عيدي براي قرباني كردن تفرقه
وحيد عذيري
موسِم مناسك حج ابراهيمي(ع) همواره برخاسته از مبارزه با هواي نفساني، منافع شخصي و قرباني كردن خواسته‌هاي آدمي بوده است. عيد قربان، بزرگ‌ترين عيد مشترك فرقِ اسلامي است كه به دور از هرگونه اختلاف و تفرقه، مي‌تواند موجب وحدت مسلمانان عالم (حداقل در اين مناسك) گردد. اگر با ديدي سياسي (كه مدنظر اسلام هم هست) به اين عيد عظيم بنگريم، مي‌توان اميدوار به قرباني نمودنِ خواسته‌هاي كوچك شخصي، در راستاي دستيابي به هدف و منفعتي بس بزرگ‌تر باشيم. همواره از وحدت دنياي اسلام، به ويژه دو كشور بزرگ و قدرتمند جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي سخن راندم و عميقا باور دارم كه اين مهم بايد صورت پذيرد، چراكه منفعتي بسيار عظيم در پسِ آن خوابيده است. همانند قرباني نمودن اسماعيلِ ابراهيم (ع)، براي دستيابي به سعادت دنيوي و اُخروي، مي‌بايست نخبگان منافع شخصي و كوتاه‌مدت را قرباني نموده و سعي در سعادت ممالك اسلامي نمايند. حتي اگر به ديدي غربي به مساله وحدت دنياي اسلام بنگريم، باز هم كفه ترازو به سود وحدت مي‌چربد تا تفرقه و دوري، چراكه تفرقه چيزي جز كاهش مشروعيت، تحميل هزينه‌هاي گزاف اقتصادي، اجتماعي، نظامي، سياسي و... در پي ندارد و موجب سست شدن بيش از پيش تك‌تك كشورهاي جهان اسلام مي‌گردد. اما بايد در نظر داشت كه وحدت، به سادگي اتفاق نمي‌افتد. چرا منافع شخصي برخي از نخبگان به همراه سنگ‌اندازي نخبگان خارج از جهان اسلام، اين مهم را سخت مي‌نمايد. اما اگر اراده قوي وجود داشته باشد قطعا افكار عمومي مسلمانان به همراه آنان خواهد بود و علاوه بر افزايش قدرت و آسان‌تر شدن وحدت، موجب افزايش مشروعيت داخلي در بين شهروندان داخلي خود نيز مي‌گردد و راحت مي‌توانند برنامه‌ها و اهداف اقتصادي خود را در داخل كشور به اجرا گذارند.