خاطرات سفر و حضر (119)
اسماعيل كهرم
اسماعيل كهرم
سيصد و پنجاه هزار نفر مردم اصفهان، شهر‌موزه اصفهان، مردم شريف و غيور نصف‌جهان و متعاقب آن ده‌ها هزار نفر از مردم شهركرد پرآوازه از چهارمحال و بختياري، در مورد بي‌آبي، كم‌آبي، بي‌تدبيري و بي‌برنامگي رژيم‌هاي آبي به خشم آمدند و به حركت! در نهايت نظم و ترتيب خشم خود را ابراز كردند و در شهرهاي خودشان نمايش دموكراتيكي از اعتراض‌هاي مدني، به نمايش درآوردند. مطبوعات عالم از آنها نوشتند و آن را ستايش كردند. زيبايي اين نمايش‌هاي دموكراتيك، جهان را انگشت به دهان حيران كرد ولي عكس‌العمل ما ايراني‌ها در مورد اين جنبش‌هاي بي‌نظير مدني چه بود؟ عرض مي‌كنم. صبح روز جمعه يك بانوي خبرنگار تلفني فرمودند من براي اين خبرنگاران ارزش زيادي قائل هستم. اينها اغلب جوانان تحصيلكرده‌اي هستند كه بايد پيوسته خود را در امور گوناگون آگاه و مطلع نگه دارند. اغلب وقتي براي مصاحبه تلفن مي‌فرمايند بنده از آنها كسب خبر مي‌كنم و مصاحبه خود را بر اساس اطلاعاتي كه آنها به من مي‌دهند، تنظيم مي‌كنم. ولي آن روز جمعه اين بانوي جوان خبرنگار، بنده را به كل مايوس كردند. ايشان با خطا دانستن اين حركت مردمي و مطالبه مردمي مردم اصفهان و چهارمحال از بنده پرسيدند: «به نظر شما چگونه مي‌توان مردم را آگاه كرد نسبت به نتايج اين‌گونه حركات؟» من به اين خبرنگار جوان تذكر دادم كه شما بايد طرفدار مردم و حركت آنان باشيد و تنها طرفداري از مردم است كه به نفع مردم و شماست. شما عزت و افتخار خود را از همين مردم دريافت مي‌كنيد و نيز حقوق و درآمد خود را. بعد از آنكه از خدمت خود بازنشسته شديد، آنچه براي مردم انجام داديد به حساب خدمت شما گذاشته مي‌شود و موجب راحتي وجدان شما. در غير اين صورت، شما آرزو داريد كه از وجدان خود آنها را پاك كنيد. باور كنيد.