بمب‌ها بر سر راه مذاكرات هسته‌اي!
جالب‌تر و تاسف‌برانگيزتر مخالفان داخلي برجام هستند كه با وجود تصدي دولت دلخواه خود و اطميناني كه به او ابراز مي‌كنند بازهم از مخالفت دست بر نمي‌دارند و سفره‌هاي خالي مردم را دايما با شعار پر مي‌كنند! در اين ميان مسووليت اصلي متوجه دولت است كه ابتدا ميزان تخريب اقتصادي و اجتماعي و رواني تحريم‌ها را دريابد و به ضرورت رفع آنها ايمان بياورد و سپس با عزمي راسخ و اراده‌اي همه‌جانبه و صادقانه مذاكرات را به نتيجه برساند. مسلما اگر در اراده دولت براي رفع تحريم‌هاي ظالمانه سرسوزني خلل وجود داشت باشد با اين ميزان از مخالفت‌ها و موانع مذاكرات به جايي نخواهد رسيد و فقط اين مردم هستند كه كم‌كم به نااميدي مطلق مي‌رسند و نتيجه‌اش در انواع توفان‌هاي ناهنجاري ظهور خواهد كرد. اگر دولت آقاي روحاني حمايت همه‌جانبه اركان قدرت را به همراه نداشت و مي‌توانست عذر تقصير نزد مردم بياورد دولت آقاي رييسي چنين عذري ندارد و انتظارات ايرانيان براي فيصله بخشي به ماجراي پردامنه و پرسابقه و پرهزينه هسته‌اي از او بسيار بيشتر است. اميد بستن دولت به خنثي‌سازي تحريم‌ها مثل اميد بستن هميشگي يك بيمار به اكسيژن مصنوعي و زندگي دايم با كپسولي است كه همه قدرت مانور او را سلب و معناي زندگي پرجوش و خروش و زاينده را تهي مي‌كند. ما به خود افتخار مي‌كنيم كه با وجود تحريم‌ها هنوز هستيم و به زانو در نيامده‌ايم! به عبارت ديگر گويي افتخار‌كنندگان انتظار داشته‌اند كه نباشيم، نابود شويم و خاك مذلت را ببوسيم! با اين همه كسي نمي‌گويد كه هزينه اين افتخار حداقلي براي مردم و كشور چقدر بوده است؟ افتخار مربوط به زماني است كه گيوتين تورم مرتبا بازويي از توانمندي‌هاي مردم در مسكن، در آموزش، در درمان، در اشتغال و در آرامش و اميد به زندگي را قطع نكند. افتخار در چهار برابر نشدن سرقت‌هاست، افتخار در له نشدن مستاجران و پناه نياوردن‌شان به حاشيه شهرهاست، افتخار در عدم بازگشت به كوپني كردن زندگي مردم بعد از 43 سال از پيروزي انقلاب است ...تورم را يك رقمي كنيد و سال‌ها ثابت نگه داريد و همه افتخار تاريخي آن را از آن خود كنيد. دولت خويش را بنگرد، اگر اراده قاطع و خلل‌ناپذير براي توافق دارد قاطعانه جلوي همه موانع بايستد و شجاعانه حتي اگر انعطاف لازم باشد وارد مذاكرات شود و دعاي مردم را از آن خود كند و اگر چنين نيست و چون شعاردهندگان بي‌درد خواهان زانو زدن اروپا و امريكا در مقابل ماست، ايجاد اميد واهي از نيافريدن آن بدتر و زيانبارتر است. شگفت‌آور است كه مغروران بصيرت چگونه عزاي براندازان و گروه تروريستي رجوي و فرصت‌طلبان هنگام پيشرفت مذاكرات و شعف بي‌انتهاي‌شان هنگام توقف گفت‌وگوهاي هسته‌اي را مي‌بينند و بعضا با همه اين نامردمان در استمرار تاريخي‌ترين تحريم‌ها عليه ملت مظلوم ايران همداستان مي‌شوند؟