حرمت آزمون
به عنوان مثال، تصور كنيد پزشكان و دندانپزشكان كه منابع انساني در تراز عالي بهداشت و سلامت كشور را شكل مي‌دهند و نقش موثري ايفا مي‌نمايند؛ اگر از طريق مسيرهاي استاندارد شناخته‌شده در دنيا، سنجش و گزينش نشوند و بر خلاف انتظار از ميان استعدادهاي درخشان و با ضريب هوشي بالا و كافي برگزيده نشده باشند! در آن‌صورت چه بلايي بر سر آينده سلامت و بهداشت جامعه و مردم بيچاره خواهد آمد؟! موجب تاسف فراوان است كه وجود فرصت‌هاي نابرابر اجتماعي، تعيين سهميه‌بندي و ايجاد ساز و كارهايي رسمي يا غير رسمي جهت كسب امتياز قبولي با پول! در آزمون‌ها؛ در واقع در همين حوزه حرفه‌هاي سلامت و بهداشت نيز مشاهده و بيان مي‌شود. از اين دست مثال‌ها در حرفه‌هاي ديگر نيز مي‌توان زد. در مورد آزمون قبولي جهت اخذ پروانه‌هاي اشتغال به‌كار در حرفه‌هايي از قبيل مهندسان، قضات، وكلا و كارشناسان رسمي دادگستري كه در جايگاه مهمي به لحاظ حرفه‌اي قرار دارند و در جامعه به ايفاي نقش مي‌پردازند؛ اگر قرار بر مسابقه علمي و برگزيدن برترين‌ها در پر كردن سقف مورد نياز هر يك از آنها نباشد، چه نتيجه‌اي حاصل خواهد شد؟! در اين مقال فرصت پرداختن به معضل مدرك‌گرايي و بي‌توجهي‌هاي گسترده به شايستگي‌ها و توانايي‌هاي افراد در اجتماع نيست. دوگانه‌سازي‌ها، رويكردهاي كمي و فاقد محتوا، دخالت‌ها و محدوديت‌هاي سليقه‌اي و جهت‌دار در برگزاري آزمون‌هاي حرفه‌اي و انتخابات‌هاي درون‌سازماني حرف مختلف؛ اين رويه‌هاي منحط و غلط، بلاشك در افت كيفيت و راندمان هر كدام تاثير مخرب خود را خواهد گذاشت. مخلص كلام حرمت نهادن بر ساحت آزمون و دست يازيدن به سنجش درست، ضامن بقا و رشد شايستگي در منابع انساني كشور است. كيفيت آزمون‌ها و مراعات شأن و مرتبت شركت‌كنندگان، صرفا در گروي برگزاري با شكوه، حفظ حشمت، منزلت و شرف و بزرگي و عظمت آن است. اي كاش اين حرمت را ديگر نشكنيم. والسلام