بحران هويت جنسي در ورزش

مرضيه حسين‌خاني|سباستين كوئه رييس فدراسيون جهاني دووميداني از تصميم فدراسيون جهاني شنا براي ممنوعيت حضور زنان تراجنسيتي در رقابت‌هاي زنان به عنوان «بهترين تصميم براي حفظ منافع ورزش زنان» ياد و استقبال كرد. او به اين نكته اشاره كرد كه دووميداني به زودي مي‌تواند از اين روند پيروي كند.  لرد كوئه روز يكشنبه در بوداپست بود و همان زمان هيات اجرايي فدراسيون جهاني شنا راي به ممنوعيت حضور ورزشكاران ترنس كه به هر نوعي بلوغ مردانه را تجربه كرده‌اند در مسابقات زنان داد. در عرض ۲۴ساعت رييس فدراسيون دووميداني نيز اعلام كرد كه شوراي جهاني دووميداني نيز سياست‌هاي ورزشكاران ترنسجندر و DSD را در پايان سال بررسي خواهد كرد.  كوئه گفت: «مسووليت من محافظت از يكپارچگي ورزش زنان است و ما آن را بسيار جدي مي‌گيريم. اگر اين بدان معناست كه بايد در آينده تغييراتي در پروتكل‌ها انجام دهيم اين كار صورت خواهد گرفت. من هميشه اين مساله را به صورت واضح گفته‌ام كه اگر فشاري وجود داشته باشد تا ما بين انصاف و شمول يكي را انتخاب كنيم، من هميشه طرفدار انصاف خواهم بود.» طبق قوانين جهاني دووميداني زنان تراجنسيتي مي‌توانند در رده زنان شركت كنند، مشروط بر اينكه تستوسترون خود را به مدت ۱۲ ماه تا زير ۵ نانومول در ليتر كاهش دهند. اين قوانين تا روز يكشنبه در فينا (فدراسيون جهاني شنا) نيز اجرا مي‌شد تا اينكه شواهد علمي نشان داد كه زنان تراجنسيتي پس از كاهش تستوسترون همچنان برتري‌هاي جنسي خود را حفظ مي‌كنند. از همان موقع فينا قوانين را عوض كرد.وقتي از كوئه پرسيده شد كه نظرش در مورد سياست جديد فينا چيست او به شكلي واضح پاسخ داد: «ما مي‌بينيم كه يك فدراسيون بين‌المللي اولويت خود را در تعيين قوانين، مقررات و سياست‌ها نفع ورزش در نظر گرفته است. اين همان چيزي است كه بايد باشد. ما هميشه معتقد بوده‌ايم و تكرار كرده‌ايم كه زيست‌شناسي بر جنسيت غلبه دارد و به بررسي مقررات خود در راستاي اين موضوع ادامه خواهيم داد.» در حال حاضر هيچ ورزشكار ترنسي در سطح اول دووميداني زنان وجود ندارد. با اين وجود سيسه تفلر اولين فرد تراجنسيتي بود كه در سال ۲۰۱۹ در NCAA (اتحاديه ملي ورزش دانشگاهي ايالات متحده) و در رشته ۴۰۰ متر با مانع زنان به مدال رسيد. تصميم احتمالي فدراسيون جهاني دووميداني بيشتر ورزشكاران DSD را تحت تاثير قرار مي‌دهد. ورزشكاران DSD شامل كساني مي‌شوند كه داراي اختلالات جنسيتي هستند. افرادي نظير كستر سمينا دارنده مدال طلاي ۸۰۰ متر قهرماني جهان در دو المپيك و قهرماني جهان به همراه كريستين امبوما دارنده مدال نقره ۲۰۰ متر المپيك توكيو و فرانسين نيونسابا كه در ليگ الماس و در رشته ۵۰۰۰ متر به مدال طلا رسيد.  ورزشكاران DSD افرادي هستند كه بيضه‌هاي مردانه دارند اما هورمون هيدروتستوسترون كه براي تشكيل اندام تناسلي خارجي مردان حياتي است را توليد نمي‌كنند. اين يك حوزه بسيار بحث برانگيز در تعيين جنسيت است و به همين شكل ورزش و مخصوصا دووميداني را تحت تاثير قرار داده.  در سال ۲۰۱۹ اتحاديه جهاني دووميداني به دادگاه داوري ورزش رفت تا از حضور ورزشكاراني از اين دست در مسابقات بين ۴۰۰ متر تا يك مايل جلوگيري كند مگر آنكه آنها براي كاهش تستوسترون بالاي خود دارو مصرف كنند. با اين حال آنها مي‌توانستند در ساير ماده‌ها شركت كنند. دادگاه حكميت ورزش حكم كرد كه ورزشكاران DSD كه كروموزم ايكس‌واي دارند (كروموزوم جنسيت نر) به دليل زيست‌شناسي از مزيت قابل توجهي نسبت به ورزشكاران ايكس‌ايكس (جنسيت ماده) بدون DSD برخوردار هستند.  براي ورزشكاراني نظير سمينا كه از سنين پايين به عنوان يك زن بزرگ شده‌اند و مي‌خواهند به عنوان يك انسان در مسابقات جهاني شركت كنند همدردي‌هاي زيادي وجود داشته است و هر تغييري در سياست‌هاي برخورد با ورزشكاران DSD دوباره همان بحث‌هاي قديمي و طولاني در جهان ورزش را به راه خواهد انداخت.  كوئه در پاسخ به اين سوال كه آيا اتحاديه جهاني دووميداني تصميم دارد سياستي مشابه فينا اتخاذ كند گفت: «ما هميشه گفته‌ايم كه مقررات ما در اين زمينه يك سند پوياست و مختص ورزش ماست و ما در تدوين آن مسائل علمي را دنبال خواهيم كرد.» او افزود: «ما همچنان به مطالعه، تحقيق و كمك به مجموعه‌اي از شواهد رو به رشد كه نشان‌دهنده نقش تستوسترون به عنوان يك عامل كليدي مهم در موفقيت ورزشي است ادامه خواهيم داد. در پايان سال در اتحاديه بحث خود را در مورد بازنگري در قوانين DSD و ورزشكاران تراجنسيتي مطرح مي‌كنيم.» در صورتي كه دووميداني نيز به شنا ملحق شود آن وقت فدراسيون‌هاي ديگر نيز كه در سال‌هاي گذشته با بحث‌هاي اينچنيني در حوزه ورزش زنان روبرو بودند هم دست به كار خواهند شد. چنين وضعيتي كار را براي ورزشكاراني از اين دست بسيار سخت خواهد كرد چرا كه آنها نه مي‌توانند در ورزش مردان حضور داشته باشند چون عملا هيچ شانسي ندارند و نه در ورزش زنان جايي براي آنها وجود خواهد داشت. از سمت ديگر ورزشكاران زن نيز به درستي از نابرابري توان چنين ورزشكاراني در مقايسه با خودشان مي‌گويند. به عنوان مثال رقباي سمينا بارها تاكيد كرده‌اند كه در مسابقات با يك مرد رقابت كرده‌اند نه يك زن و اين ناعادلانه است.