يوزهاي جوان با بدشانسي حذف شدند
پايان يك روياي شيرين با چيپ بد موقع!
تيم ملي فوتبال نوجوانان ايران عصر ديروز در مرحله يك‌هشتم نهايي جام جهاني زير 17 سال به مصاف مراكش رفت و با شكست در ضربات پنالتي از دور رقابت‌ها كنار رفت. به اين ترتيب تيمي كه مردم اميد زيادي به درخشش و تاريخ‌سازي آن داشتند با بدشانسي از رسيدن به جمع 8 تيم برتر بازماند.
تيم ملي نوجوانان ايران كه با انجام بازي‌هاي تماشايي در دور گروهي موفق شده بود قهرمان دوره قبل را شكست دهد در دور يك‌هشتم نهايي به مصاف مراكش رفت. شب قبل از بازي برخي رسانه‌هاي مراكشي با اتهامي عجيب به بازيكنان تيم ملي نوشته بودند كه ايراني‌ها شناسنامه‌شان را دستكاري كردند و به قيافه و هيكل اين بچه‌ها نمي‌آيد زير 17 سال باشند! به واسطه همين اظهارات زشت بود كه بچه‌ها و مردم انگيزه دوچنداني براي شكست حريف داشتند. شاگردان حسن عبدي از همان نيمه نخست بازي را تهاجمي آغاز كردند و چندين موقعيت روي دروازه حريف به وجود آوردند، اما در رسيدن به دروازه حريف ناكام ماندند. در سمت ديگر مراكش هم نتوانست موقعيت خاصي روي دروازه آرشا شكوري به وجود بياورد تا نيمه نخست بدون گل مساوي به اتمام برسد.
در نيمه دوم مراكش شروع بهتري داشت، اما در دقيقه 72 اسماعيل قلي‌زاده موفق شد دروازه حريف را باز كند تا ايران در آستانه رسيدن به جمع هشت تيم برتر جام جهاني قرار بگيرد.
از اين دقيقه به بعد شاگردان حسين عبدي در لاك دفاعي فرو رفتند تا با كسب اين پيروزي كار را به اتمام برسانند. وقتي داور 8 دقيقه وقت اضافه اعلام كرد استرس به جان بچه‌ها افتاد. مراكش همه توانش را گذاشته بود و فقط توپ مي‌ريخت روي دروازه ايران. در نهايت روي يكي از اين ارسال‌ها و غفلت مدافعين ايران در جمع كردن توپ سوم بازيكني كه دقيقه 90 به عنوان جانشين وارد زمين شده بود دروازه ايران را باز كرد! در نهايت بازي در 90 دقيقه به تساوي يك بر يك رسيد و به ضربات پنالتي رفت.
ضربات پنالتي نيز با يك دژاووي عجيب براي ايران پيش رفت. در حالي كه دو تيم در ضربات يك بر يك مساوي بودند، حسام نفري تصميم گرفت با ضربه چيپ دروازه حريف را باز كند تا هم نام خودش را برجسته كند هم روحيه حريف را تخريب. اما چيپ او از بالاي دروازه به بيرون رفت تا همه ايراني‌هايي كه جام ملت‌هاي 2004 را به ياد داشتند يكصدا توي دل‌شان يا بلند بگويند اين چه وقت چيپ زدن بود!
در نهايت مراكش در ضربات پنالتي با نتيجه 4 بر يك به برتري دست پيدا كرد و به دور بعد رسيد و بچه‌هاي حسين عبدي هم بايد به ايران برگردند.
حذف ايران با اين شكل دراماتيك در شرايطي رقم خورد كه سرمربي تيم از قهرماني در جهان گفته بود كه البته همان موقع هم بيشتر به نظر مي‌رسيد براي بالا بردن روحيه خودباوري بچه‌هاست تا يك هدف واقعي. با اين حال نبايد از حق گذشت كه بچه‌ها عملكرد خوبي در اين رقابت‌ها داشتند. اين تيم با دو برد، يك شكست مقابل انگليس و يك تساوي از گردونه رقابت‌ها كنار رفت.
آنچه در اين ميان اهميت دارد، ول نكردن تيمي است كه بارقه‌هاي قدرتمندي از درخشش در آينده را به نمايش گذاشت. تيمي كه توانست باخت دو بر صفر در بازي نخست مقابل مدافع عنوان قهرماني جهان را به سه بر دو تبديل كند و برنده از زمين خارج شود. تيمي كه انگليس را با همه مهره‌هاي ليگ جزيره‌اي‌اش زمين‌گير كرد و داشت يك تساوي ارزشمند از اين تيم مي‌گرفت. تيمي كه در آستانه رسيدن به جمع 8 تيم برتر دنيا قرار گرفت و تنها 4 دقيقه كم آورد! شايد حالا كه همه چيز تمام شده بتوان گفت اگر اين تيم تداركات و از آن مهم‌تر بازي دوستانه بيشتري مي‌داشت، مي‌توانست با تجربه‌تر باشد. آن وقت هم از انگليس و هم در مراكش بعد از پايان وقت قانوني بازي و در اوقات تلف شده گل نمي‌خورد.