كدام 200 نفر؟

همين سكوت بستري شد براي اينكه آمارهاي غيررسمي نقل شده از نمايندگان مجلس و چهره‌هاي سياسي و حتي رويترز در جايگاه آمارهاي رسمي نقل قول شوند. احتمالا دولت سيد ابراهيم رييسي با به‌رغم اينكه در هر زمينه‌اي در 12 هفته اخير كوتاهي كرد، اين‌بار دست پيش را گرفته و در يك بيانيه طولاني به سبك ادبيات رييس دولت سيزدهم، تعداد كشته‌شدگان را نيز اعلام كرد.  اما چهره‌هاي رسمي و نهادهاي ديگر طي اين دو هفته اعداد ديگري را نيز اطلاع‌رساني كردند. به‌طور مثال كمتر از يك هفته قبل سردار حاجي‌زاده تعداد كشته‌شدگان و شهدا را بالغ بر 300 نفر اعلام كرد كه مشخصا نمي‌توان با گذشت زمان منطق كاهش تعداد فوتي‌ها را تاييد كرد يا آمارهاي صداوسيما- اگرچه غيررسمي عنوان شده- در برهه زماني 31 شهريور تا هفتم مهر اعدادي را بازگو كرده كه با طي زماني حدود 2 ماه با عدد فعلي مندرج در بيانيه قابل تطبيق نيست. مطالبه اصلي در اين شرايط اما شفاف‌سازي درباره اين 200 جان از دست رفته است. درباره توزيع زماني و مكاني اين مرگ‌ها در 12 هفته گذشته، اسامي آنها و گزارش از نحوه و علت فوت‌شان. شايد اين اعمال شفافيت وزارت كشور تكليف اسامي سرگردان اين روزها را تعيين كند.