كمي آهسته‌تر
فاطمه باباخاني
اين روزها بازار چك كردن و باشرفي و بي‌شرفي در شبكه‌هاي اجتماعي داغ شده. همه در حال جوريدن و بالا و پايين كردن صفحه‌هاي افراد مختلف و كاوش در ديدگاه‌هاي گذشته افراد و امروزشان هستند. هستند كساني هم كه گزينه چك كردن جديد را پيشنهاد مي‌دهند و مي‌گويند خوب است اين مورد را هم اضافه كنيم تا غربال‌گري بهتري داشته باشيم. اگر كسي در اين ميانه نگاه متفاوتي داشته باشد بقيه از خجالتش درمي‌آيند و ديدگاه مخالف را هم برنمي‌تابند. همين موضوع باعث شده گروهي از كاربران تصميم بگيرند در سكوت تنها نظاره‌گر اين اتفاقات باشند و از آنجا كه مشق ننوشته غلط ندارد، كسي هم به آنها ايرادي نگيرد. اين گروه فكر مي‌كنند ورود به چنين مباحثي تنها باعث مي‌شود در آينده دور يا نزديك ،چك آنها مثبت شود و در معرض انتقاداتي قرار بگيرند كه به گمان‌شان نشات‌گرفته از اختلاف عقيده است، يا ممكن است فكر كنند در آينده نظرشان تغيير خواهد كرد و بهتر است درباره موضوعي كه در جريان ابعاد مختلف آن نيستند نظر ندهند. معلوم نيست تعداد افرادي كه به شكل خاموش تنها به پيام‌ها نگاه مي‌كنند و نظر نمي‌دهند چند نفر است، مشخص نيست اينها به كدام گروه و طبقه تعلق دارند. حتي مشخص نيست آنها كه ميانه‌دار ميدان هستند چند نفر افراد واقعي هستند. آنچه مشخص است، نزاعي ادامه‌دار ميان كساني است كه خود نسبت به وضعيت ديگري هم نگاه انتقادي دارند. كساني كه مي‌خواهند ديدگاه‌هاي مخالف شنيده شود و پذيرش ديدگاه مخالف ميان خودشان چندان بالا نيست.
فضاي برخي شبكه‌هاي اجتماعي اين روزها محلي براي قضاوت درباره افراد مختلف شده است. با اين حال چه مي‌شود اگر زمان قضاوت جانب انصاف را نگه داريم، اينكه نگاهي به كارنامه افراد و نيم‌نگاهي هم به خودمان داشته باشيم. ابتدا سوزني به خود بزنيم و آنگاه جوالدوز را بي‌محابا بر بدن آن ديگري فرو كنيم. براي نوشتن چند جمله و ارسال آن به دقيقه‌اي نياز است. با اين حال همين نوشته‌هاي كوتاه زماني كه در ابعاد وسيع توسط افراد مختلف ارسال مي‌شود مي‌تواند در نهايت لطمه‌اي به اعتبار يك نفر وارد كند. به سرعت واكنش نشان دادن گرچه مذموم نيست اما شايد پسنديده‌تر آن باشد اين روزها پيش از ارسال نظرمان لااقل ديدگاه‌هاي مختلف را بدون سوگيري بخوانيم و درنهايت به اين موضوع توجه كنيم كه ارسال نظر ما چه كمكي به خواست‌مان مي‌كند.