اگر دير بجنبيد
خانه‌هاي ۲۵ متري
تا هنگامي كه رشد اقتصادي طولاني‌مدت و پايدار و در اندازه‌هاي ۷ تا ۸درصد و حتي دو رقمي ايجاد نشود، وضع مسكن روزبه‌روز بدتر خواهد شد كه بهتر نمي‌شود. همه مي‌دانيم كه زندگي در چنين واحد مسكوني سخت است، ولي سخت‌تر از آن نداشتن سرپناه است. تصميمات را براساس وضعيت و مطلوبيت سياستمداران نمي‌گيرند، بلكه بايد محدوديت‌هاي اقشار نيازمند و محروم را رعايت كرد. آنان كه مي‌گفتند ما مي‌توانيم و جنگ ايران و روس را راه انداختند، هيچ‌كدام در جنگ كشته نشدند و متحمل هزينه‌اي نيز نشدند. اگر در ساخت مسكن ارزان و كوچك دير جنبيده شود، زمان از دست خواهد رفت. آنان كه در ويلاهاي مصادره‌اي و ساختمان‌هاي بزرگ دولتي يا اجاره‌اي كه مجلس اجاره آن را مي‌پردازد، نمي‌توانند دركي از بي‌سرپناهي نسل جوان داشته باشند. براساس هِرم نيازها داشتن سرپناه مقدم بر ازدواج و توليد نسل است. آناني كه نرفته‌اند اطراف تهران تا خانه بخرند يا اجاره كنند حق ندارند دستور ازدواج و فرزندآوري دهند. اگر لازم بود يك گزارش از تغييرات قيمتي و اجاره در اطراف تهران در همين دو سال اخير تقديم خواهد شد. هر چند فايده ندارد و خواهند گفت بروند در كوير چادر بزنند. هيچ كمبودي بدتر از بي‌‌خردي و بي‌مسووليتي نيست.