غريبانگي روز جهاني «بازي» براي جامعه ايراني!
عليرضا صفاخو| آخرين باري كه بازي كرديد، كي بود؟! چه بازي براي شما جذاب‌تر بوده است؟ بازي‌هاي فكري انفرادي، بازي‌هاي رقابتي دورهمي يا بازي‌هاي ويديويي آنلاين و آفلاين كه هر كدام تاثيرات عاطفي خود را به قول امروزي‌ها نزد گيمرها و در واقع همان بازيگران برمي‌انگيزد. چه بسيار بازي‌ها كه در قالب بازي‌هاي دورهمي مانند شعر بازي (مشاعره) و «اسم فاميل» بر پايه ادبيات و كلمات هيجان‌آفرين ابداع شده و چه بازي‌هايي مانند «پانتوميم» به صورت هنر كشف زبانِ بدن براي دورهمي‌هاي دوستانه و خانوادگي حال خوش ساخته و چه با حس جست‌وجوگري و كشف سوژه انساني پنهان شده در خفا مانند «قايم باشك» لذت كشف را در قالب بازي به بازيگران القا كرده و چه بازي‌هاي ورزشي از بازي‌هاي «تيراندازي»، «سواركاري» و «ماهيگيري» در دوران صدر تاريخ گرفته تا صدها قلم بازي ديگر در اين حيطه كه جسم و روح را همزمان به تب و تاب شيرين انداخته است.
در هر صورت، امروز بيست و هشتم ماه مه مصادف با هشتم خرداد روز جهاني بازي است. روزي كه به پيشنهاد خانم دكتر «فريدا كيم» در انجمن بين‌المللي كتابخانه اسباب‌بازي (ITLA) مصوب شده است. روزي كه از سال ۱۹۹۱ به اين سو هر سال دست‌كم در ۴۰ كشور جهان به صورت يك جشن گرامي داشته مي‌شود (البته برخلاف متوليان فرهنگي در ايران كه در اين موارد عمدتا با جشن و گراميداشت‌هاي اينچنيني بيگانه است! درست است كه اين روز همچون «روز جهاني زنبورهاي گرده‌افشان» در سازمان ملل متحد تصويب نشده است كه اين جاي سوال و شگفتي دارد! اما با توجه به اينكه بازي يك رفتار اجتماعي است كه در كشف استعدادها و پتانسيل هر كودك تا مرحله بزرگسالي و حتي سالمندي حايز اهميت است، آن را نبايد صرفا به عنوان سرگرمي و تفريح روزمره ديد. به لطف انواع بازي در درازاي دوران تاريخ، خلاقيت و شادابي محفوظ مانده و روابط اجتماعي بين فردي تقويت شده است. بازي يك حق است براي همه افراد در هر رده سني و جنسي...! بازي سن و سال نمي‌شناسد، اما در كمترين حق بشري بايد ماده ۳۱ پيمان كنوانسيون حقوق كودكان سازمان ملل متحد را در هر تصميم هر روزه‌مان پيش رو قرار دهيم كه در آن به صراحت آمده: «كشورهاي عضو، حق كودك را براي استراحت، داشتن اوقات فراغت، پرداختن به بازي و فعاليت‌هاي تفريحي متناسب با سن كودك و مشاركت آزادانه در زندگي فرهنگي و هنري به رسميت مي‌شناسند. كشورهاي عضو، حق كودك براي مشاركت كامل در زندگي فرهنگي و هنري را محترم شمرده و ترويج خواهند كرد و مشوق فراهم ساختن فرصت‌هاي برابر و مناسب براي فعاليت‌هاي فرهنگي، هنري و تفريحي خواهند بود.» با اين اوصاف چرا كشورهاي عضو از جمله ايران در برپايي جشن‌هاي باشكوه به اين مناسبت تعلل مي‌كنند، خود پرسشي است كه شايد پاسخ به آن گزارشي تفصيلي را مي‌طلبد؟! تاسف‌بارتر اينكه در كنار تعلل دولتمردان، بسياري از برندهاي فعال بخش خصوصي (حداقل در حوزه كودك) حتي از صدور يك پيام تبريك ساده خودداري كرده‌اند، چه برسد به ابتكار عمل‌هايي خاص براي برگزاري دورهمي‌هاي شاد براي كودكان با ابزار جادويي «بازي»...!
روزنامه‌نگار