ضرورت جلب مشاركت معلمين در فرآيند تعليم و تربيت
- معلمين مي‌توانند در شوراي معلمين مدرسه، گروه‌هاي آموزشي منطقه، استان نظرات خود را در مورد محتواي كتاب‌هاي درسي، روش‌هاي تدريس ارزشيابي از دانش‌آموزان، نظام آموزشي و... اعلام كنند.
- انجمن‌هاي علمي كه به طور خودجوش در آموزش و پرورش كشور شكل گرفته‌اند نيز مي‌توانند مورد مشورت قرار گيرند.
- تشكل‌هاي صنفي معلمين نيز مي‌توانند آموزش و پرورش را در این مهم ياري رسانند.
در دولت يازدهم (در دوره وزارت من) براي اولين بار وزارت آموزش و پرورش با به رسميت شناختن تشكل‌هاي شناسنامه‌دار جلسات متعددي با نمايندگان تشكل‌ها تشكيل داد و اين امر در دولت دوازدهم نيز ادامه يافت. من در جايگاه وزير آموزش و پرورش شخصا در جلسات شركت مي‌كردم و حتي مشاوري هم از يكي از تشكل‌ها براي پيگيري امور آنها انتخاب مي‌كردم. اين حركت در ادامه شعار «امنيت فرهنگي به جاي فرهنگ امنيتي» بود كه در دولت يازدهم توسط وزارت آموزش و پرورش اعلام شده بود.
جلسات ابتدايي اين نشست‌ها با چالش‌هاي زيادي همراه بود. تشكل‌ها با طرح خواسته‌هاي انباشته خود بعضا از وزير درخواست‌هايي داشتند كه خارج از اختيار وي بود و همچنين تحليل‌هايي مطرح مي‌كردند كه ناشي از عدم اطلاع ايشان از مسائل آموزش و پرورش بود. ولي در مجموع اين نشست‌ها بركات زيادي براي وزارتخانه و تشكل‌ها داشت.
تداوم اين تعامل و حضور تمامي تشكل‌هاي قانوني از تمام ديدگاه‌هاي فكري معلمين و صبوري مسوولان وزارتخانه مي‌تواند باب مذاكره و نزديكي بيشتر با معلمين را فراهم كند. آموزش و پرورش بدون همراهي معلمين قادر به تحقق اهداف خود نيست و باز كردن آغوش مسوولان آموزش و پرورش و در بر گرفتن معلمين مي‌تواند گامي موثر در ارتقاء كيفيت آموزشي و در نهايت تحقق عدالت آموزشي باشد.