در آخرين شب فوتبال باشگاهي اروپا چه گذشت؟
بازگشت‌هاي ديوانه‌وار با مقدار زيادي درام
گروه ورزش
فوتبال اروپا در شب پاياني ۵ ليگ معتبر خود مثل هميشه براي هواداران سنگ تمام گذاشت و هيجان فوق‌العاده‌اي نصيب آنها كرد؛ با تعداد زيادي اشك و لبخند و گل‌هاي زيباي رد و بدل شده. در شبي كه منچسترسيتي با كامبكي ديوانه‌وار فاتح ليگ جزيره شد و ميلان پس از يازده سوال دوباره اسكودتو را بالاي سر برد. بازگشتي كه كم از كامبك سيتيزن‌ها نداشت.
تقابل منچسترسيتي با استون‌ويلا در هفته آخر و درحالي كه اين تيم با برد به مقام قهرماني مي‌رسيد همه عناصر يك درام جذاب را داشت: حضور استيون جرارد و كوتينيو به عنوان دو ليورپولي سابق روي نيمكت و در تركيب ويلا. با اين توضيح كه رقيب مستقيم شاگردان گوارديولا، ليورپول بود كه انتظار يك لطف از جانب دو تن از اعضاي سرشناس سابق خود را مي‌كشيد. تيم جرارد با دو گل از منچسترسيتي پيش افتاد. بيراه نبود كه همه ياد آن داستان سر خوردن جرارد در زماني كه هنوز بازيكن ليورپول بود افتادند. سر خوردني كه يك جام قهرماني ليگ را از قرمزهاي آنفيلد گرفت. همه با خودشان گفتند استيوي دارد آن لحظه را جبران مي‌كند. كويتينو كه با وضعيت ناراحت‌كننده‌اي ليورپول را ترك كرد يكي از دو گل تيمش را به ثمر رساند تا او هم به نوعي دل ليورپولي‌ها را دوباره به دست آورده باشد.
اما پپ گوارديولا به عنوان قهرمان قصه وارد عمل شد و در عرض ۵ دقيقه با كمك ستاره‌هاي آبي‌پوش، جرارد را وادار به ليز خوردن كرد. تيم ديوانه سيتي با زدن ۳ گل به بازي برگشت تا به جاي درگير شدن با خاطره جرارد، ياد آن گل تاريخي سرخيو آگوئرو به كوئينز پارك رنجرز در دقيقه ۹۴ بازي انتهايي فصل ۱۲-۲۰۱۱ را زنده كند. در آن بازي كه سيتي براي نخستين قهرماني‌اش در ليگ برتر مي‌جنگيد شاگردان مانچيني ابتدا عقب افتادند و سپس با كامبكي كه در اوقات اضافه تكميل شد به جام قهرماني رسيدند. گوارديولا و شاگردانش در يكشنبه غروب اتحاد آن خاطره تكرار نشدني را تكرار كردند. درنهايت سيتيزن‌ها باز هم با يك امتياز اختلاف نسبت به ليورپول فاتح ليگ جزيره شدند. اين اتفاق ۳ سال پيش در فصل ۱۹-۲۰۱۸ هم رخ داده بود.
قهرماني ميلان به اندازه قهرماني سيتي در تك بازي درام نداشت. آنها در فاصله ۳۵ دقيقه از شروع بازي مقابل ساسولو در حالي كه با يك تساوي هم قهرمان مي‌شدند سه بار دروازه حريف را گشودند تا كار به نوعي تمام شده باشد. آنها كاري كردند كه اينتر هرقدر هم در بازي همزمان به سمپدوريا گل بزند فايده‌اي نداشته باشد. ميلاني‌ها از دقيقه ۳۵ تا ۹۲ كه دانيله دووري سوت پايان بازي را به صدا درآورد فقط زمان را سپري كردند تا به جام قهرماني برسند. همه چيز مشخص شده بود. حتي گربه سياه هم نمي‌توانست ميلان نسخه مالديني-پيولي را از رسيدن به اسكودتو بازدارد. درام داستان ميلان هم همين بود. روسونري بعد از يازده سال دوري از هرگونه قهرماني در فوتبال داخلي و خارجي با كسي كه هيچ كس تصورش را نمي‌كرد، يعني با مربي متوسطي به نام پيولي به اسكودتو رسيد. با تيمي كه شايد معمولي بسته شده بود ولي فعل خواستن را به خوبي صرف مي‌كرد. با مديري به نام مالديني. با حضور ژنرال‌هايي نظير ايبراهيموويچ و هرناندز و جنگجوياني مثل ليائو و كالولو و مانيان. بعد از سوت پايان بازي ميلاني‌ها در ورزشگاه ماپي به داخل چمن ريختند. درست همان‌طور كه سيتيزن‌ها اتحاد را به تصرف خود درآوردند. سپس جام قهرماني بود كه بر فراز دستان فرناندينيو و رومانيولي بالا رفت. با مقدار زيادي كاغذ رنگي سفيد آبي و مشكي قرمز.
دست اينتر هم همانند ليورپول با فاصله‌اي اندك از جام كوتاه ماند. ليورپول سه بر يك ولورهمپتون را شكست داد و اينتر سه -صفر سمپدوريا را. احتمالا اين بردها غمگين‌ترين پيروزي‌هاي دو تيم در چند سال گذشته لقب بگيرند.
دو ليگ از پنج ليگ باقي مانده معتبر اروپايي يكشنبه شب تمام شد. تيم‌هاي رئال مادريد، بايرن‌مونيخ، پاري‌سن‌ژرمن، منچسترسيتي و ميلان به عنوان فاتحان ۲۰۲۲ شناخته شدند. ديگر به جز يك فينال ليگ قهرمانان فوق‌العاده حساس كه هفته آينده برگزار مي‌شود تا نزديك به سه ماه خبري از مسابقات باشگاهي اروپا نخواهد بود. تيم‌ها از همين حالا مي‌روند براي فصل آينده برنامه‌ريزي كنند و اين چرخه‌اي است كه هيچ‌گاه متوقف نمي‌شود. هيچ‌گاه جذابيتش را از دست نمي‌دهد و هميشه داستان‌هاي جديدي براي تعريف كردن دارد.