هشدار رييس دانشگاه تربيت مدرس:
با پديده مهاجرتِ اعضاي هيات علمي مواجه هستيم
رييس دانشگاه تربيت مدرس مي‌گويد: هر هفته تقريبا با يك درخواست اعضاي هيات علمي روبه‌رو هستيم براي اينكه از ما مرخصي بدون حقوق بگيرند و براي يك سال از كشور بروند. از هر پنج يا شش نفري كه درخواست مي‌دهند ۶۰ تا ۷۰درصدشان تازه به خارج مي‌روند تا ببينند مي‌توانند بمانند يا نه. البته ۳۰ تا ۴۰درصد افرادي كه درخواست مي‌دهند واقعا براي انجام پروژه از كشور مي‌روند و بعد از پايان كار، به ايران برمي‌گردند.
رييس دانشگاه تربيت مدرس در گفت‌وگو با ايلنا گفت: «نامه‌اي را حدود چهار ماه قبل به رياست‌جمهوري نوشتم؛ در يكي از بندهاي آن در مورد همين موضوع نكاتي را بيان كردم. در كنار رفتن دانشجويان خوب از كشور، با پديده‌اي به عنوان مهاجرت اعضاي هيات علمي نيز روبه‌رو هستيم. گرچه ضرباهنگ آن چهار ماه قبل خيلي تند نشده بود، اما هرچه گذشت اين ضرباهنگ تندتر شد و الان هم تندتر و بيشتر مي‌شود يعني ما با هيات علمي مواجه هستيم كه عشق‌شان اين است كه همين‌جا بمانند، ولي به دلايل مختلف نمي‌توانند؛ يكي از دلايل مربوط به گذران زندگي است، اما همه‌اش اين نيست. گاهي مي‌خواهند كارهايي كنند كه امكانات آزمايشگاهي براي آن وجود ندارد. همچنين آنها انتظاراتي دارند، اما ما بروكراسي خاصي داريم و آنقدر سفت است كه تا بخواهيم به آنها بگوييم «باشد»، فرد بايد يك سال صبر كند تا ببيند در نهايت مي‌شود يا نمي‌شود و اين درحالي است كه بلافاصله آن طرفي‌ها مي‌گويند بيا، همين حالا كار انجام شده است! بعد اينجا بايد فرد صبر كند و در سامانه‌اي كه براي اعضاي هيات علمي شدن در نظر گرفته‌اند ثبت‌نام كند و منتظر بماند تا او را به ما معرفي كنند بعد ما تازه هيات جذب برگزار كنيم بعد بگوييم تاييد هستي و پس از آن هم اقدامات ديگري لازم است و... اين روند چيزي حدود يك سال طول مي‌كشد، ولي آن طرف در خارج از كشور به فرد متقاضي مي‌گويند بيا و وقتي رسيدي مشغول كار شو! بنابراين ما بايد دنبال راه‌حلي همه‌جانبه براي اين مساله باشيم.
ما هم مثل دانشگاه اميركبير، شريف و تهران و... با اين مشكل روبه‌رو هستيم كه اعضاي هيات علمي جوان و خوب ما و حتي اعضاي هيات علمي كه سابقه‌دار هستند فكر مهاجرت به سرشان زده و قصد مهاجرت كرده‌اند. هر هفته تقريبا با يك درخواست روبه‌رو هستيم براي اينكه از ما مرخصي بدون حقوق بگيرند و براي يك سال از كشور بروند. از هر پنج يا شش نفري كه درخواست مي‌دهند ۶۰ تا ۷۰درصدشان تازه به خارج مي‌روند تا ببينند مي‌توانند بمانند يا نه. البته ۳۰ تا ۴۰درصد افرادي كه درخواست مي‌دهند واقعا براي انجام پروژه از كشور مي‌روند و بعد از پايان كار، به ايران برمي‌گردند. لذا بايد درست فكر كرد و اين فكرها و راه‌حل‌ها هم مي‌تواند كوتاه‌مدت باشد هم ميان‌مدت و هم بلندمدت. راهكار بلندمدتش اين است كه براي اين افراد خانه‌اي فراهم شود و امكاني باشد تا بتوانند صاحب خانه شوند و اتفاقا دولت روي اين قضيه كار مي‌كند كه مثلا زمين‌هايي در طرح ملي به اين افراد داده شود، ۶۰۰ ميليون وام به آنها بدهند تا اين زمين‌ها ساخته شود. اين راه‌حل به هر حال يك نوع اميد است به اينكه روزي اين زمين‌ها ساخته مي‌شود و اقدام مثبتي است، اما اين ايده مشكل امروز آنها را حل نمي‌كند و مثلا ممكن است اين زمين‌ها پنج سال بعد براي فرد خانه شود، ولي پنج سال ديگر شايد ۵۰درصد آنها رفته باشند! من در نامه‌اي كه به رييس‌جمهور دادم، نوشته‌ام كه ايده سريع‌تر اين است كه به هيات علمي جديد يك ميليارد وام رهن بدهيد تا بتوانند در خانه‌اي ساكن شوند. اينكه زميني به آنها داده شود يا خانه‌هاي سازماني ساخته شود، زمان‌بر است و راه فوري لازم است كه به درد امروز اين افراد كه از كشور مي‌روند بخورد و بتوانيم آنها را نگه داريم.