اگر ظريف بخواهد وارد انتخابات شود چه اشكالي دارد؟
اطلاعات| پس از مطالبي كه جواد ظريف اخيرا در كلاب‌هاوس مطرح كرد، حملات به او هم از در و ديوار فرو ريخت و دوباره برجام، لعنتي شد و كار ظريف خيانت در حق ملت. همان برجامي كه مخالفان قبلي برجام در دوره جديد با دست پس مي‌زنند و با پا پيش مي‌كشند؛ البته حركت دست‌شان ديده مي‌شود و حتي صدايش بلند است، اما كسي پا را نمي‌بيند. بگذريم كه تاريخ بهترين داوري‌كننده در مورد افراد خائن و خادم است.
اما نكته عجيبي كه در مقام نقد عملكرد وزير قبلي امور خارجه گفته مي‌شود (چه قبولش داشته باشيم و چه نه... چه كارش را شاهكار بدانيم يا همراه با غفلت و اشتباه و...) آن است كه چرا پس از دو سال سكوت حالا در سال انتخابات پا به عرصه دفاع گذاشته و سكوتش را شكسته است و اين حركت‌ها را براي حضور در انتخابات قلمداد كرده‌اند.
گرچه خودش براي رفع اين شبهه به صراحت گفته كه خيال آمدن ندارد و حتي به فكر رياست‌جمهوري هم نيست اما حتي اگر چنين مي‌بوده يا چنين باشد مگر ذنب لايغفر است؟ راستي ورود چهره‌هاي مختلف به عرصه انتخابات فرصت است يا تهديد؟ اتفاقا همه دوستداران انقلاب و ايران بايد خوشحال باشند كه تب انتخابات هرچه رقابتي‌تر و داغ‌تر باشد، چراكه انگيزه مشاركت را بالا مي‌برد و ديگر حضور ۵۰درصد يا ۴۰درصدي مردم را كه انصافا براي نظام مردم‌سالاري ديني فاجعه‌اي تمام‌عيار است اتفاق نمي‌افتد. آنها كه مي‌خواهند حلقه و دايره انتخاب را تنگ كنند و با ايجاد مضايق مختلف فرصت حضور چهره‌هاي متنوع را محدود و محدودتر كنند، مگر سودايي غير از اين در سر دارند كه از اين ضيق و تنگنا، براي رسيدن خود به مناصب قدرت بهره ببرند و در يك عرصه غيررقابتي مجددا بر صندلي‌هايي بنشينند كه برآيند نمايندگي درصد اندكي از مردم است و نه اكثريت ملت؟ در آن صورت به‌رغم اين همه دأب پيروي از رهبري چگونه با توجيه حضور حداكثري ملت در انتخابات كنار مي‌آيند؟
چه موافق ظريف باشيم و چه نباشيم بايد از حضور افراد اثرگذاري چون او در عرصه انتخابات اتفاق استقبال كنيم گرچه خود به صراحت گفته است كه چنين سودايي در سر ندارد و اين يادداشت نيز به هيچ عنوان آتش تهيه‌اي براي ايجاد بستر حضور يكي از بهترين وزراي خارجه تاريخ ايران براي اين عرصه نيست حتي در مقام دفاع از او هم نيست گرچه در ايمان و وطن‌دوستي او تشكيك نارواست، اما سخن بر سر آن است كه هركس داعيه دفاع از انقلاب و نظام دارد و هر هموطن دلسوزي كه به اعتلاي ايران و ايراني و ارتقاي سطح كارشناسي و فهم مديريتي در مراكز بالاي تصميم‌سازي و تصميم‌گيري كشور اعتقاد دارد بايد هم از افزايش ظرفيت انتخاب نخبگاني در مركز سهمي چون پارلمان به‌شدت استقبال كند.