نبايد اعتبارات حفاظت از تالاب‌ها را از دست بدهيم
كشور ايران در منطقه كمربند خشك و بياباني جهان قرار گرفته و كويرهاي مركزي آن جزو خشك‌ترين مناطق دنيا به‌شمار مي‌روند. بررسي دوره‌هاي آماري بارش و رواناب در كشور نشان مي‌دهد كه در ايران به تناوب دوره‌هاي‌تر و خشك شديد تكرار شده است. بر اين اساس در ايران يا با مسائل و مشكلات كمبود بارش و خشكسالي دست به گريبان بوده‌ايم يا در دوره‌هاي تر سالي و در زمان بارش‌هاي سنگين، وقوع سيلاب، كشور را با خسارات جاني و مالي شديد و بعضا فاجعه‌بار مواجه كرده است. در دوره خشكسالي خاص و طولاني اخير، علاوه بر كاهش مقدار بارندگي، شدت، الگو و نوع بارش‌ها نيز تغييرات قابل توجهي داشته است. در دو دهه اخير كاهش چشمگير بارش برف نيز به نوبه خود مشكلات بهره‌برداري مستقيم از روان‌آب را تشديد كرده است. طي دوره آماري خشكسالي مورد نظر، اتفاق ناخوشايندي به وقوع پيوست و آن هم افزايش دما بود كه منجر به افزايش تبخير و تعرق و مصارف كشاورزي شد. از طرفي رشد جمعيت و افزايش نياز آبي شرب و صنعت، فشار هر چه بيشتري را بر منابع آب كشور وارد كرد. در سال 1398مسعود باقرزاده كريمي مديركل دفتر اكوسيستم‌هاي تالابي سازمان حفاظت محيط زيست به ايسنا اعلام كرده بود كه پس از وقوع سيل زمزمه‌هايي از مجلس شنيده شد كه اعتبارات مربوط به حفاظت از تالاب‌ها به جبران خسارات سيل و سيلاب اختصاص يابد. درحالي كه به‌هيچ‌عنوان كار درستي نيست و بايد اين اعتبارات را حفظ كنيم. در برنامه حفاظت از تالاب‌ها كه بسيار هم مهم است بحث سيل را لحاظ كرده‌ايم و روش‌هاي مقابله با آن ديده شده است بنابراين دليلي ندارد تا اعتبارات موردنياز براي حفاظت ازتالاب‌ها را از دست بدهيم.