نرگس مستانه
نيست در شهر نگاري كه دل ما ببرد بختم ار يار شود رختم از اين جا ببرد
كو حريفي كش سرمست كه پيش كرمش عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد
باغبانا ز خزان بي‌خبرت مي‌بينم آه از آن روز كه بادت گل رعنا ببرد
رهزن دهر نخفته‌ست مشو ايمن ازاو اگر امروز نبرده‌ست كه فردا ببرد
در خيال اين همه لعبت به هوس مي‌بازم بو كه صاحب نظري نام تماشا ببرد
علم و فضلي كه به چل سال دلم جمع آورد ترسم آن نرگس مستانه به يغما ببرد
حافظ