نگاهي بر پايه مستند مطبوعاتي در آثار مريم فرزاديان
«ديالكتيك پوسيدگي» و تاريخ معاصر
نمايشگاه آثار مريم فرزاديان با عنوان «ديالكتيك پوسيدگي» در پروژه‌هاي آران برپاست. فرزاديان در گفت‌وگو با هنرآنلاين با بيان اينكه مجموعه از سه سال پيش با كار‌هاي مطالعاتي آغاز شده است، گفت: يكي از دغدغه‌هاي ذهني من تاريخ و تكرار آن بوده، به ويژه تاريخ صد سال گذشته كه خيلي پر هياهو بوده است. من در مجموعه قبلي خود با عنوان «سنگ، كاغذ، قيچي» نيز اشاره‌هاي تاريخي داشتم اما اين‌بار دقيق‌تر روي تاريخ معاصر تمركز كردم. او درباره چيدمان سنگ‌ها به هنرآنلاين گفت: اين كار‌ها هم طبيعت و هم تاريخ را در خود دارد. من روي سنگ‌هاي شكسته كه خودشان مي‌توانند تاريخ را در خود داشته باشند وقايع يا شخصيت‌هاي تاريخي را نقاشي كردم كه شايد الان كسي آنها را نشناسد يا آن وقايع را به ياد نياورد. البته من هم يك برداشت نقطه‌اي از آنها دارم و نمي‌توانم بگويم بازگويي كامل يك شخصيت يا واقعه است. اين سنگ‌ها را از عمارت‌هايي كه خراب شده‌اند يا از قبرستان‌هاي قديمي برداشتم كه هر دوي اينها زماني رونق زيادي داشتند. فرسايشي كه در اين سنگ‌ها به وجود آمده برايم خيلي مهم بود و آنها توانستند نيستي در نيستي را نشان دهند. فرزاديان درباره چيدمان اين سنگ‌ها گفت: يك روال تاريخي را پيگيري كردم كه از واگذاري امتياز نفت شروع شده و تا زمان جنگ ايران و عراق ادامه دارد. نايلون سياهي كه زير اين سنگ‌ها كشيده‌ام نيز اشاره به همان نفت است كه قرار بود باعث خوشبختي و رونق زندگي مردم ايران شود اما به جاي آن باعث مشكلات زيادي شد. او درباره نقاشي سه لته‌اي كه در اين مجموعه وجود دارد، گفت: اين كار بيان همان تاريخ صد ساله است و در آن شير‌هاي سنگي ديده مي‌شود كه نماد مقاومت و ايستادگي هستند. سعي كردم فضاسازي كار مرتبط با آن فضاي آشفته‌اي باشد كه در صد سال گذشته وجود داشته است. نگاه كاملا مستند مطبوعاتي به اين دوره داشتم و از روزنامه براي نشان دادن تغييراتي كه در طول زمان رخ داده استفاده كردم. اين تغييرات هم در شكل روزنامه‌ها و تغييراتي كه در ابعاد و فونت آنها به وجود آمده است و هم در تيتر و مطالب آنها ديده مي‌شود. براي كشيدن اين روزنامه‌ها از نمونه‌هاي واقعي الگو گرفتم و به آرشيو كتابخانه ملي، كتابخانه منچستر و كتابخانه دانشگاه بن رجوع و نسخه‌هايي كه به نظرم مهم‌تر بود را انتخاب كردم. همه اين تيتر‌ها و مطالب در اين روزنامه‌ها وجود دارد و كسي كه بخواهد از آنها آگاه شود، مي‌تواند به اين نسخه‌ها رجوع كند. فرزاديان با اشاره به نقاشي ديگري كه در آن پا‌هاي چند انسان ديده مي‌شود، گفت: اين اثر هم يك اشاره تاريخي درباره مقاومت مردم تبريز در دوران مشروطه و اداي احترام به آزادي‌خواهاني است كه در مقابل زور ايستادند و در نهايت به دار آويخته شدند. در اين اثر صحنه به دار آويخته شدن ثقه‌الاسلام و يارانش را از زاويه پايين بازسازي كردم و در چيدمان سنگ‌هاي كنار آن نيز تاريخ ۱۱۶ ساله مشروطه تا به حال بازنمايي شده است. نمايشگاه آثار مريم فرزاديان تا ۱۰ تير در پروژه‌هاي آران به نشاني خيابان نوفل‌لوشاتو، كوچه لولاگر، پلاك ۵ برپاست.