فرزان عاشورزاده در گفت‌وگو با «اعتماد» از تقابل فوتبال و ساير رشته‌ها سر مساله پاداش مي‌گويد
مقصر مسوولاني هستند كه اين پاداش‌ها را براي يك عده خاص در نظر مي‌گيرند
۹۵۰ ميليون تومان پاداش طلايي‌آوران بازي‌هاي آسيايي است كه با اين پول در تهران نمي‌شود يك خانه هم رهن كرد
روزبه دلاور
به گزارش «اعتماد»، بحث پاداش ملي‌پوشان فوتبال به سوژه شماره يك ورزش كشور تبديل شده است. تا جايي كه بحث بين بعضي از ورزشكاران انفرادي و گروهي در فضاي مجازي بالا گرفته و نظرات متفاوتي نسبت به برخورد دوگانه مسوولان بين ورزشكاران تيمي و انفرادي به وجود آمده است.
فرزان عاشورزاده، ملي‌پوش تكواندوي كشورمان كه سال‌هاي سال است به عنوان يك ملي‌پوش در سطح جهاني شناخته شده است و براي ايران افتخارات زيادي كسب كرده در گفت‌وگو با خبرنگار اعتماد در خصوص صحبت‌هاي محمدحسين كنعاني‌زادگان مدافع تيم ملي فوتبال گفت: ابتدا بگويم خود ما كه به صورت انفرادي ورزش مي‌كنيم ورزش‌هاي توپ و تور را دنبال مي‌كنيم. به شخصه اعتقاد دارم ورزش‌هاي تيمي جذابيت‌هاي بالايي دارد و پذيرفتيم كه بيزينس در كنار فوتبال در همه جاي دنيا رواج دارد اما بحث اين است بيايند يك مصوبه‌اي هم براي ورزش‌هاي انفرادي بگذارند تا براي قهرمانان المپيك هم حواله خودرو جايزه بدهند.
تكواندوكار كشورمان افزود: اينكه دولت براي صعود به جام جهاني حواله خودرو براي بازيكنان در نظر مي‌گيرد خب براي قهرمانان المپيك هم پاداش اينچنيني در نظر بگيرند. مثلا هر كس در المپيك طلا گرفت در رده A مي‌تواند خودرو وارد كند. مدال‌آوران نقره و برنز هم در رده B وC وارد كنند. همه ما مي‌دانيم كمترين قرارداد فوتباليست‌ها از ۷ تا ۸ ميليارد شروع مي‌شود. وقتي در تلويزيون مي‌گويند دريافتي فلان فوتباليست از فلان تيم ۳۰ ميليارد است خب مشخص است از دولت تا وزارت ورزش و بازرسي هم در جريان هستند. خب وقتي مي‌دانيد درآمد فوتباليست‌ها اين ميزان است و دوباره يك حواله خودرو مي‌دهيد كه مي‌آيد با لبخند مليح و تحقيرآميز از قيمت خودروي وارداتي خودش مي‌گويد قطعا من حق را به ورزشكار انفرادي مي‌دهم.سونامي تكواندوي جهان با اشاره به مبلغ دريافتي ملي‌پوشان تكواندو در اردوهاي تيم ملي افزود: قهرمان ملي در رشته تكواندو زماني كه در اردو است نهايت حقوقي كه دريافت مي‌كند پنج ميليون تومان است! حالا اگر ورزشكار در رقابت‌هاي مختلف برون‌مرزي عنواني به دست بياورد مبلغي را به عنوان پاداش به او مي‌دهند. خب معلوم است به يك ورزشكار فشار مي‌آيد. مگر چند تا از قهرمانان اين توانايي را دارند كه بيزينس راه بيندازند يا از اعتباري كه به دست آوردند، بروند پول در بياورند؟ شايد يكي غرورش به او اين اجازه را ندهد كه مثلا وارد شوراي شهر شود يا دستش را دراز كند و مجموعه ورزشي اجاره كند. همه كه چنين كاري انجام نمي‌دهند.
عاشورزاده تصريح كرد: بحث من اين است كه تمام ما ورزشكاران در بالاترين سطح كار مي‌كنيم. پذيرفتيم كه فوتبال با تمام ورزش‌ها متفاوت است اما گلايه من به آن فوتباليست نيست. گلايه من به آن دولتمردي است كه در جريان تمام مشكلات ورزش است اما بيشتر از حد به فوتبال توجه مي‌كند چون مي‌داند بيشتر به چشم مي‌آيد و بيشتر ديده مي‌شود! ملي‌پوش كشورمان درباره پاداش مدال‌آوران آسيايي و تفاوت ميزان آن با دوراني كه خودش قهرمان اين مسابقات شد، گفت: اين دوره براي ورزشكاران انفرادي ۹۵۰ ميليون بود و تيمي هم ۴۵۰ ميليون. اين رقم براي فوتباليست‌ها عددي نيست. اما براي يك ورزشكار انفرادي جايزه نقطه پيك و اوج است. مگر چند بار يك ورزشكار المپيكي مي‌تواند به اين مسابقات برود و مدال كسب كند؟ من از ۱۶، ۱۷ سالگي عضو تيم ملي بودم. يك دهه در تيم ملي بودم اما پاداش آن همه عنوان شايد به اندازه قرارداد يك بازيكن براي يكسال نيست. از قديمي‌هاي تكواندو شنيدم كه آن زمان قراردادشان مثلا ۴۰ ميليون بود واليباليست‌ها ۸ تا ۱۰ ميليون مي‌گرفتند. حالا به واسطه حمايت رسانه‌ها و تبليغات بيشتر به چشم آمدند و قراردادشان بيشتر شد. در هر دوره نسبت به دوره قبل داريم افت مي‌كنيم. خب بياييد انگيزه قهرمانان را بيشتر كنيد. من نه سال پيش در بازي‌هاي آسيايي كه طلا گرفتم ۱۵۰ تا سكه پاداش گرفتم و اگر آنها را داشتم الان مي‌شد چهار ميليارد و پانصد ميليون تومان. اما الان به قهرمانان ما نهصد ميليون تومان مي‌خواهند پرداخت كنند كه تازه با اين پول در تهران نمي‌شود يك خانه هم رهن كرد. عاشورزاده ادامه داد: اينها از دغدغه‌هاي فراوان ورزشكاران انفرادي ما است كه تفاوت‌ها را مي‌بينيم. مطمئن باشيد اگر قرارداد من حتي به سه ميليارد مي‌رسيد حرف از تبعيض نمي‌زدم. يك نكته ديگر اينكه مي‌گويند يك جوان ورزشكار مدال‌آور حتما بايد دو مدال طلا بگيرد تا بعد اعتراض كند. مگر همه فوتباليست‌ها، چه شخصيتي و چه فني به آن درجه و سطح بالا رسيدند كه مدعي هستند و ما از اميرمحمد يزداني انتظار سكوت كردن داشته باشيم؟ به نظر من او حرف حق زد و منظور او به مسوولان بود و نه شخص ديگر.
ورزشكار كشورمان در پايان گفت: از طرفي فوتباليست‌ها مقصر نيستند كه من و يزداني پول كمي مي‌گيريم. مقصر آن مسوول است كه در اين وضعيت كسادي اقتصاد مردم يك حواله خودرو هم به فوتباليست مي‌دهد. حالا كه اين اتفاق افتاد حداقل در بوق و كرنا نكن. حالا رفتند و آن نتايج هم در جام‌جهاني گرفتند و پاداش هم گرفتند. مفت شصت‌شان اما نيايند آنطور بگويند. ماشين آوردم صد ميليارد مي‌ارزد! اگر از ۲۴ ساعت ۲۳ ساعت هم ورزش كرده باشد باز اين عدد درشتي است و حقش اين نيست! مسوولي بايد جوابگو باشد كه اين حواله را پاداش مي‌دهد. بعد يكي مثل حسن يزداني با آن همه افتخار هنوز با يكسري مشكلات دست و پنجه نرم مي‌كند.
معلوم است به يك ورزشكار فشار مي‌آيد. مگر چند تا از قهرمانان اين توانايي را دارند كه بيزينس راه بيندازند يا از اعتباري كه به دست آوردند، بروند پول در بياورند؟ شايد يكي غرورش به او اين اجازه را ندهد كه مثلا وارد شوراي شهر شود يا دستش را دراز كند و مجموعه ورزشي اجاره كند، همه كه چنين كاري انجام نمي‌دهند