پاسخ شركت ملي نفت ايران به گزارشي درباره ميدان «آرش»
پيرو درج گزارشي پيرامون ميدان مشترك گازي آرش در روزنامه مورخ 18 آذر 1402 با تيتر «گفت‌وگو با زبان دكل» روابط عمومي شركت ملي نفت ايران پاسخي به دفتر روزنامه ارسال كرده كه عينا منتشر مي‌شود.
1- نخست لازم است به اين نكته توجه شود كه حل و فصل اختلافات صورت گرفته بر سر سهم‌خواهي از ميدان آرش، از مسائلي است كه در بعد بين‌المللي و با اتخاذ سياست‌هاي هوشمندانه از سوي وزارت خارجه و دولت در حال پيگيري است و در اين ميان شركت ملي نفت ايران بيش از هر چيز نقش عملياتي را در توسعه اين ميدان بازي خواهد كرد. اما آنچه مسلم است، اين است كه كويت براي تحديد حدود با ايران اعلام آمادگي كرده است؛ با اين وجود توافق براي تعيين مرزهاي دريايي معمولا فرآيندي طولاني‌مدت و زمانبر بوده است و گره زدن فعاليت‌هاي توسعه‌اي ميدان آرش به آن، باعث تاخير در توسعه ميدان و زيان كشورهاي ذينفعي شده است كه هر كدام به نحوي به منابع گازي اين ميدان نياز مبرم دارند. از اين رو ضمن آغاز مذاكرات براي تحديد حدود با طرف كويتي به عنوان راهكاري اساسي و دايمي، به نفع همه طرف‌هاست كه روشهاي مبتني بر مصالحه براي بهره‌برداري مشترك، با توجه به الگوهاي بين‌المللي موفق در موارد مشابه مانند ميادين گازي در مجمع الجزاير جنوب شرق آسيا در پيش گرفته شود كه اين راهكار به‌طور صريح در اظهارات اخير وزير محترم نفت نيز اعلام شده است.
2- نظر به اينكه ايران مرزهاي خود با عربستان سعودي را تعيين كرده است، بايد توجه داشت كه اختلاف موجود با كويت، حتي‌الامكان به‌طور مستقيم ودر مذاكره فيمابين ايران و كويت حل و فصل گردد.
3- با توجه به شرايط و اوضاع منطقه و جهان، هرگونه كنش تحريك‌آميز و جنجال‌برانگيز به ويژه تصميم براي انجام اقدامات عملي از جمله اقدام به نصب دكل و شروع حفاري بايد با تدبير و دورانديشي لازم انجام شود تا مخاطرات سياسي و امنيتي در پي نداشته باشد. با توجه به اهميت منطقه خليج فارس در تامين انرژي جهان، هرگونه فعاليت مخاطره‌آميز مي‌تواند اخلال در نظم عمومي جهاني تلقي شده و ضمن كشاندن پاي كشورهاي ستيزه‌جو كه به دنبال بهانه براي مداخله در امور خاورميانه هستند، زمينه‌ساز مسووليت‌هاي حقوقي بعدي گردد و لذا بايد قبل از هر اقدام عملي، حداكثر تلاش را در حل و فصل اختلاف از طريق ديپلماسي و حصول توافق همه طرف‌ها در توسعه و بهره‌برداري از اين ميدان مشترك به عمل آورد.
4- هر چند كه طرفهاي عربستاني و كويتي توافق همكاري براي توسعه ميدان آرش را امضاء كرده و ادعا ميكنند اقدامات لازم براي فعاليت‌هاي توسعه‌اي را آغاز نمودهاند، اما بايد در نظر داشت كه اين توافق، كلي بوده و هنوز موارد متعددي وجود دارد كه بايد بين دوطرف حل و فصل شود. از طرف ديگر، معمولا شركت‌هاي بين‌المللي با توجه به اختلاف در مالكيت اين ميدان، تمايل و رغبت اندكي براي حضور در آن نشان خواهند داد و چنانچه دو كشور عربستان و كويت بخواهند از ظرفيت‌هاي داخلي براي توسعه اين ميدان استفاده كنند، اين فرآيند بسيار زمانبر خواهد بود. 5- با برآورد صورت گرفته، علاوه بر ارزش اقتصادي ميدان آرش كه براي ايران بسيار حائز اهميت مي‌باشد، حجم توليد گاز اين ميدان، معادل يك فاز پارس جنوبي است. بنابراين ادعاي مطرح شده در گزارش مزبور مبني بر عدم نياز حياتي ايران به گاز اين ميدان دور از واقعيت است.