روايتي از فاصله بين عشق و نفرت تا يك كدورت ساده
رونالدو كه مارادونا نشد؛ مسي ميشود؟
سامان سعادت
مسي و مارادونا از هر لحاظ حتي ژستهاي بعد از قهرماني با هم مقايسه شدهاند، اما از هفته بعد ميتوانند در كفههاي يك ترازوي جديد هم قرار بگيرند. سوال اين است كه آيا فرانسويها همان اندازه كه ايتالياييها از مارادونا متنفر شدند از مسي متنفر ميشوند يا نه؟
ماجرا به سال ۱۹۹۰ برميگردد. جام جهاني در ايتاليا بود و در نيمه نهايي آرژانتين به ميزبان خورد. بازي در كجا برگزار ميشد؟ ورزشگاه ناپل! اين هم يكي از آن شوخيهاي روزگار بود كه با قهرمانان ميكرد. مارادونا در آن زمان خداي ناپل بود و بخش اعظمي از مردم ايتاليا عاشقانه او را دوست داشتند. مارادونا قبل از بازي يك جنگ رواني راه انداخت و گفت خيلي از ايتالياييها طرفدار آرژانتين هستند. او گفت مردم جنوب ايتاليا به خاطر سالها تحمل ظلم شماليها ميخواهند ما برنده شويم. مارادونا راست ميگفت كه شمال و جنوب ايتاليا با هم مشكل داشتند، اما در اينكه تصور ميكرد بخشي از مردم ايتاليا علاقه دارند كشورشان بازنده شود، اشتباه ميكرد.
بازي دو تيم به گونهاي پيش رفت كه برنده بازي را پنالتي مارادونا مشخص ميكرد. در آن لحظات احساسي دوگانه همه مردمان ناپل را فرا گرفته بود. انگار آنكه عاشقش بودند چاقو به دست مقابلشان ظاهر شده بود و قصد كشتنشان را داشت. چه كار بايد ميكردند؟ خود مارادونا هم سرشار از وضعيتي دوگانه بود. تمام آنهايي كه تا يك ماه پيش نام او را روي همان سكوها فرياد ميزدند آرزوي ناكامياش را داشتند. مارادونا آن پنالتي را گل كرد و ايتاليا حذف شد. او چاقو را تا دسته در قلب جنوبيهاي ايتاليا فرو كرد و دوگانه عشق و نفرت را كليد زد. در بازي بعد ايتالياييهايي كه به خاطر مارادونا تا آن زمان از آرژانتين حمايت كرده بودند سرود ملي اين كشور امريكاي جنوبي را هو كردند و حتي حاضر شدند رقيب ديرينه خودشان يعني آلمان را تشويق كنند.
تمام مشكلات مارادونا با ايتالياييها از همان زمان شروع شد. مارادونا در مصاحبهاي گفته بود: «ناپل بهطور سختگيرانه و خفهكنندهاي مرا دوست داشت». همين علاقه وقتي تبديل به نفرت شد و پاي مسائل ديگري را وسط كشيد تبديل به يك جنون شد.
چند سال بعد تقريبا همين اتفاق در جام جهاني ۲۰۰۶ بين انگليسيها و رونالدو رخ داد. ستاره آن زمان تازه ظهور كرده دنياي فوتبال كه در اولدترافورد ميدرخشيد همراه با تيم ملي كشورش پرتغال در يكچهارم نهايي جام جهاني آلمان مقابل انگليس قرار گرفت. البته همه اتفاقات اين بازي شبيه به داستان مارادونا و ايتاليا نبود. از جمله اينكه بازي در اولدترافورد برگزار نميشد و رونالدو هم قبل از بازي از هواداران يونايتد نخواسته بود به جاي تشويق تيم ملي كشورشان از پرتغال حمايت كنند. اما رونالدو بدون شك يكي از دلايل حذف انگليس از جام جهاني بود. او با همتيمي خود در يونايتد يعني وين روني درگير شد و داور را مجاب كرد مهاجم حريف را اخراج كند. رونالدو آخرين پنالتي بازي را هم تبديل به گل كرد تا رسما پاي اخراج سهشيرها از جام جهاني را امضا زده باشد. اما با وجود اينكه انتظار ميرفت ميان او و هواداران منچستر يا دستكم بين او و وين روني تنش به وجود بيايد همه چيز خيلي ساده حل شد. به قول گري نويل بازيكن آن سالهاي منچستر همه توانستند خيلي منطقي به ماجرا نگاه كنند. چيزي كه در رابطه ميان مارادونا و ايتالياييها اصلا وجود نداشت.
از اين منظر رونالدو مارادونا نشد، اما مسي ممكن است، هرچند احتمال بعيدي دارد. فوق ستاره آرژانتيني كه جام جهاني ۲۰۲۲ را بالاي سر برد دومين سال حضورش در پاريسنژرمن را تجربه ميكرد كه در فينال جام جهاني قطر به فرانسه خورد. مسي در فينال دو گل زد و خروسها را پرپر كرد. همتيمي او در پياسجي يعني كيليان امباپه به عنوان ستاره فرانسويها هتتريك كرد، اما نتوانست تيمش را نجات بدهد. درگيري و كري زيرپوستي اين دو بازيكن در طول مسابقه واضح بود و حتي بعد از آن هم ادامه پيدا كرد. در فرانسه و در شهر پاريس حملاتي عليه مسي شكل گرفت. برخي هواداران پيراهن شماره ۳۰ مسي در تيم پاريسي را مقابل درب ورودي كافهها انداختند تا هر كس وارد ميشود از روي آن عبور كند. همه اينها نشان ميدهد شايد رابطه بين مسي و مردم شهر پاريس و همتيميهايش شكراب شده باشد. شايد مسي ديگر نتواند در اين تيم بماند.
با اين وجود بعيد است آن اتفاقي كه بين مارادونا و مردم ايتاليا مخصوصا ناپل رخ داد بين مسي و پاريسيها به وقوع بپيوندد. اول از همه نه پاريس ناپل است نه پاريسنژرمن ناپولي. مارادونا كسي بود كه تيم ناپولي را از يك تيم درجه دو، سه ايتاليا به تيم درجه يك سرزمين چكمه تبديل كرد و آنها به جام قهرماني رسيدند. مسي هرگز چنين كاري براي پاريسنژرمن نكرده. كما اينكه حتي قبل از انتقال مسي به پايتخت فرانسه تيم پياسجي تيمي درجه يك محسوب ميشد. عشق و علاقهاي كه ناپليها به مارادونا نثار كردند در بين اهالي پاريس نسبت به مسي ديده نميشود. نه تنها اين علاقه وجود ندارد كه طرفداران پاريسنژرمن فصل گذشته و بعد از حذف تيم محبوبشان مقابل رئال مادريد مسي را هو كردند. مسي در بازي رفت مقابل رئال يك پنالتي از دست داد و در بازي برگشت هم چيز خاصي نشان نداد. خود مسي هم با وجود همه جنجالهايي كه در اين جام جهاني به وجود آورد هرگز كاراكتر مارادونا را نداشته است. بنابراين ميتوان پيشبيني كرد خبري از آن جنون افسارگسيخته نخواهد بود و ماجرا صرفا در حد يك كدورت باقي خواهد ماند. .كدورتي ميان مسي و امباپه يا به عبارتي كدورتي ميان مسي و طرفداران امباپه. طرفداراني كه ديدند مسي نسبت به توهينهايي كه دروازهبان آرژانتين به امباپه كرد واكنشي نشان نداد. در مجموع بعيد است آن درام دوباره در فوتبال شكل بگيرد. حتي اگر به جاي فرانسه، اسپانيا مقابل آرژانتين قرار گرفته بود و مسي هنوز در بارسلونا حضور داشت، حتي با در نظر گرفتن اين نكته كه دستكم اهالي كاتالان مسي را ميپرستند و حتي با اين فرض كه مسي درباره جداييطلبي ايالت كاتالان از اسپانيا اظهارنظر ميكرد باز هم وضعيت به آن شكلي كه در دهه ۹۰ ميلادي در جنوب ايتاليا وجود داشت در نميآمد.
چهارشنبه ۷ دي رقابتهاي ليگ فرانسه از سر گرفته خواهد شد و پاريسنژرمن در خانه برابر استراسبورگ به ميدان خواهد رفت. اينكه همتيميهاي مسي، كادرفني و اعضاي باشگاه از تداركات گرفته تا ساير نفرات چه پذيرايي از مسي خواهند كرد فعلا مشخص نيست. همانطور كه مشخص نيست هواداران پاريسي چه برنامهاي براي خوشامدگويي به مسي خواهند داشت. فعلا تنها با قطعيت ميتوان گفت هر اتفاقي هم بيفتد چندان ادامهدار نخواهد شد.