آرزوي محمد جهانآرا براي خرمشهر
محمود فاضلي
محمدعلي جهانآرا (1333) از 15 سالگي به مخالفت با رژيم پهلوي پرداخت و به عضويت گروه حزبالله خرمشهر درآمد، در ادامه اين فعاليتهاي سياسي در 1351 به وسيله ساواك دستگير و به يكسال زندان محكوم شد. بعد از آزادي از زندان و در 1354 ديپلم خود را گرفت و در كنكور دانشگاه قبول و براي ادامه تحصيل راهي مدرسه عالي بازرگاني تبريز شد. به همراه دوستانش انجمن اسلامي مدرسه عالي بازرگاني را پايهگذاري كرد. اعلاميههاي انقلابي و جزوهها و بيانيههاي ضد رژيم توسط اين انجمن اسلامي ميان دانشجويان توزيع ميشد و با آغاز انقلاب اسلامي همگام و همراه با امت به مبارزه خود عليه رژيم پهلوي وسعت داد. در واقع دامنه مبارزات جهانآرا به تهران، قم، يزد، اصفهان و كاشان گسترش يافت.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي به خرمشهر بازگشت و جهت پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي اقدام به تاسيس كانون فرهنگي- نظامي انقلابيون مسلمان كرد. هدف اين كانون حراست از نظام نوپاي انقلابي در برابر حملاتي بود كه از طرف بازماندگان رژيم يا طرفداران تجزيه خوزستان به آن ميشد. جريان از اين قرار بود كه در آن زمان با توجه به ضعف عملكرد دولت موقت در تامين خواستههاي طبيعي و اوليه مردم محروم منطقه، گروهكهاي چپ و راست تلاش داشتند تا مردم را نسبت به انقلاب بدبين و به مقابله با آن بكشانند. جريان منحرف و وابسته «خلق عرب» نيز به عنوان يكي از ابزارهاي استكبار جهاني در منطقه قد علم كرد تا براي اشاعه اهداف استكبار با پشتيباني حزب بعث عراق، اعلام موجوديت كند و به رويارويي همهجانبه با نظام جمهوري اسلامي ايران برخيزد. شهيد جهانآرا در اين شرايط به فرماندهي سپاه خرمشهر منصوب شد و توانست با عناصر فرصتطلب قاطعانه برخورد كند. در اين مقطع مهمترين اقدام جهانآرا مقابله با اقدامات خرابكارانه به نام جنگ انفجارها در منطقه خرمشهر بود. موج دوم انفجارها از مهر 1358 آغاز شد كه كنسولگري عراق و مدرسه عراقيها و دفتر مشترك اداره اروندرود در خرمشهر، سه كانون اصلي طراحي و پشتيباني آن بود. با اقدامات مستمر جهانآرا از تعداد انفجارها كاسته شد، اما انفجارها تا آغاز حمله عراق به ايران ادامه داشت.
بعد از سركوب اقدامات متجاوزان، او جهادسازندگي را در خرمشهر راهاندازي كرد و كاركنان سپاه را براي حفاظت از دستاوردهاي انقلاب و ايستادگي در مقابل عوامل بيگانه تشويق و ترغيب ميكرد تا به خدمت و امداد مردم روستايي و عرب ساكن در نقاط مرزي كه در معرض تهاجم فرهنگي عوامل بيگانه قرار داشتند، بشتابند.
موفقيتهاي اين متفكر نظامي در خرمشهر باعث شد در اوايل 1360 با حفظ مسووليت فرماندهي سپاه خرمشهر به فرماندهي سپاه پاسداران اهواز منصوب شود. وي با وجود كمبود نيرو و امكانات از خرمشهر در برابر تهاجم متجاوزان رژيم بعث دفاع كرد. مقاومت در خرمشهر بر سرنوشت جنگ تاثير زيادي داشت.
نيروهاي رژيم بعث عراق در 31 شهريور 1359 خرمشهر را زير آتش گرفتند و مطمئن بودند كه با 2 گردان نيرو ظرف مدت 24 ساعت خواهند توانست آن را به تصرف خود درآورند و بعد از آن از طريق پل ذوالفقاريه به آبادان دسترسي پيدا كنند و در فاصله كوتاهي به اهواز رسيده و خوزستان را جدا كنند، اما پيشبيني متجاوزان بعثي به هم ريخت و آنها در مقابل مقاومت دليرانه مردم خرمشهر مجبور شدند، بخش زيادي از توان نظامي خود را در اين نقطه، زمينگير كرده و 45 روز معطل شوند و در نهايت پس از عبور از 2پل كارون و بهمنشير، آبادان را به محاصره درآورند.
در اين مرحله شهيد جهانآرا با سازماندهي مناسب نيروهاي سپاه و مردمي و به كارگيري به موقع رزمندگان اسلام، عرصه را بر نيروهاي عراقي تنگ كرده بود. شهيد جهانآرا ميگفت: «آرزو ميكنم در راه آزاد كردن خونينشهر و پاك كردن اين لكه از دامان جوانان شهيد شوم.» او و همرزمانش خالصانه جانفشاني كردند. در برابر دشمن ايستادند و با فرهنگ شهادتطلبي در برابر دشمن تا دندان مسلح، مقاومت كردند. همچنين اين مدافع وطن به تربيت كادرهاي كارآمد توجه خاصي نشان ميداد و براي جذب و آمادهسازي نيروهاي مردمي تمام تلاش و همت خويش را به كار ميبست. اين متفكر و فرمانده نظامي سرانجام بعد از سالها خدمت به وطن در هفتم مهر 1360 در مسير بازگشت از اهواز به تهران بر اثر سانحه هوايي سقوط هواپيماي سي-130 ارتش در منطقه كهريزك تهران همراه با يارانش به شهادت رسيد.