توجيهاتي براي حمله به ايران
علي مندني‌پور
در ادامه پنج يادداشت قبلي، در اين يادداشت به برخي اظهارات سفير وقت عراق در مصاحبه سال 90 با اعتماد پاسخ داده مي‌شود: اسناد معتبرِ موجود در آرشيو وزارت امور خارجه و نيز وزارت دفاع جمهوري اسلامي ايران از اين واقعيت تلخ حكايت دارد كه ارتشِ عراق قبل از آغازِ جنگ، بيش از ۶۳۷ بار به وسيله آتش توپخانه زرهي و بمباران هوايي، مناطق مرزي، اراضي، پاسگاه‌ها، دهات و شهر‌هاي مرزي ايران را مورد تهاجم قرار داده است كه از آن ميان، نقضِ حريم هوايي ايران به تعداد ۱۸۲ بار در فاصله زماني مارس ۱۹۷۹ تا سپتامبر ۱۹۸۰ است. شايان يادآوري است كه هدف از انجام اين‌گونه اقدامات و تجاوزات تحريك‌آميز، وادار كردن ايران به واكنش متقابل و مالا توجيه تجاوز و حمله سراسري و گسترده خود به سرزمين ايران بوده است! عاليجناب؛ به خوبي واقفيد، نقض يكجانبه عهدنامه ۱۹۷۵ الجزاير و الحاقيه آن توسطِ دولت عراق ناقض مقررات و موازين بين‌المللي است و مغايرت آشكار دارد با بندها، مواد و اصولي از: اعلاميه سن پِطِرزبورگ ۱۸۶۸، كنفرانس اول لاهه ۱۸۹۹ موضوعِ مقررات جنگ، كنوانسيون لاهه ۱۸ اكتبر ۱۹۰۷ در ارتباط با حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات بين‌المللي، مواد ۱۰ (رفع تجاوز) و ۱۶ (مجازات توسل به زور) ميثاق جامعه ملل ۱۹۱۹ (سلف سازمان ملل) پروتكل ۱۹۲۵ ژنو، در ارتباط با منع استفاده از گاز‌هاي خفه‌كننده سمي يا ساير گاز‌ها و وسايل باكتريايي، پيمان لوكارنو ۱۹۲۶ Trea Ty of Mutual Gurantee، مقدمه مصوبه جامعه ملل ۲۴ سپتامبر ۱۹۲۷ در ارتباط با حلِ اختلافاتِ مسالمت‌آميز بين دولت‌ها. اصول سه‌گانه ميثاق پاريس ۲۷ آگوست ۱۹۲۸ در ارتباط با منع صريح توسل به جنگ در اختلافات بين‌المللي. پيمان برياند كلوگ ۱۹۲۸Briend kellog pact، مواد: ۲ (منع توسل به قوه قهريه و به كار بردن زور در حل اختلافات بين‌المللي). ۳۳ -توسل به طرق مسالمت‌آميز).
۳۷-در صورت عدم توفيق توسل به طرق مسالمت‌آميز مي‌بايستي اختلافات در نزد شوراي امنيت مطرح شود. منشور سازمان ملل متحد ۱۹۴۷.پروتكل‌هاي الحاقي به كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹. قطعنامه شماره ب ۲۱۶۲ (۲۱) مورخه ۵ دسامبر ۱۹۶۲ مجمع عمومي سازمان ملل متحد. در ارتباط با منع استفاده از گاز‌هاي فلج‌كننده (تاييد مجدد) قطعنامه ۱۹۷۴ سازمان ملل متحد.
پروتكل‌هاي الحاقي به كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹، با اين توضيح كه كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹ طي دو پروتكل ۱۹۷۷ تكميل شد. - ماده۳۵: پروتكل شماره ۱- بندهاي يك و دو ماده ارتباط مستقيم با استفاده از موشك‌هاي زمين به زمين عليه شهر‌هاي بي‌دفاع دارد. - ماده ۴۲: در ارتباط با ممنوعيت حمله به اشخاصي كه با چتر نجات از هواپيما فرود آيند. ماده ۴۵: حمايت از اشخاصي كه در مخاصمات شركت داشته‌اند. -ماده۴۸: قواعد اساسي در حمايت از اموال سكنه غيرنظامي. - ماده۴۹: راجع به «انتقال اجباري دسته‌جمعي يا انفرادي و نقل مكان اشخاص مورد حمايت از اراضي اشغال شده و غيره».-ماده۵۱: در حمايت از سكنه غيرنظامي.
- ماده ۵۳: درباره حمايت از مراكز فرهنگي.
- ماده ۵۴: درباره حمايت از تاسيسات لازم براي بقاي سكنه غيرنظامي.
- ماده ۵۶: حمايت از سدها و تاسيسات مشابه.
- ماده ۵۷: مربوط به اقدامات احتياطي براي جلوگيري از به مخاطره افتادن زندگي و اموال سكنه غيرنظامي.
- ماده۵۹: مربوط به ممنوعيت حمله به مناطق حفاظت نشده.
- ماده۶۳: راجع به حمايت كشوري در مناطقِ اشغالي.
- ماده ۷۶: در خصوص حمايت از زنان در قبال هر نوع سوءاستفاده، تجاوز، اعدام و... .
در نتيجه آثار حقوقي مسووليت رژيم عراق ناشي از اقدام به تحميل جنگ به ايران را مي‌توان به دو بخش
مسووليت مدني و مسووليت جزايي تقسيم كرد:
نقضِ آشكار اصول اعتقادي و فقهي در مبحث قرارداد‌ها، وفاي به عهد و تعهدات. ادامه دارد... .