حماسه‌ پرشكوه موحد

عبداله موحد پس از تصاحب مدال طلا در رقابت‌هاي جهاني ۱۹۶۵ منچستر و ۱۹۶۶ توليدو همچون توفاني سهمگين به راه خود ادامه مي‌داد، توفاني كه هيچ كسي جلودار آن نبود تا جايگاه خدشه‌ناپذيري داشته باشد. او با قدرت مهارناپذيرش همه را در سكوتي مطلق نگه مي‌داشت. كشتي‌گير شهير كشورمان در آوردگاه ۱۹۶۷ دهلي‌نو توانست ايلي چريلا از روماني، ورنر هولزر امريكايي، دان سرتر مغولي و اودي چاند هندي را يكي پس از ديگري با گردباد مهيب خود درهم پيچيد سپس با زاربگ برياشويلي از شوروي به تساوي رسيد. هنوز ده دقيقه از پايان اين جدال طاقت‌فرسا نگذشته بود كه نام او را براي نبرد بعد مقابل اينو ولچف بلغاري رقيب سنتني او اعلام كردند كه با اعتراض هيات سرپرستي تيم ايران همراه شد، پس از گفت‌وگو و تبادل نظر مدت زمان استراحت به بيست دقيقه افزايش يافت. موحد به خوبي مي‌دانست نتيجه مساوي يا باخت باعث ازدست رفتن مدال طلا مي‌شود اما اين مبارز همچون ستاره‌اي مشتعل به نورافشاني‌اش ادامه داد و براي تداعي لمس آغوش يك ملت از جان مايه گذاشت.
 با زانوي آسيب‌ديده كه از تهران به دهلي با خود آورده بود روي تشك رفت كه در همان دقايق نخست با گرفتن زير يك خم رقيب و فشار فوق‌العاده به ساختار دفاعي او را ميانكوب كرد، ولچف كه شرايط خود را بحراني مي‌ديد اقدام به كنده كشي كرد كه در اين فعل و انفعالات هر دو كشتي‌گير به پل رفتن و داور به هر كدام از آنها دو امتياز داد. وقت نبرد رو به پايان بود و حريف واهمه‌اي از دريافت اخطار نداشت و كشتي را اداره مي‌كرد و با همين نتيجه به روياي باورنكردني خود مي‌رسيد اما موحد بدون كوچك‌ترين دلهره و با اطمينان از برتري‌اش با دقت و هوشمندي و با اعجاز حركاتش در ثانيه‌هاي آخر با اجراي فن سرزير بغل حريف را خاك كرد و در همان لحظه صداي زنگ مبارزه به صدا درآمد. در شرايطي كه نتيجه بايد با امتياز ۳-۲ به سود نماينده كشورمان خاتمه مي‌يافت.  پس از جمع‌آوري برگه‌هاي داوري توسط رييس تشك و اشاره به داور وسط كه بايد دست ولچف را به عنوان فرد برنده بالا مي‌برد اعتراض تماشاگران و مربيان كشتي ايران را برانگيخت. پس از رسيدگي به آراي داورها توسط فدراسيون جهاني، مشخص شد كه هنوز يك برگه داوري تحويل رييس تشك نشده و در امتياز‌ها به حساب نيامده است. با بررسي مجدد، راي ابتدايي اصلاح شد و نتيجه به سود موحد تغيير يافت و با شايستگي به مدال طلا رسيد. به اين ترتيب موحد در آستانه رقابت‌هاي المپيك ۱۹۶۸ مكزيكوسيتي زنگ خطر بزرگي براي همه مدعيان ۷۰ كيلوگرم به صدا درآورد.