گيم يا گيمر؟
علي آستانه
سخنان اخير يكي از راه‌يافتگان به مجلس در گفت‌وگوي ويژه خبري، آن هم بعد از سخنان رهبري در ديدار با خبرگان نشان از غرور كاذب اين جماعت نو رسيده دارد. گيم يا گيمر كدام يك دست بالا را دارند؟ در جماعت جوان، سازنده بازي از خود بازيكن دست بالا‌تري دارد. اين جماعت كه روزگاري منتقد شهيد سليماني بودند و بعد خوانخواه او، مواظب تندروي خويش نيستند. تندروي با وضعيت ايران امروز (نظام و جامعه) سازگار نيست. ريشه در باد داشتن همين است. نه راي اكثريتي دارند كه كلا ۴ تا ۶ درصد نظر مردمند. البته آن مردم نزد ما محترمند.
نه ادب آن دارند كه نهادهاي انقلابي كه براي رفتار آنها از خود گذشته بودند را احترام كنند.
قاليباف هر كه هست،دارای برنامه در حوزه توسعه است. حال آثارش در شهر باشد يا نباشد. كم‌هزينه باشد يا با هزينه بسيار. آثار اين دوستان چيست جز حمله و تكفير و خلص و خالص‌سازي دروغيني كه مردم را از نظام جدا مي‌خواهد و مي‌گويند اگر صندوق راي بالاتر از اقبال ما باشد، ما بدبخت شده‌ايم ؟! خب صندوق راي را بي‌پناه كردند و خيال مي‌كنند كه چون خوارجند كه چرا صلح كرديد؟ چرا دو خيمه تا رد شر معاويه مانده بود، برگشتيد؟ گفتيد اين جماعت مواظب وزن خود نيستند. آنها گيمر هستند. چارچوب بازي اصولگرايي به آنها اين تشخص راهبري را تا زماني مي‌داد كه عليه بازي‌ساز نباشند. منظور تخفيف كلمه بازي به لهو و لعب نيست. به هيچ وجه. منظور نظريه بازي‌ها در سياست است. به نظرم زنگ خطر اين گروه به صدا در آمده و نيازمند نفاق هستند، چون در بازي علني و صادقانه، حتي اعتبارنامه‌شان هم مردود خواهد شد. در اين شرايط شيمي جامعه كه غلظت تندروي به نهايت رسيده است، فواره مي‌افتد. احتمالا نهاد نظامي و نظام و اصلاحات در يك ستون قرار مي‌گيرند و تندروي به منزل آخر خواهد رسيد. آنها در درون گيم هستند.
بيشتر از آن، بازي خارج از متن است. متن آنها را ويرايش خواهد كرد.