خانه موسيقي منتقدانش را
جدي بگيرد و پاسخ دهد
عده‌اي از اهالي موسيقي به تازگي در نامه‌اي خطاب به خانه موسيقي خواستار تغيير در وضعيت عملكرد اين نهاد صنفي شده‌اند. امضاكنندگان اين نامه اجراي چهار مورد از جمله «ارايه برنامه‌ها براي چهار سال پيش‌رو»، «الزام به ايجاد شفافيت عملكردي و مالي»، «الزام در جهت پاسخگويي به شبهات و انتقادات موجود» و «ايجاد امكان ارايه نظر (كامنت) در سايت و شبكه‌هاي اجتماعي خانه موسيقي ايران» را خواستار شده‌اند. در همين راستا ايسنا با چهار تن از اهالي موسيقي كه در امضاي اين نامه مشاركت داشته‌اند، به گفت‌وگو نشسته و هدف‌شان را از امضاي اين نامه جويا شده است.
شهرام صارمي ـ موسيقيدان و نوازنده كمانچه ـ در ابتدا به ايسنا مي‌گويد: خانه موسيقي ادعا مي‌كند كه يك نهاد صنفي است ولي متاسفانه در تمام اين سال‌ها با تنها موضوعي كه هيچ كاري نداشته است، صنف موسيقي بوده است. ظاهرا به عقيده خودشان صنفي هستند؛ در صورتي كه اين نهاد به عنوان موسسه فرهنگي و هنري ثبت شده است. البته تا اينجاي كار اصلا اهميت ندارد و هر كسي و هر نهادي مي‌تواند مسوول كاري باشد، مهم اين است كه با آن كار چگونه برخورد مي‌كند. مسوولان خانه موسيقي در طول سال‌هاي متمادي، يعني از سال ۸۵ در هيچ نشستي براي پاسخگويي حاضر نشده‌اند. تاكنون از سوي بازرس اين خانه هيچ گونه گزارشي درباره اينكه چه كاري انجام مي‌دهند، ارايه نشده است. چندين برنامه ضرب‌الاصول برگزار مي‌كرديم كه با وجود دعوتي كه از آنها به عمل آمد، حضور نيافتند. چندين بار خواستيم با حضورشان يك ميزگرد برگزار كنيم كه موافقت نكردند.
اين هنرمند درباره انتخابات خانه موسيقي بيان مي‌كند: موضوع انتخابات اخيرشان نيز واقعا نور علي نور است؛ تعداد شركت‌كنندگان معلوم نيست. انتخابات را دو بار كنسل كردند و حتي انتخابات را در زمان مقرر شده برگزار نكردند؛ درصورتي كه در همين مقطع زماني انتخابات رياست‌جمهوري را داشتيم. همچنين خانه موسيقي مي‌توانست انتخابات را به صورت آنلاين برگزار كند ولي ممانعت كرد. هويت كانديداهايي كه اعضا بايد به آنها راي مي‌دادند تا روز انتخابات و پاي صندوق مشخص نبود. هيچ گونه مستندسازي و ارايه آماري هم از اين قضيه نبود. درواقع آيين نامه انتخاباتي خودشان هم در اين انتخابات رعايت نشده است.
صارمي با بيان اينكه خانه موسيقي هيچ‌گاه منتقدان خود را جدي نگرفته است، مي‌گويد: خانه موسيقي هميشه شعارهايي تو خالي از جمله اينكه «در خانه موسيقي به روي منتقدان باز است و در صورت انتقاد پاسخگو خواهند بود» را مطرح مي‌كند. اگرچه كه هيچ‌گاه در هيچ مباحثه‌اي شركت نكرده‌اند و هرگز نقدي را گردن نگرفتند. خانه موسيقي نسبت به بسياري از اتفاقات صنف موسيقي هم واكنش نشان نمي‌دهد؛ به عنوان نمونه در دو سال شيوع كرونا، ۴۰ درصد آموزشگاه‌ها تعطيل شده ولي خانه موسيقي آيا اقدامي در اين زمينه داشته است؟ خانه موسيقي وابستگي كامل به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي دارد ولي نهادي كه نامش صنفي و به دولت وابسته است، نمي‌تواند نسبت به صنف خود اقدامات مفيدي انجام دهد.
اين هنرمند درباره ارتباط نداشتن بزرگان موسيقي با خانه موسيقي مي‌گويد: بسياري از استادان ارزشمند موسيقي ايران چون حسين عليزاده، داريوش طلايي، محمدرضا درويشي، كامبيز روشن‌روان، علي‌اكبر شكارچي، ساسان فاطمي، مهدي آذرسينا و محمدعلي كياني نژاد با اين نهاد ارتباطي ندارند. دليل اين قطع ارتباط چيست؟ چرا هيچ‌كدام از اين بزرگان، خانه موسيقي را به رسميت نمي‌شناسند؟
صارمي عنوان مي‌كند: خانه موسيقي چند سال پيش كانون سازسازان را چون با نظرات آقايان همنوا نبود، كنسل كرد. نهادي كه ادعاي صنفي بودن دارد، هيچ كانون مشخصي براي هنرمندان موسيقي اقوام ندارد. تاكنون كسي گزارش عملكردشان را نديده است. اين آقايان آنقدر به گفت‌وگو و بهره‌مندي از نظرات متقابل بي‌توجه هستند و آنقدر خود را علامه دهر مي‌دانند كه بخش نظرات خبرهاي سايت خانه موسيقي را بسته‌اند.
در بخش ديگري از گفت‌وگو با صارمي اين مساله را با او درميان مي‌گذاريم كه تا به حال بارها چنين نامه‌هايي منتشر شده و به امضا رسيده است، اما بعضا شاهد هستيم كه نتيجه چنداني ندارند. پس چه مي‌شود كه هنرمندان باز هم در چنين عملكردهاي جمعي شركت مي‌كنند؟ پاسخ مي‌دهد: ما هنرمندان انتقاد مي‌كنيم كه اين آقايان در خانه موسيقي، راه گفت‌وگو را براي منتقدان و جامعه موسيقي بسته‌اند، پس بايد اعتقاد و ايمان كامل داشته باشيم كه مشكلات با گفت‌وگو حل مي‌شود. درواقع به اين معنا كه وقتي با هم حرف بزنيم، مي‌توانيم مشكلات‌مان را حل كنيم و نامه‌هايي هم كه نوشته مي‌شود در همين راستا نوشته شده است.
ميرعليرضا ميرعلي‌نقي ـ منتقد موسيقي ـ نيز مي‌گويد: هدف من از امضاي اين نامه تاييد مطالبي است كه در آن نامه ذكر شده است. علت هم اين است كه دوستان خانه موسيقي گمان نكنند كه شهر كاملا خالي است. سكوت در اين شرايط نشانه رضايت خواهد بود و گمان نمي‌كنم با اين وضعيت رضايت‌مندي عمومي از عملكرد خانه موسيقي وجود داشته باشد.به شخصه از اين خانه موسيقي هيچ مطالبه شخصي ندارم و اگر مطالبه‌اي هست، عمومي است. اگر مطالبه شخصي داشته باشم شخصا عمل مي‌كنم نه اينكه نامه امضا كنم. به هر حال وضعيت خانه موسيقي مشخص است. درست است كه موضع آنها همراه با قدرت است ولي قدرت داشتن لزوما به اين معنا نيست كه حق هم داشته باشند.