سايه
شوم
جنگ
سهيلا لشكري
تاريخ باز تكرار مي‌شود و باز هم سايه شوم جنگ بر جهان سيطره انداخت و بي‌گناهان را در آغوش ناامن خود كشيد؛ ترس‌ها را دامن زد، دلواپسي‌ها را پيش كشيد و آوارگي‌ها رقم خورد. اين‌بار چرخ اين بازي براي مردم بي‌گناه اوكراين چرخيد. تصاويري از زن‌ها و بچه‌ها و اضطراب‌ها و تشويش‌هاي‌شان دل سنگ را آب مي‌كند. باز هم قصه آوارگي و فرار رقم مي‌خورد فرار از خانه و كاشانه، فرار از دلبستگي‌ها، فرار از آغوش امني به نام خانه و خانواده. اما به سوي كجا، به سمت ناكجاآباد، به سمت آينده نامعلومي كه در راه است، به سمت سرنوشتي كه در دستان سياست‌هاي قدرت‌طلبانه صاحبان قدرت در مامن پر عيش و نوش‌شان رقم مي‌خورد و اينچنين با ابر سياه دل‌شان بر سر جوامع بشري مي‌بارند و كولاكي از ويراني و وحشت را به بار مي‌آورند و بدين وسيله خود را به اوج التذاد مي‌رسانند. آن زمان است كه روزهاي شادي و شور به وحشت و سياهي و يأس مبدل مي‌شود. اما براي اربابان قدرت مهم نيست كه كودكي زير پا له شود و صداي زجه زني به آسمان‌ها برسد. آنها در دنياي قدرت‌طلبي خود غرق شده‌اند. تاريخ باز تكرار مي‌شود و براي ما خاطرات جنگ را پيش‌رو مي‌كشد. زماني كه دشمن بعثي بوق جنگ را در كشورمان به صدا درآورد. زماني كه جوانان ما اسوه شجاعت و جوانمردي را به رخ جهانيان كشيدند. زماني كه شيرمردان و شيرزنان سرزمين‌مان جوانمردانه و عاشقانه از خاك سرزمين و مرز و بوم‌شان دفاع كردند. آن زمان كه عزت و غيرت ايراني را تا ابد به ثبت رساندند و اما زماني كه غم غربت و آوارگي در دل‌ها جوانه زد. غم از دست دادن عزيزان، غم ويرانگي‌ها. زماني كه رژيم بعث عراق خشونت‌بارترين و غيرانساني‌ترين جنگ‌هاي تاريخ را رقم زد و شهرها و مردمان كشورمان را مورد هدف بمباران شيميايي قرار داد. زماني كه آسمان پر از دود بود و زمين پر از درد. جنگ اثرات اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي، رواني را در جوامع بشري برجاي خواهد گذاشت كه تبعات آن تا ساليان دراز بر تمامي جنبه‌هاي مختلف جامعه و جهان باقي خواهد ماند. جنگ كوچك، بزرگ، زن، مرد، نظامي، غيرنظامي را درگير تبعات شوم خود خواهد كرد. جنگ‌ها پرهزينه و خانمان‌سوز هستند. جنگ روند رشد اقتصادي و توسعه كشور را به تاخير مي‌اندازد. اقتصاد كشورهاي درگير، فرو مي‌پاشد.
آسيب‌هاي زيادي را متوجه خانواده و فروپاشي بنيان‌هاي آن مي‌كند و آسيب‌هايي كه بر روح و روان مردمان يك سرزمين باقي مي‌گذارد كه تا ابد با آنها و همراه آنان خواهدماند. به يادمان باشد كه جنگ هيچ‌گاه براي بشريت صلح و امنيت را رقم نخواهد زد و نتيجه‌اي جز وحشت و ويراني نخواهد داشت و انسان‌هاي بي‌گناهي كه زير چكمه خون‌آلود سران سلطه و استعمار له مي‌شوند. جنگ ويران مي‌كند بي‌آنكه به آبادي بينديشد، بي‌آنكه مفهوم زندگي را بفهمد، اين‌گونه جوامع بشري دستخوش توفان سهمگين ويراني‌ها مي‌شوند. جنگ شوم است، مذموم است، مايه سياه‌بختي و شوربختي بشريت در هر جا و در هر كجاست. پس ما مردم ايران جنگ را محكوم مي‌كنيم و در كنار ساير مردمان انسان‌دوست جهان پرچم صلح، عدالت و انسانيت را بالا مي‌كشيم و محكم و قاطع به جنگ نه مي‌گوييم، به جنگ نه مي‌گوييم به ياد لاله‌هاي پرپر شده سرزمين‌مان. به جنگ نه مي‌گوييم به ياد مفقودالاثرها و به احترام چشم‌هايي كه به وصال ختم نشد و هنوز چشم به پيچ جاده دارند. به جنگ نه بگوييم به ياد جانبازان شيميايي سرزمين‌مان، آنهايي كه از نعمت استنشاق نفس‌هاي سرزمين‌شان محروم هستند به ياد خرمشهرهايي كه خونين‌شهر شد و ديگر رنگ خرمي به خود نديدند به ياد زن‌ها و دختران كه قرباني سايه شوم جنگ شدند. ما به جنگ نه مي‌گوييم با ياد خودمان و به احترام و دفاع از مردم اوكراين؛ مردمي كه به قربانگاه قدرت‌طلبي‌هاي نامتناهي غرب و شرق رفته‌اند. ما به جنگ نه مي‌گوييم، چون جنگ را ديده‌ايم و تبعات آن را تا مغز و استخوان چشيده‌ايم. ما جنگ را ديده‌ايم و چشيده‌ايم و شنيدم، پس آرزو مي‌كنيم سرنوشت‌تان چون ما مباد.