چهار معلم و فعال حقوق معلمان از شرايط امروز جامعه معلمان ايران مي‌گويند
زنگ آموزگاران روزگار
همراه با چهار یادداشت از چهار معلم و فعال حوزه آموزش و پرورش
گروه اجتماعي
روزي ماندگار در خاطرات زنگار گرفته دانش‌آموزان ديروز و چند زنگ متفاوت در زندگي دانش‌آموزان امروز ايران؛ ۱۲ ارديبهشت حالا بخشي از تاريخ ايرانيان است هر چند كه اهميت آن به همين مرور خاطرات يا جشن‌هاي رسمي و تبريك‌هاي پر از تعريف خلاصه نمي‌شود و حالا سخن از مصايب معلمي و دغدغه‌هاي معلمان جدي‌تر از هميشه مطرح است.
اعتراض‌هاي صنفي معلمان اگرچه پرتكرارترين خبر چند سال گذشته در حوزه معلمي بوده اما نگراني درباره برخي شيوه‌هاي تحميلي آموزش، محتواي كتاب‌هاي درسي، پولي شدن آموزش و همچنين محروميت دهك‌هاي محروم جامعه از تحصيل و ده‌ها موضوع ديگر هم محورهاي اعتراضات معلمان بوده و همچنان هم پابرجاست.
در چنين شرايطي روز معلم امسال با يك پرونده حل نشده ديگر هم گره خورده و آن‌هم انتخاب سكاندار اين وزارتخانه و مهم‌تر از آن سرنوشت چندين طرح برجسته و خبرساز اين حوزه است. با اين پيش‌زمينه و به مناسبت اين روز خاص قلم را به دست معلمان بسپاريم تا از معلمي و دغدغه‌هاي آموزگاري بگويند. در ادامه چهار معلم و فعال حقوق معلمان از تلخ و شيرين معلمي و خواسته صنفي و اجتماعي خود مي‌گويند.
روز معلم و گمشده مرجعيت معلم
علي پورسليمان
بزرگداشت «روز معلم» هر سال برگزار مي‌شود بدون آنكه تحول يا تغيير خاص يا قابل ملاحظه‌اي در اوضاع و موقعيت «معلم» صورت پذيرد.
وزارت آموزش و پرورش مطابق معمول هر يك از روزهاي اين هفته را به مناسبتي نامگذاري كرده يا در بخشنامه‌اي به چگونگي انجام اين مناسبت مي‌پردازد.
وزارت آموزش و پرورش و ساير نهادهاي رسمي مناسبت «روز معلم» را شهادت مرتضي مطهري يادآوري كرده و پوسترهاي مناسبتي هم با اين محوريت منتشر مي‌شوند.
تاكنون هيچ‌گونه تفاهم يا تقريبي ميان اين دو نگرش كاملا متضاد به اين مناسبت حاصل نشده است.
اما تصور اكثريت معلمان ايراني از «روز معلم» چيست؟
بسياري از معلمان تصور و انتظارشان از «روز معلم» همان تقديرنامه و هديه‌اي است كه ممكن است ازسوي مدير مدرسه يا ديگر مديران و مقامات به آنان داده مي‌شود به اين اميد كه اين تقديرنامه در اموري مانند ارزشيابي يا اخيرا موضوع رتبه‌بندي به كار آيد.
«معلم ايراني» حتي ممكن است «روز جهاني معلم» را هم نداند يا اطلاعي در مورد آن نداشته باشد به ويژه آنكه در نظام آموزشي ايران به دلايل مختلف بزرگداشت يا گراميداشت «روز معلم» با اعتراض و تجمع و... و متعاقب آن بازداشت و دستگيري قرين شده و بسياري از معلمان ما از وضعيت ساير نظام‌هاي آموزشي و جايگاه معلمان در هرم تصميم‌گيري جز برخي «خرافات صنفي» يا «ميزان حقوق» اطلاعات ديگري ندارند.
بازانديشي با محور «تفكر انتقادي» كه غايت نظام‌هاي آموزشي با محوريت «معلم حرفه‌اي» است اين پرسش را به جد مطرح مي‌سازد كه آيا اين مناسبت و شيوه‌هاي بزرگداشت آن كمكي به مرجعيت رو به زوال معلمان كه «معيشت و تمشيت» ترجيع‌بند مطالبات آنان است، كرده است؟
كجا و تا كجا را بايد ديد و نشست.
مدير «صداي معلم»