«اتحاد ملت» به مناسبت سالروز پيروزي انقلاب مطرح كرد
«اصلاحات» عليه فقر و تبعيض
آرزوي اتحاد براي همه ايرانيان؛ آزادي، برابري، برادري و خواهري و زندگي با كرامت
حزب اتحاد ملت در آستانه فرارسيدن چهل و سومين سالروز پيروزي انقلاب اسلامي در بيانيه‌اي ضمن گراميداشت اين روزها، به تحليل اوضاع و احوال سياسي كشور و شرايط حاكم بر فرهنگ و جامعه پرداخته است. اين تشكل سياسي عضو جبهه اصلاحات ايران كه در سطور نخست اين بيانيه با بيان اينكه «احساس دوگانه‌اي كه در بيانيه سال گذشته حزب اتحاد ملت به همين مناسبت» به آن پرداخته بود، همچنان «در ذهن و ضمير بسياري از ايران‌دوستان و دل‌بستگان به آن نهضت عظيم و خالصانه وجود دارد»، آورده است: «از سويي باور به آن حركت ضد استبدادي، ضد سلطنتي، آزادي‌خواه، استقلال‌طلب، عدالت‌جو، خشونت‌پرهيز، معنوي و به معناي دقيق كلمه مردمي، يعني برآمده از تحول‌خواهي قريب به اتفاق مردم ايران است كه تعلق‌خاطر و پيوند هويتي با آن را زنده نگه مي‌دارد و در سوي ديگر بسياري از نتايج حاصله كه در زندگي روزمره مردم و نارضايتي‌هاي موجود پيداست؛ وضعيتي كه فاصله بسياري با آرزوها و وعده‌هاي پرداخته شده در انقلاب دارد و متاسفانه روند امور، نه به سمت كاهش آن‌كه به سمت تعميق آنها پيش مي‌رود.» اتحاد ملت تاكيد دارد كه «امروز نه فقط در عمل كه حتي در كلام هم ديگر رد و نشان جدي از مردم و حق آنها، نه بخشي از مردم كه همه مردم ايران، در حكومت و تعيين سرنوشت وجود ندارد»، با بيان اينكه «انتخابات به عنوان محل تجلي اين اراده، از حداقل آزادي لازم و معناداري كافي براي اكثريت جامعه برخوردار نيست»، اين مساله را «بزرگ‌ترين انحراف رخ داده پس از انقلاب» عنوان كرده است. اين حزب اصلاح‌طلب اما «خسران مضاعف بر اين قصه پر غصه» را حاكميتي اقليتي مي‌داند كه ضمن بي‌توجهي به معيشت ملت، «با تصورات انتزاعي از خود، كشور و جهان، ايرانيان را درپي آرزوهايي مي‌كشاند كه خود در روياپردازي آن، نه مشاركت داشته‌اند و نه چندان باور دارند.»
اتحاد ملت كه معتقد است «تبعيض فزاينده» منجر به «اعتراضات بحق بسياري از اقشار از جمله دو صنف «كارگران و معلمان» شده»، تاكيد كرده كه «كنار دو آرمان «استقلال» و «آزادي»، رفع فقر و تبعيض از اهداف و شعارهاي انقلاب بود» و مي‌نويسد: «شايسته انقلاب و نظام برخاسته از آن نيست كه اينچنين دچار اشكال مختلف نابرابري و تبعيض در اموري چون آموزش عمومي، بهداشت و درمان و كار شايسته و تامين اجتماعي و... شود.» اتحاد ملت همچنين با بيان اينكه «تبعيض‌هاي حقوقي و جنسيتي عليه زنان، تبليغ خانه‌نشيني و برخي تحميل‌ها در پوشش و سبك زندگي زنان و بالاخره، غيبت بزرگ ايشان در تعيين مقدرات اساسي كشور، وضعيتي مغاير با اهداف و تصورات اوليه از انقلاب را رقم زده»، جايگاه بين‌المللي نظام و شأن ايرانيان در منطقه و جهان را جايگاه و وضعيتي «تاسف‌بار» توصيف كرده و نسبت به آن‌كه «در ميان اين همه نشانه آشكار از دلزدگي و نااميدي و فضاي اعتراضي، بخش‌هاي قابل‌توجهي از حكومت به جاي دلجويي و جبران كاستي‌ها، مدام درپي افزايش اقتدارگرايي و مداخله در زندگي خصوصي و تعيين تكليف درباره سبك زندگي آنها و مانع‌تراشي در گردش آزاد اطلاعات و... است»، ابراز شگفتي كرده است. اتحاد ملت كه اوضاع كنوني را «دورافتادگي محض از آرمان‌هاي انقلاب» و «زمانه حذف و طرد بسياري از بزرگان و موثرين در انقلاب اسلامي» مي‌داند، اين پرسش را پيش كشيده كه در اين شرايط كه «اقليتي كه كمترين قرابت تباري و تاريخي و گفتماني با انقلاب 57 دارند، مدعي ميراث‌داري و حراست از آن شده‌اند و بر تداوم روند خسارت‌بار موجود تاكيد دارند»، چه بايد كرد؟! اين تشكل سياسي اصلاح‌طلب در پاسخ، به ديدگاه و باور «همراهان و دلسوزان ملك و ملت در حزب اتحاد ملت كه همواره بر پايبندي به آرمان‌هاي اوليه انقلاب پاي فشرده‌اند» اشاره كرده و آورده كه آنان «راهي بهتر از تقويت جامعه مدني و حضور دايمي در عرصه عمومي و بيان مشفقانه نقدها و نظرها و انسجام همه نيروهاي مصلح، آزادي‌خواه، مسالمت‌جو و غير وابسته و تبديل مطالبات به قدرت افكار عمومي براي تن دادن حاكمان به خواست ملت و گشايش راه‌هاي دخالت آزاد و مدني مردم در سرنوشت خود و تلاش براي حل مسائل روزمره مردم تا جايي كه امكان مشاركت در آنها باشد»، نمي‌شناسند. اقداماتي كه در بلندمدت «صرفه و صلاح حاكميت را هم دربردارد» و اضافه مي‌كند: «بايد در گفت‌وگو با مردم معترض و به ستوه آمده، نشان داد كه نتيجه راهبردهاي بدون پيامد روشن كه تنها دغدغه «گذار از» داشته باشند و پرسش سخت‌تر «گذار به» را وانهاده باشند»، در عرصه عمل مي‌تواند «خسارت‌بار» باشد. اين بيانيه «اصلاحات» را به‌رغم تمامي مشكلات و انتقادها، تنها راهبردي مي‌داند كه «همچنان به راه و هدف به‌طور توامان نظر دارد و به آن مسوولانه، متعهد است.» اتحاد ملت با تاكيد بر اينكه كاهش باورمندي حاميان اصلاحات را قابل درك مي‌داند و مي‌پذيرد كه باورمندان هميشگي اصلاحات اميد سابق را به آن نداشته باشند، در عين حال تاكيد كرده كه «نه اقتدارگرايي ضدتوسعه به اهداف روياپردازانه خود خواهد رسيد، نه مردم با آن همراه خواهند شد و نه راه‌هاي انقلابي و ناشدني دواي دردهاي موجود است.» اتحاد ملت كه «راه منطقي» را كه در آن هيچ كس احساس شكست نكند، «اصلاحاتي» مي‌داند كه البته بايد در راهبردها و گفتمان و سازمان آن بازانديشي و نوسازي اساسي كرد، در پايان تاكيد كرده كه «براي همه ايرانيان، آرزوي آزادي، برابري، برادري و خواهري و زندگي با كرامت و در شأن اين ملت نجيب و تاريخ‌ساز دارد.»