ادامه از صفحه اول
سفر السوداني به تهران براي رفع دغدغه‌هاي ايران
رضايت اقليم كردستان را جلب كند. طرف‌هاي ايراني بارها مي‌گفتند كه سند حضور نيروهاي تروريستي كرد را در اختيار طرف‌هاي عراقي گذاشته‌اند و آنها عملا كاري از پيش نبرده‌اند. حالا به نظر مي‌رسد كه السوداني به اين اسناد توجه ويژه‌اي نشان مي‌دهد و مي‌خواهد دغدغه ايران را رفع كند. به ويژه كه ايران اصرار دارد در صورتي كه اقليم كردستان و بغداد نخواهند عملا كاري از پيش ببرند، مجبور است خودش براي دفاع از امنيت خود وارد عمل شود. حالا به نظر مي‌رسد كه بغداد با اربيل به توافقي جدي رسيده است تا دغدغه ايران را عملا رفع كند. براي همين از استقرار نيروهاي نظامي عراقي در طول نوار مرزي 200 كيلومتري ايران و عراق در محدوده اقليم كردستان صحبت شده است. يعني آن چيزي كه تهران از ابتدا به دنبال آن بود. ايران مي‌گويد مقامات اقليم كردستان و نيروهاي نظامي آنها با جدايي‌طلبان تروريست كرد، رابطه عاطفي دارند براي همين كاري از پيش نمي‌برند، براي همين هميشه اصرار داشته كه بايد نيروهاي عراقي امنيت مرزها را برعهده بگيرند، به ويژه كه اقليم كردستان در حقيقت بخشي از عراق است و اين وظيفه نيروهاي عراقي است كه امنيت مرزها را تامين كنند. ظاهرا السوداني در تهران بود تا به مقامات ايراني بگويد كه اين هدف به زودي تحقق مي‌يابد.
اما در كنار موضوع امنيتي موضوع صادرات انرژي ايران به عراق نيز مطرح است. ايران به موجب قراردادي دوجانبه بايد به‌طور مرتب به عراق گاز صادر كند. گاز صادراتي از ايران به مصرف نيروگاه‌هاي برق عراق مي‌رسد. براي همين عراق براي تامين برق مورد نياز خود به نوعي به واردات گاز از ايران وابسته است. در طول سال‌هاي اخير هر وقت مصرف داخلي گاز ايران افزايش مي‌يافت، از ميزان صادرات گاز ايران به عراق كاسته مي‌شد، اتفاقي كه برخلاف تعهدات ايران در قرارداد گازي‌اش با عراق است. در اين ميان موضوع انتقال پول گاز وارداتي از عراق به ايران نيز مطرح است كه به دليل تحريم‌هاي امريكا به كندي و به سختي انجام مي‌شود.
عراق اصرار دارد كه حتما براي اين موضوع چاره‌اي انديشيده شود و ايران در تامين گاز عراق كوتاهي نكند. در سفر السوداني توافق شد تا يك سازوكار ثابت براي تسويه حساب‌هاي ايران و عراق تعريف شود و همچنين وزارت نفت ايران در بغداد به منظور ارتقاي سطح همكاري‌ها دفتر نمايندگي تاسيس كند. به اين ترتيب دو طرف اميدوارند كه در حل اين مشكل چندساله اقتصادي بتوانند به يك راه‌حل دايمي برسند.
السوداني ايران را براي نخستين سفر غيرعربي خود برگزيد تا جايگاه ايران را در عرصه سياست خارجي عراق نشان دهد. اگرچه در طول مدت كوتاه آغاز دوران نخست‌وزيري‌اش او بيشترين ديدار با يك سفير خارجي را با سفير ايالات متحده داشته و 7 بار با او جلسه نشست و برخاست داشته است اما سفر او به تهران اين پيام را به امريكايي‌ها نيز مي‌دهد كه از ايران و دغدغه‌هاي آن نمي‌توانيم بگذريم؛ همانطور كه فواد حسين قبل از سفر نخست‌وزير به ايران گفت، نمي‌توانيم اجازه دهيم كه عراق به جايي عليه همسايگانش تبديل شود.
خلأ رسانه‌هاي بزرگ و حرفه‌اي
موضوعي كه در اين فضاي وحشت و ترور رسانه‌اي حتما هزينه‌بردار است و اين رسانه‌ها با وجود شرايط نابرابري كه در مصاف با آنها وجود دارد، مي‌توانند آنها را آزار دهند. اما ظرفيت فضاي مجازي با همه آفاتي كه داشته و از جمله خود موثر در رواج شايعه و فيك نيوز بوده، مي‌تواند به اين هدف كمك كند. رفتار غيرحرفه‌اي اين رسانه‌ها كه توهين بزرگي به شعور همه مخاطبان است، چنان به چشم جامعه آمده كه وقت مناسبي را براي واكنش عمومي نسبت به رفتار آنها در هر دو سو پديد آورده است. اين رسانه‌ها را بايد از توهم مالكيت بر ذهن و شعور مخاطب به در آورد و آيينه‌اي را در عرصه عمومي پيش روي‌شان گرفت. بخش بزرگي از سرنوشت آينده كشور به دست اين رسانه‌هايي است كه با عمل براساس منويات سياسي سرمايه‌گذاران و حاميان خود، اهدافي غير از آنچه مردم براي آن هزينه‌هاي سنگين مي‌پردازند را دنبال مي‌كنند. آنكه دروغ مي‌پردازد يا مواجهه گزينشي با حقيقت دارد به نحوي كه قلب واقعيت كند، نه فقط پرواي انصاف و حقيقت ندارد كه پرواي ارزش‌ها و دين از سويي و آزادي و دموكراسي هم از سوي ديگر ندارد. صدا و سيما به واسطه بودجه‌اي كه به طور سنتي دراختيارش است و وابستگي كه به مسير خود پيدا كرده و نيز رسانه‌هاي همسويي كه از سوي نهادهاي خاص امنيتي و نظامي شكل گرفته‌اند، اميدي به اصلاح‌شان نيست و اساسا آنها هم براي مخاطب اقليتي توليد برنامه مي‌كنند كه تنها دلواپس ريزش آنها هستند.
اما فعالان مدني تحول‌خواه آگاهي كه عمدتا سواد رسانه‌اي خوبي هم در سال‌هاي گذشته به تجربه كسب كرده‌اند، مي‌توانند فضاي سنگيني براي اين نوع فعاليت‌هاي شبه‌رسانه‌هاي ديگري بسازند كه مخاطبان خود را از بين پايگاه اجتماعي آنها انتخاب كرده‌اند. اين با چشم‌پوشي نكردن و مقاومتي مدني ميسر است كه شعاري آشنا در سال‌هاي نه چندان دور گذشته را زنده كند: دروغ ممنوع.