كنكور؛ پل لرزان ميان مدرسه و دانشگاه
محمد داوري
مساله لو رفتن سوالات كنكور و تقلب و تخلف نيست بلكه مساله اصلي خود كنكور است، مثل خيلي از آسيب‌هاي ديگري كه در جامعه وجود دارد، مثل گراني و تورم و طلاق و اعتياد يا ساير مسائل در حوزه‌هاي سياسي و فرهنگي كه در واقع اين مسائل و آسيب‌ها ريشه در يك ساختار و فرآيند آسيب‌زا دارند، ساختار و فرآيندي كه تخلف و تقلب را ممكن مي‌سازد يا در اساس مشكل دارد يا مشكلش در اجرا است كه به مديريت مرتبط است. وقتي دانش‌آموزي پس از 12 سال تحصيل دوران مدرسه را به پايان مي‌رساند و مي‌خواهد وارد دانشگاه شود پلي به نام كنكور را مقابل خود مي‌بيند كه براي عبور از آن بايد هزاران ترفند و شعبده‌بازي بلد باشد تا از آن عبور كند و اين پديده كه بايد مشوق و اميدبخش افراد شايسته و توانمند باشد بيش از همه موجب نااميدي چنين افرادي شده است و گذشته از اينكه شركت‌كنندگان در اين رقابت در شرايط برابري نيستند افرادي كه در شرايط به نسبت برابري هم قرار دارند اميد و اعتمادي به عبور از اين پل ندارند. دانشگاهي هم كه آن طرف پل قرار دارد و رقابت بر سر 10درصد صندلي‌هاي خالي آن صورت مي‌گيرد بايد استقلال در گزينش و ورودي و سختگيري در خروجي داشته باشد و به عبارتي قيف دانشگاه‌هاي ما برعكس نباشد كه به محض قبول شدن و ورود به دانشگاه افراد را خانم و آقاي دكتر يا مهندس خطاب كنند و اين قيف برعكس است كه تقلب و تخلف را موجه مي‌كند چون فرد خيالش جمع است كه اگر به هر طريقي وارد دانشگاه شود براي خروج و كسب مدرك مشكلي نخواهد داشت. گويا قبولي در كنكور به معناي اخذ مدرك دانشگاهي است!!! كجاي دنيا چنين تضميني وجود دارد؟!! اگر اين‌گونه باشد فلسفه انتخاب واحد و امتحانات ترم و پايان‌نامه و فعاليت‌هاي پژوهشي و امثال اينها چه مي‌شود؟!! بي‌ترديد چنين پل لرزاني ميان مدرسه و دانشگاه پيوند‌دهنده و عبور‌دهنده مطمئني نخواهد بود و تا ساختار قابل اعتمادي جايگزين كنكور نشود و تضميني براي ورود شايستگان و كسب كرسي‌هاي دانشگاه به صورت عادلانه وجود نداشته باشد و دانشگاه‌ها نيز به راحتي مدرك فارغ‌التحصيلي ندهند اين ماجراها ادامه خواهد داشت و تخلف و تقلب در كنكور و فساد و رانت در ساير جاها ريشه ساختاري دارد.