به بهانه آغاز بزرگ‌ترین رای گیری در جهان مطرح شد
شانس مودی برای بقا!
رای‌دهندگان هندی روز جمعه برای اولین مرحله از بزرگ‌ترین انتخابات سراسری جهان به پای صندوق‌های رای رفتند که در آن نارندرا مودی، نخستوزیر فعلی، برای سومین دوره متوالی کم‌نظیر در تاریخ هندوستان بیشترین بخت را دارد. بیش از 968 میلیون نفر برای رای دادن ثبت‌نام کرده‌اند که رایگیری تا شش هفته آینده ادامه دارد و همان‌طور که انتظار می‌رود نتایج در 4 ژوئن اعلام می‌شود. پس از 19 آوریل، سایر تاریخ‌های رایگیری 26 آوریل،
7 مه، 13 مه، 20 مه، 25 مه و اول ژوئن خواهد بود که برخی ایالت‌ها فرآیند را در یک روز تکمیل و برخی دیگر آن را در چندین مرحله پخش می‌کنند.
رایگیری روز جمعه در 21 ایالت و قلمرو اتحادیه، ازجمله پرجمعیت‌ترین ایالت‌ها مانند اوتار پرادش، بیهار، راجستان، تامیل نادو و ماهاراشترا و همچنین ایالت‌های کوچک‌تر شمال شرقی و قلمرو شمالی هیمالیا جامو و کشمیر برگزار شد. در کشمیر، این اولین انتخابات از زمانی است که وضعیت خاص خودمختار و ایالت آن از طریق اصلاحیه قانون اساسی بحث‌برانگیز دولت هند در سال 2019 لغو شد. راجیو کومار، ريیس کمیسیون انتخابات هند روز جمعه به خبرنگاران گفت که انتظار می رود 6/168 میلیون نفر در روز جمعه رای خود را به صندوق بیندازند. مقدمات انتخابات در واقع از دو سال پیش آغاز شد که طیف گسترده‌ای از آماده‌سازی را در بر می‌گرفت. او گفت که این انتخابات تمرینی فوق‌العاده در مسیر دموکراسی هندوستان است.
مودی پیشتاز است؟
بیش از 2600 حزب سیاسی در ماراتن انتخابات هندوستان ثبت‌نام کرده‌اند و 543 کرسی در مجلس سفلی پارلمان در حال رقابت هستند. حزب یا ائتلافی که حداقل 272 را به دست آورد، دولت را تشکیل خواهد داد. مودی 400 کرسی را برای اتحاد ملی دموکراتیک به رهبری حزب ملی‌گرای هندو بهاراتیا جاناتا که از سال 2014 در قدرت است، هدف قرار داده است. او با ائتلاف چندین حزب اپوزیسیون شامل ائتلاف فراگیر توسعه ملی هندوستان که شامل حزب کنگره که از زمان استقلال آن در سال 1947 نزدیک به 45 سال بر کشور حکومت کرده، به چالش کشیده شده است.
رهبر اصلی ائتلاف مخالف، راهول گاندی، پسر راجیو گاندی، نوه ایندیرا گاندی و یکی از نوه‌های جواهر لعل نهرو است که همگی به عنوان نخستوزیر هند خدمت می‌کردند. در‌حالی که اپوزیسیون تلاش می‌کند با وعده‌هایی برای مقابله با بیکاری، آموزش رایگان و امکانات پزشکی، جوانان هندی را جذب کند، حزب بهاراتیا جاناتا، بهرغم مفاد قانون اساسی که آن را دولتی سکولار می‌سازد، همان تاکتیک‌های رایگیری قبلی را با بسیج رای‌دهندگان از طریق احساسات هندو اکثریت به کار گرفته است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مودی پیشتاز است و 48درصد از پاسخ‌دهندگان در جدیدترین نظرسنجی که هفته گذشته از سوی مرکز مطالعات جوامع در حال توسعه منتشر شد، او را به عنوان گزینه نخستوزیر معرفی کردند. گاندی با 27درصد در رتبه دوم قرار گرفت. مودی تصویری از یک رهبر قدرتمند از خود نشان داده است، رهبری که نه تنها در هند، بلکه در خارج از آن نیز محبوبیت دارد. او همچنین تصویری از عدم تعرض به جوامع مسلمان در هند ایجاد کرده است. این تصویر از رهبری که احساسات جریحه‌دار مسلمانان را نمی‌تواند آرام کند، برای توده‌های هندو جذاب است. پروفسور ونکات نارایان، تحلیلگر و مفسر سیاسی معتقد است که «سیاست قطبی‌سازی به مودی کمک می‌کند تا تصویر و هاله‌ای در میان بخش بزرگی از رای‌دهندگان هندو ایجاد کند، سپس استفاده از رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های جریان اصلی نیز برای ایجاد تصویر و گسترش جذابیت مودی وجود دارد. رسانه‌ها نقش زیادی در ایجاد این تصویر دارند، آنها نسبت به مودی نرم هستند و سوالات انتقادی نمی‌پرسند. اگر مودی در انتخابات پیروز شود، پس از نهرو دومین نخستوزیر خواهد شد که در سه نظرسنجی متوالی موفق می‌شود.» این کارشناس افزود که مودی در نظرسنجی‌ها پیشتاز است، زیرا او تصویری از انجام کارهای زیادی برای بخش‌های مختلف جامعه ایجاد کرده است. علاوه بر این، او خود را به عنوان فردی پاکدست به نمایش می‌گذارد.
سانجی کاپور، تحلیلگر و سردبیر مجله سیاسی انگلیسی زبان هاردنیوز معتقد است که مردم هندوستان همچنین فکر می‌کنند که چون او فرزندی ندارد، دلیلی برای فاسد بودن در او دیده نمی‌شود. دلایل دیگری نیز برای محبوبیت او وجود دارد که شامل استفاده ماهرانه از رسانه‌ها و رسانه‌های اجتماعی است که تمام انتقادات علیه او را کنترل می‌کند، سپس مسائل مربوط به بالا بردن وجهه جهانی هند و دنبال کردن یک سیاست خارجی مستقل مطرح می‌شود.
مسیر تازه سیاست خارجی هند!
هر کسی که در انتخابات پیروز شود، احتمالا جهت‌گیری سیاست خارجی به طور کلی بدون تغییر باقی می‌ماند، جز جهت‌گیری هند به سمت مساله اسرايیل و فلسطین. حمایت از فلسطین و تشکیل کشور فلسطین زمانی بخشی جدایی‌ناپذیر از سیاست خارجی هند بود، اما در سال‌های اخیر، تحت حکومت مودی، بهرغم اعتراضات جامعه مدنی که در سراسر کشور علیه جنگ مرگبار اسرايیل علیه غزه به راه افتاده، دهلی‌نو به تل‌آویو نزدیک‌تر شده است. کاپور معتقد است که «اگر اتحاد هند به قدرت برسد، ممکن است شاهد تغییر در سیاست ما در قبال اسرايیل و فلسطین باشیم.» کاپور گفت که ائتلاف هند با فلسطینی‌ها همدردی می‌کند: «ما انتظار داریم که اتحاد هند همچنین روابط با همسایگانی مانند پاکستان را احیا کند (و) سارک (انجمن آسیای جنوبی برای همکاری منطقه‌ای) را احیا کند.» کشورهای عضو سارک، سازمانی منطقه‌ای بین دولتی و اتحادیه ژئوپلیتیکی کشورهای جنوب آسیاست و شامل افغانستان، بنگلادش، بوتان، هند، مالدیو، نپال، پاکستان و سریلانکاست. آخرین اجلاس دوسالانه سارک در سال 2014 به میزبانی نپال برگزار شد. پاکستان قرار بود در سال 2016 میزبان این اجلاس باشد، اما پس از امتناع هند از شرکت در آن، پس از حمله به اردوگاه ارتش هند در کشمیر که دهلی‌نو شبه نظامیان مستقر در پاکستان را مقصر دانست، این نشست متوقف شد.
دغدغه رای‌دهندگان
براساس نظرسنجی مرکز مطالعات جوامع در حال توسعه، بیکاری به عنوان بزرگ‌ترین نگرانی برای 27درصد از پاسخ‌دهندگان ظاهر شد. حدود 62درصد همچنین گفتند که یافتن شغل در پنج سال گذشته -در دوره دوم ریاست جمهوری مودی- دشوارتر بوده است. بزرگ‌ترین نگرانی تورم و بیکاری است. در صورت مطالعه بیشتر، امکان کاریابی کاهش می‌یابد. مردم در جست‌وجوی شغل مجبور به ترک هند می‌شوند. به‌زعم کاپور، «برخی حتی برای یافتن کار تا روسیه و اسرايیل هم رفته‌اند. وضعیت واقعا اسفناک است.»
افزایش قیمت‌ها و تورم نیز یکی از مسائل اصلی بود -نگرانی اصلی 23درصد از افرادی که ازسوی مرکز مطالعات جوامع در حال توسعه (CSDS) مورد بررسی قرار گرفتند. زنان و طبقه متوسط نگران افزایش قیمت‌ها هستند. شاشی شکر سینگ، دانشیار کالج ساتیاواتی در دانشگاه دهلی گفت که مودی سعی دارد با صحبت در مورد دین و معابد توجه را از این موضوعات اصلی منحرف کند. پیش‌نظرسنجی CSDS همچنین نشان داد که بهرغم اینکه روایت حزب حاکم از سلطه ملی‌گرایان هندو برای ایجاد یک کشور اکثریتی در هند ترویج می‌کند، تنها 11درصد از پاسخ‌دهندگان، هند را منحصرا برای هندوها می‌دانستند. اما این نگرانی وجود داشت که اگر حزب بهاراتیا جاناتا تلاش کند قانون اساسی لیبرال و دموکراتیک هند را اصلاح کند، واقعیت روی زمین تغییر کند. سینگ گفت: سکولاریسم هند و ایده دموکراسی متکثر در خطر است. این ترس وجود دارد که اگر حزب بهاراتیا جاناتا با اکثریت کوبنده و مطلق به قدرت برسد، دموکراسی لیبرال و سکولار نفس‌های آخر خود را خواهد کشید. حزب بهاراتیا جاناتا ممکن است کشور را در مسیر یک کشور اکثریت هندو بیشتر سوق دهد.
اگر مودی برنده شود، پس از جواهر لعل نهرو، اولین نخستوزیر هند، تنها دومین رهبر هند خواهد بود که برای سومین دوره قدرت را حفظ می کند. اکثر نظرسنجی‌ها پیروزی مودی و حزب ملی‌گرای هندو بهاراتیا جاناتا را پیش‌بینی می‌کنند که در مقابل یک ائتلاف گسترده مخالف به رهبری کنگره ملی هند و احزاب قدرتمند منطقه‌ای قرار دارند. اگر ائتلاف اپوزیسیون موسوم به هندوستان در انتخابات پیروز شود، مشخص نیست چه کسی هند را رهبری می کند. بیش از 20 حزب آن هنوز نامزدی معرفی نکرده‌اند.
حزب ملی‌گرای هندو بهاراتیا جاناتا بسیاری از بخش‌های شمالی و مرکزی هندی‌زبان هند را کنترل می‌کند، اما اکنون تلاش می‌کند تا در شرق و جنوب هند جای پای خود را به دست آورد. سخت‌ترین چالش آنها در ایالت جنوبی تامیل نادو با 39 کرسی است که رایگیری در آن روز جمعه برگزار می شود. رای‌دهندگان در شهر چنای، پایتخت این ایالت، گرم و مرطوب، شروع به پر کردن سریع حدود 4000 صندوق رایگیری شهر کردند. تعدادی از آنها گفتند که با توجه به افزایش قیمت‌ها، بیکاری و قطب‌بندی مذهبی که ازسوی حزب بهاراتیا جاناتا دامن زده شده است، به تغییر در دولت فدرال رای می دهند. چیدامبارام، یکی از رهبران حزب مخالف کنگره و وزیر دارایی سابق کشور گفت که مردم تامیل نادو به حزب بهاراتیا جاناتا رای نخواهند داد، زیرا این حزب افراطی سیاست یک زبان، یک فرهنگ، یک سیستم و یک نوع غذا را تحمیل می‌کند.
مودی لفاظی‌های ملی‌گرایانه هندو را در مسیر مبارزات انتخاباتی تقویت و سعی کرده است خود را به عنوان یک رهبر جهانی معرفی کند. وزرای او از او به عنوان مباشر یک هند در حال افزایش یاد می‌کنند، در‌حالی که حامیانش وعده انتخاباتی او را برای تبدیل هند به کشوری توسعه‌یافته تا سال 2047، همزمان با جشن صدمین سال استقلال آن را جشن خواهند گرفت، اما در‌حالی که اقتصاد هند یکی از سریع‌ترین اقتصادهای جهان است، بسیاری از مردم این کشور با مشکلات اقتصادی رو به رشدی روبه‌رو هستند.
ائتلاف اپوزیسیون امیدوار است از این موضوع استفاده کند و به دنبال جلب نظر رای‌دهندگان در مورد موضوعاتی مانند بیکاری بالا، تورم، فساد و قیمت پایین کشاورزی است که اعتراضات دو ساله کشاورزان را برانگیخته است. اپوزیسیون -و منتقدان- همچنین هشدار می‌دهند که مودی به‌طور فزاینده ای به غیرلیبرال تبدیل شده است. آنها مودی را متهم می‌کنند که از مقامات مالیاتی و پلیس برای آزار و اذیت مخالفان استفاده می‌کند و بیم آن دارند که دوره سوم ریاست جمهوری می‌تواند دموکراسی هند را تضعیف کند. آنها استدلال می‌کنند که سیاست ملی‌گرای هندو او باعث ایجاد عدم شده است.
کریستوف جافرلو، تحلیلگر مسائل هند معتقد است که مودی ذهنیتی بسیار اقتدارگرا دارد. او به دموکراسی اعتقادی ندارد و این در خون مودی و راست‌گراهای افراطی هندوها به وضوح دیده می‌شود. جافرلو گفت که مودی به پارلمانتاریسم اعتقاد ندارد، اما اصرار دارد که تعهد هند به دموکراسی بدون تغییر است. او در نشست سران برای دموکراسی در دهلی‌نو در ماه مارس گفت که هند نه تنها آرزوهای 4/1 میلیارد جمعیت خود را برآورده می‌کند، بلکه به جهان امید می‌دهد که دموکراسی به آن کمک می‌کند و قدرت می‌دهد. به نظر اما همچنان محبوبیت بالایی دارد. رهبر اما به این هم راضی نیست و این بار اکثریت دوسوم رای‌دهندگان را هدف گرفته است.