مدارس مسموم
محمد داوري
ماجراي مسموميت دانش‌آموزان كه با تكرار آن در قم و سپس مشاهده موارد ديگر در تهران و لرستان نگراني‌هاي خانواده‌ها و دانش‌آموزان را تشديد كرده است، دارد پيچيده و مبهم‌تر مي‌شود و تبعات بيشتري را بر فضاي مدارس و افكار عمومي تحميل مي‌كند و كانون مدرسه را كه در كنار كانون خانواده بايد يكي از امن‌ترين كانون‌ها باشد به شدت آسيب مي‌زند. متاسفانه در شرايطي كه مدارس به دلايل مختلف از ناكارآمدي رنج مي‌برند، اين موضوع نيز بر عمق و گسترش ناكارآمدي مدارس مي‌افزايد. مدارس كه در طول سال تحصيلي و روزهاي فعاليت پذيراي ميليون‌ها كودك و نوجوان هستند در فضاي ذهني و رواني دانش‌آموزان بسيار موثرند، همه روزه هنگام بازگشت از مدرسه دانش‌آموزان از اتفاقات ريز و درشت مدرسه براي والدين تعريف مي‌كنند، تاثير ساعاتي كه در مدرسه گذرانده‌اند با خروج از مدرسه نه تنها پايان نمي‌يابد، بلكه تازه آغاز مي‌شود چه در گپ و گفت‌هايي با دوستان و همكلاسي‌ها و هم مدرسه‌اي‌ها و چه با اعضاي خانواده، لذا نگرش و حس و حالي كه در مدرسه براي دانش‌آموزان ايجاد مي‌شود، زندگي آنها را متاثر مي‌سازد. بنابراين در اين مدتي كه خبر مسموميت دانش‌آموزان در رسانه‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي گسترش يافته متاسفانه به دليل تكرار آن و ابهام در دلايل اين اتفاق و گسترش آن به ساير استان‌ها احساس ناامني در دانش‌آموزان و والدين به ويژه دانش‌آموزان دختر را افزايش داده و بي‌اعتمادي به سخنان مسوولان بر شدت و استمرار اين احساس ناامني افزوده است. مدارس مسموم نمي‌تواند كانون زندگي براي دانش‌آموزان باشد، براي دانش‌آموزاني كه مدارس و كتاب‌هاي درسي چندان برایشان جذابيت ندارد و از مدارس فراري هستند، احساس ناامني نسبت به سلامت خود اين حس منفي را تشديد كرده و مدرسه را از كانون توجه ذهني و رواني دانش‌آموز خارج مي‌كند. لذا تاپيش از اينكه موضوع مسموميت در مدارس و مدارس مسموم فراگيرتر نشده و آسيب عميق‌تر و جدي‌تر و گسترده‌تري وارد نساخته است، مسوولان با شفاف‌سازي و صداقت در اطلاع‌رساني از نگراني‌هاي والدين و دانش‌آموزان بكاهند و مانع از اين شوند كه علاوه بر مسموميت‌هاي شيميايي، مدارس دچار مسموميت‌هاي ذهني و رواني نيز بشوند، چراكه مدارس مسموم بيش از اينكه نويد‌دهنده زندگي باشد، تهديد‌كننده آن است.