دولت
و تيغ
اصولگرايان
محمد مهاجري
دولت آقاي رييسي در سال جديد چالش‌هاي سياسي تازه‌اي را تجربه خواهد كرد. به نظر مي‌رسد اصولگرايان به عنوان حاميان اصلي دولت سيزدهم، به‌تدريج به منتقدان او تبديل گردند. دليل آن هم روشن است، اصولگرايان با توجه به فضاي سياسي يكدست به وجود آمده اميد داشتند كه رييسي بسيار موفق‌تر و كارآمدتر ظهور كند، اما از همان هفته‌هاي اول روشن شد تركيب كابينه چنگي به دل نمي‌زند و نويد كارآمدي نمي‌دهد. علي‌رغم شعارهايي كه درباره كاهش تورم و نقدينگي و افزايش نرخ رشد اقتصادي و ديگر شاخص‌ها بيان شد، واقعيت‌هاي ملموس، چيزهاي ديگري را نشان مي‌دهد و حتي گاه آنچه مردم مشاهده مي‌كنند دقيقا در نقطه مخالف و مقابل شعارها است. جناح اصولگرا قاعدتا علاقه‌اي به اينكه ناكارآمدي‌هاي دولت به حساب او گذاشته شود، ندارد و به همين دليل كم‌كم نقدهاي خود را كه هم‌اينك در محافل خصوصي مطرح مي‌شود به سطح رسانه‌ها و مجامع عمومي خواهد كشاند. شروع انتقادها از دولت، دليل ديگري هم دارد و آن تلاش براي به دست آوردن قدرت بيشتر در كابينه است. هم‌اينك، جبهه پايداري و حاميان احمدي‌نژاد بيشترين سهم را در كابينه دارند و بين آنها با بخش‌هاي ديگر اصولگرايان رقابت وجود دارد. اين رقابت با شيبي ملايم افزايش خواهد يافت و انتظار مي‌رود در ماه‌هاي آينده شدت يابد. بهانه افزايش انتقادها البته موضوعات ارزشي نيست بلكه مشكلات اقتصادي كه انتظار مي‌رود گريبان دولت را بگيرد، مستمسكي تازه خواهد بود. نمايندگان مجلس نيز رقيبان جدي براي دولت هستند. همان‌گونه كه در ماه‌هاي گذشته به‌خصوص در جريان لايحه بودجه اختلافات بين قوه مقننه و قوه مجريه از لايه دروني به بيرون سرايت كرده انتظار مي‌رود در آينده چنين چالش‌هايي گسترش يابد. مديران دولتي در استان‌ها و شهرستان‌ها، همواره و در همه دوره‌ها از چالش‌هاي جدي دولت‌ها و مجلس بوده‌اند.
در دوره جاري كه توقعات مجلس از دولت بسيار بالا است، احتمال عدم رضايت نيز به نسبت توقعات بالا خواهد رفت. اما دولت (و شخص رييس‌جمهور) چه خواهد كرد؟ با اصولگرايان معامله كرده و سهم هركدام را افزايش خواهد داد؟ در اين صورت رقابت‌ها براي تصاحب سهم بالاتر خواهد رفت و دعواها فزوني مي‌يابد.
يا نسبت به انتظارات بي‌توجهي خواهد كرد؟ در اين صورت بايد منتظر افزايش نقدها و حتي استيضاح بعضي از وزيران باشد.
از آنجا كه آقاي رييسي يك چهره كاركشته سياسي نيست و در زمينه توازن نيروها بي‌تجربه است، با مشكلات بيشتري روبه‌رو مي‌شود. در چنين شرايطي اين فرآيند كه اصولگرايان نيز ميزان حمايت خود از وي را كاهش خواهند داد، مي‌تواند بحران‌هاي تازه‌اي را توليد كند كه يكي از نتايجش مي‌تواند خارج شدن كارها از دست دولت و افتادن به دست گروه‌هاي فشار باشد.