مسووليت اجتماعي نقد و انگ
شوربختانه، برخي كارگزاران به‌ويژه كارگزاران استاني در استان مازندران، به‌جاي توجه به نقد دلسوزانه كنشگران اجتماعي و كارشناسان، با رويه ناپسندي اقدام به انگ‌زني به منتقدين نموده و با عبارات سخيف و دور از شأن يك مسوول يا كارگزار، منتقدين را آماج ادبيات نامناسب و توهين‌آميز نمودند. حفظ تنوع زيستي ميانكاله، حفظ رگه‌هاي زندگي سالم براي اجتماعات انساني مناطق پيراموني آن است و هرگونه اقدامي كه به نابودي چنين منابعي بينجامد، خيانت به منافع نسل‌هاي كنوني و آينده اين سرزمين است. شوربختانه، برخي به جاي تقدير از منتقدين دلسوز و ترغيب شهروندانِ ديگر براي مسووليت‌پذيري در موضوعات مشابه، آنها را به انواع انگ‌ها متهم مي‌كنند. چرا برخي به جاي توجه به نقد دلسوزان، جسورانه آنها را آماج تهمت‌هاي ناروا قرار مي‌دهند؟ طرح تاسيس پتروشيمي كه با هدف ايجاد شغل ولي به گونه تك‌بعدي دنبال شود و زيان‌هاي جبران‌ناپذيري در بر داشته باشد، چه توجيهي دارد؟ آيا پسنديده و منطقي است كه براي ايجاد شغل و «ثروت اقتصادي»، ذخيره‌گاه ناياب زيستي به نابودي كشانده شود؟ جامعه‌اي كه در آن منتقد دلسوز، به جاي قدرشناسي، انگ‌هاي ناروا دريافت كند؛ چشم‌انداز خوبي در توسعه همه‌جانبه به ويژه توسعه پايدار نخواهد داشت. مسووليت‌پذيري اجتماعي از پيش‌زمينه‌هاي توسعه واقعي است، چنين ويژگي‌اي با نقد دلسوزانه در مواردي كه نياز به نقد باشد، مي‌تواند خود را نشان دهد. پاسخ نقد دلسوزانه، اقناع‌سازي افكار عمومي از سوي افراد مورد نقد است و نه انگ‌زني. انگ‌زني توسط كساني به‌كار گرفته مي‌شود كه پاسخ مناسب و مستدل براي اقناع افكار عمومي ندارند. با بها دادن به نقد، مسووليت‌پذيري اجتماعي را براي دستيابي به توسعه پايدار واقعي تقويت نماييم.