فرار مهاجم پرسپولیس تقصیر روحانی است

بعد از قهرمانی آرژانتین در جام جهانی بزرگ‌ترین خبری که این روزها رسانه‌ها را به خود مشغول کرده، خبر پیوستن احتمالی رونالدو به النصر عربستان است. رسانه‌های زیادی انتقال فوق ستاره پرتغالی به منطقه خاور‌میانه را تایید شده دانستند و آن را قراردادی ۷ ساله با دستمزد سالیانه ۱۷۰ میلیون پوندی عنوان کردند. در حاشیه این خبر مدام تصاویری از حضور رونالدو در عربستان و خانه احتمالی او در این کشور منتشر می‌شود. در حالی که لحظه به لحظه این انتقال جدی می‌شود تمام مردم دنیا با بهت و حیرت به اخبار نگاه می‌کنند و از خودشان می‌پرسند مگر ممکن است؟ رونالدو؟ عربستان؟
درست در لحظاتی که اخبار مربوط به پیوستن رونالدو به النصر منتشر می‌شود، خبری که از فوتبال کشورمان به رسانه‌های دنیا منتقل شده فرار مهاجم هلندی پرسپولیس از ایران است. فراری که ابتدا گفته می‌شد به دلیل بیماری همسر یا فرزند این بازیکن اتفاق افتاده اما طولی نکشید که همه فهمیدند پای مسائل دیگری در میان است. آن طور که همبازیان لوکادیا در پرسپولیس گفتند او از وضعیت فعلي کشور و از آن مهم‌تر فیلتر بودن همه چیز شاکی بوده. اینکه نمی‌توانسته در شبکه‌های اجتماعی به راحتی فعالیت کند و با خانواده و دوستانش تماس بگیرد. در حال حاضر بسیاری از رسانه‌های ورزشی دنیا مخصوصا هلند به بازتاب خروج لوکادیا از ایران پرداخته‌اند و همین دلایل را برای تصمیم ناگهانی او عنوان کرده‌اند.  تازه رسانه‌های خارجی توجهی به برخی اظهارات صداوسیما و رسانه‌های اصولگرا در ایران نداشته‌اند. همان رسانه‌هایی که بعد از دربی و در ویژه برنامه شب یلدا به سرمربی پرسپولیس گفتند پلاستیکی! همان‌هایی که نوشتند باید با بازیکنانی که بعد از گلزنی شادی نمی‌کنند برخورد قانونی بشود. باید به اندازه نصف قراردادشان جریمه و از تیم اخراج شوند و بروند کنار خیابان بایستند تا دیگران به آنها کمک کنند. رسانه‌هایی که تاکید کردند «باید در این فوتبال تخته شود».
برخی می‌گویند مهم نیست دیگران در مورد کشور ایران چه دیدگاهی دارند. برخی می‌گویند مشکلات در ایران بزرگنمایی می‌شود. برخی هم اعتقاد دارند بعضی چیزها اصلا مشکل نیست. ولی حتی اگر دیدگاه خارجی‌ها هم مهم نباشد که تجربه ثابت کرده اتفاقا برای مقامات خیلی مهم است، قرار است به افکار عمومی داخل ایران چه پاسخی داده شود؟ به فرض که مهم نباشد سایر مردم دنیا ببینند فوتبال ایران جایی است که یک بازیکن به خاطر شادی نکردن بعد از گلزنی تهدید می‌شود، به فرض که فرار یک بازیکن خارجی به خاطر فیلترینگ و محدودیت از کشور مساله کوچکی باشد، به فرض که هشدارهای مدام سفارتخانه‌ها به بازیکنان خارجی برای ترک ایران دسیسه باشد، اصلا به فرض که همه چیز جنگ رسانه‌ای باشد، یک نفر بگوید قرار است عموم جوانان و نوجوانان علاقمند به فوتبال که اخبار مربوط به این رشته را با قدرت پیگیری می‌کنند چطور توجیه شوند؟ قرار است به آن هوادار پرسپولیس که هنوز باور نمی‌کند بهترین بازیکن تیمش حاضر نشده ۲۴ ساعت صبر کند و در دربی بازی کند و بعد فلنگ را ببندد چه پاسخی داده شود؟ 
شوخی که نیست! طرف می‌بیند یک ماه در کشور همسایه جنوبی ایران جام جهانی برگزار شده و دو روز بعد از آن دربی تهران در فضایی غبارآلود و بدون حضور تماشاگران بوده. طرف می‌بیند رقیب پرسپولیس و استقلال در آسیا در حال به خدمت گرفتن رونالدو است و از این طرف لوکادیا به خاطر فیلترینگ فرار را بر قرار ترجیح داده. آن هم در شرایطی که تا همین چند سال پیش در افکار عمومی دنیا عربستان کشوری بسته به حساب می‌آمد که گروه‌های تروریستی پرورش می‌دهد! قرار است به افکار عمومی داخلی چه توضیحی داده شود؟ چه راهکاری برای این وضعیت وجود دارد؟ بگوییم تقصیر دولت روحانی است؟ مانند مدیرعامل استقلال که چند سال قبل وعده آوردن مسی را داده بود، لینک شدن رونالدو به النصر را به مسخره بگیریم و بگوییم رونالدو باید برای آمدن به استقلال تست بدهد؟ اینکه بگوییم همه اینها نشان دهنده پیشرفت ماست؟ برویم روی در مغازه‌های علی دایی بنویسیم «وطن‌فروش»؟ یا به سیاق «رائفی‌پورها» استدلال کنیم همزمانی احتمال آمدن رونالدو به عربستان و فرار مهاجم خارجی پرسپولیس، و همچنین برگزاری جام جهانی برای اولین بار در پایيز و شروع اعتراضات در ایران در همین برهه ثابت می‌کند برنامه‌ای از پیش طراحی شده وجود داشته؟