ميكائلا ماير كه تصورات از بوكس زنان را عوض كرد كيست؟
فايتري كه قبل از مبارزه مانيكور و پديكور ميكند
مرضيه حسينخاني
ميكائلا ماير عادت دارد مردم را غافلگير كند. او در ۱۲ سالگي عضو يك بند متال دخترانه شد و اولين اجرايش را با گيتار بيس در لسآنجلس انجام داد. او تا سن ۱۵ سالگي به سراسر امريكا سفر كرد.
دختر اهل كاليفرنيا حالا يكي از مبارزان زن پيشرو در جهان است و پيوندي جدانشدني با آل ميچل مربي ۷۷ ساله خود دارد. او قهرمان سازمانهاي IBF و WBO در super-featherweight است. او در نوامبر گذشته در لاسوگاس آخرين تصورات اشتباه و خستهكننده درباره بوكس زنان را از بين برد. در مسابقهاي كه ماير و مايوا هامادوچه نبردي وحشيانه به راه انداختند. مبارزهاي كه جزو سه مبارزه برتر سال گذشته هم در بخش مردان و هم در بخش زنان نام گرفت.
قهرمان جهان توضيح ميدهد كه قبل از مقابله با آتش خشم هامادوچه براي مانيكور و پديكور رفته بود. ماير با لبخند تعريف ميكند: «من هميشه اين كار را قبل از مبارزاتم انجام ميدهم. ناخنهايم را به رنگ لباسم در ميآورم. با ناخنهاي انگشتهاي پا هم همين كار را ميكنم.»
گرچه لاك براق ماير زير دستكش بوكس پنهان شد. زماني كه نميخواست مقابل ضربات متوالي حريف ذرهاي عقبنشيني كند. ماير ميگويد: «من هيچوقت در مبارزه آنقدر آرام نبودم. با اين حال توانستم سرعت كار را كاهش بدهم ولي وقتي حريف تعداد ضرباتش را افزايش داد كار سخت شد. مردم معمولا زير اين فشار گيج ميشوند اما مربي من مرا با دستان داخل جيب به مبارزه ميفرستاد. او از زماني كه من حرفهاي شدم اين كار را انجام داده زيرا ميدانست بالاخره روزي با دختري مانند هامادوچه مبارزه خواهم كرد.»
آيا اين مبارزه يك بار و براي هميشه تصورات مربوط به بوكس زنان را تغيير داد؟ ماير ميگويد: «البته! هر مبارزهاي كه كردم اينطور بوده. اما آن مبارزه به خصوص مهمتر به نظر ميرسد زيرا در سطح بزرگتري برگزار شد. كمكم ما در حال تغيير تصور مردم از مبارزات زنان هستيم.»
ماه پيش رو ماه بزرگي براي بوكس زنان خواهد بود. مسابقات مهمي برگزار ميشود كه يكي از آنها در مديسون اسكوئر گاردن نيويورك است. ماير اميدوار است با برنده آن مسابقه ديدار كند. «اين يك موقعيت برد برد براي من است. زيرا مبارزه با كتي تيلور فوقالعاده خواهد بود. همچنين مبارزه با آماندا سرانو هم بسيار مهم است. بنابراين رويارويي با برنده اين مسابقه روياي من است.»
ماير بايد براي مقابله با تيلور يا سرانو وزن خود را بالا ببرد. «من در وزن سبك در بهترين حالت خود هستم زيرا در وزن ۱۳۵ پوند بهطور طبيعي قويترم. با اين حال براي مبارزه با آنها آمادهام.»
هوش و كاريزماي ماير در خارج از رينگ به اندازه داخل رينگ قابل توجه است. او بچه زودرس بوده و همچنين مشكلاتي با مادرش كه به الكل و مواد مخدر اعتياد پيدا كرده بود داشته. ماير مسير سختي براي رسيدن به اين نقطه طي كرده است. او ميگويد از ده سالگي شروع به نواختن موسيقي كرده است و در سن ۱۲ سالگي با جا زدن خود به عنوان يك دختر بزرگتر به يك بند موسيقي پيوسته است.
ماير دوست داشت در يك گروه موسيقي حضور داشته باشد اما در دومين تور امريكا به دليل مشكلاتي كه با پارتنرش پيدا كرد از آنجا بيرون زد. ميگويد از سن ۱۵ سالگي تا ۱۷ و نيمسالگي خانه را براي پدرش مثل جهنم كرده بود. ماير تعريف ميكند: «پدرم حضانت ما را به عهده گرفت. صبح زود قبل از بيدار شدن ما ميرفت سر كار و تا شب خانه نميآمد. هيچكس مرا راهي مدرسه نميكرد. خواهرانم خودشان ميرفتند اما من نميرفتم مدرسه. ميرفتم خانه دوست پسرم و باهم سيگار ميكشيديم. هر كار دلم ميخواست ميكردم. همان كارهايي كه بچههاي بد ميكردند. اما آن زمان بود كه بوكس را يپدا كردم. آن زمان بود كه با خودم گفتم من ديگر به اين مسير بيمعني ادامه نميدهم. ميخواهم موفق باشم. ميخواهم در چيزي خوب باشم.»
ماير تعريف ميكند چون نوجوان مشكلداري بوده پدرش از اينكه او برود بوكس كار كند خوشحال شده. آل ميچل را پدرش براي او پيدا كرده است. ميچل در آن زمان در غم از دست دادن يكي از نزديكانش بود و وضع مالي خوبي نداشت. بنابراين ماير را پذيرفت و با توجه به اينكه بوكس وارد رشتههاي المپيكي زنان شده بود تصور كرد ماير ميتواند به المپيك برود. ماير تعريف ميكند تمام موفقيتهايش را مديون ميچل است و براي اداي احترام به مربي خود حروف اول نام و نام خانوادگي او را روي دستش تتو كرده است.
ماير از مبارزه با هامادوچه دستمزد خوبي گرفته است و بخش زيادي از آن را به مربي خود داده. ماير ميگويد: «من خيلي روي بوكس تمركز كردم. من يك آدم افراطي هستم بنابراين به بوكس نياز داشتم. مربي در اين جاهطلبي به من كمك ميكند.» وقتي از ماير پرسيده ميشود آيا ميتواند تمام اين جاهطلبي را در يك جمله خلاصه كند، به بالا چشم ميدوزد، لبخند ميزند و ميگويد: «من ميخواهم بهترين مبارز زن دنيا باشم.»منبع: گاردين