حاكميت غيرقابل خدشه ايران بر جزاير سه‌گانه
2) از زمان قاجار و سال 1819 ميلادي كه مصادف با پايان جنگ‌هاي ايران و روس بود، انگليس از ضعف ايران در دوره قاجار استفاده و جزاير ايران در خليج فارس را اشغال كرد. در زمان محمدشاه قاجار، ميرزا آغاسي بيانيه‌اي را در خصوص اين جزاير خطاب به وزارت خارجه انگليس و سفير انگليس در ايران صادر مي‌كند. ميرزا آغاسي بر حاكميت ايران بر اين جزاير تاكيد كرده و از انگليسي‌ها مي‌خواهد كه اين جزاير را ترك كنند. اين بيانيه در آن زمان مورد توجه قرار نگرفت تا اينكه در دهه 70 قرن بيستم ميلادي، ايران توانست اين جزاير را به مام وطن بازگرداند. در زمان وزارت خارجه عباسعلي خلعتبري در دهه 50 خورشيدي دو كار مهم انجام شد؛ يكي قرارداد 1975 مرتبط با اروندرود بود و دومين موضوع هم ماجراي تثبيت حاكميت ايران بر جزاير سه‌گانه بود. در آن زمان انگليس و امارات متحده عربي پيشنهاد كردند كه موضوع به ديوان بين‌المللي دادگستري برود؛ اما ايران اين پيشنهاد را قبول نكرد و حاكميت ايران بر اين جزاير را قطعي دانست. حق حاكميت ايران بر اين جزاير از نظر حقوق بين‌الملل قطعي است و بر اساس حقوق بين‌الملل اگر كشوري استدلال و اسنادي متقن درباره حاكميت خود بر قلمرويي خاص دارد، مي‌تواند به ديوان بين‌المللي لاهه مراجعه نكند.
3) پس از انقلاب هم برخي ادعاها در خصوص اين جزاير مطرح شد و ايران به شدت و با قدرت بر حاكميت خود تاكيد كرد و آن را غير قابل گفت‌وگو و مذاكره دانست. اساسا موضوع تماميت ارضي كشور در زمره مواردي است كه همه ظرفيت‌هاي كشور بايد براي حفاظت از آن بسيج شوند. اينكه روسيه به دليل منافعي كه در امارات دارد، چنين خبط و خطايي را انجام داده، موضوع كوچكي نيست و دولتمردان ايراني بايد بدون اغماض و گذشت نسبت به اين رفتار غيرمتعارف طرف روسي واكنش نشان دهند تا ديگر شاهد تكرار چنين ادعاهايي از جانب طرف روسي و چيني و... نباشيم.