يادگار بهار
در خانه يادگارهاي موسيقي
ناهيد جباري
هنگامي كه استاد ملك‌الشعراي بهار براي معالجه بيماري سل سينه به قريه لوزان سوييس رفته بود، دختر كهتر او، چهرزاد بهار هنوز به 15 سالگي نرسيده بود. شايد او در آن شب‌هاي تيره و تار زمستان لوزان تنها شاهد سروده شدن چكامه درخشان «لزنيه» بود. اكنون بهار و شعرش جاودانه شده‌اند و يادگار او پس از 71 سال با نگاهي زيبا و گيسوان سپيد در انتهاي بهار و ابتداي تابستان همراه با نوه خود پاي به موزه موسيقي ايران گذاشته تا گوشه‌اي از آن را با يادگارهاي پدر آذين كند. پدري كه در بناي فرهنگي، سياسي و علمي ايران نوين نقش قابل اعتنايي داشته است.
چهرزاد بهار دهه‌هاي متوالي در ايالات متحده امريكا زندگي و تحصيل كرده و منش خدمات علمي و فعاليت‌هاي انسان‌دوستانه بوده است. خاطرات ايشان نيز به همت آقاي علي دهباشي چاپ شده است. او در صبح چهارشنبه 7 تيرماه ۱۴۰۱ با استقبال رييس موزه موسيقي ايران و حضور كاركنان بخش‌هاي مختلف موزه از قسمت‌هاي مختلف بازديد كرد و با لحن و بياني سنجيده گفت: «رسالت انتقال و ايجاد پل ارتباطي بين ميراث فرهنگي و تمدن ايران با نسل آينده و به ويژه جوانان و نوجوانان وظيفه همه ماست و بايد با تكيه بر ميراث معنوي و فرهنگي غني ايراني همواره براي حفظ هويت فرهنگي‌مان تلاش كنيم؛ لذا اهدا و در اختيار عموم قرار دادن ميراث مشاهير كشور به موزه‌ها امري پسنديده است و به يقين موزه موسيقي از مراكز مهم و اثرگذار فرهنگي و هنري كشور است. حس اعتماد و رضايت از موزه موسيقي براي همه ما موجب دلگرمي است.» در ادامه، چهرزاد بهار تعداد ۴۲ صفحه گرام از سنگي تا غيرسنگي را كه حاوي سروده‌هاي استاد محمد تقي ملك‌الشعراي بهار است، همراه با مجموعه‌اي از تصنيف‌هاي استاد به گنجينه موزه موسيقي ايران اهدا كرد. گرماي طاقت‌فرساي تيرماه باغ موزه با گام و كلام چهرزاد بهار، رنگ و طراوت گرفت و خاطره‌اي ماندگار ساخت. يادگارهاي آهنگين استاد در ويترين‌هاي آرام و پرنور آن عمارت تاريخي، جايگاهي امن و شايسته يافتند.