آنجا كه كلام باز مي‌ايستد

از منظر زيبايي شناختي، موسيقي به مثابه هنري انتزاعي شناخته مي‌شود، به اين معنا كه براي ارتباط با دنياي خارج از خود، به شئ يا نمادي متوسل نمي‌شود. به عبارت ديگر، هيچ صورت يا شكل طبيعي در جهان در آن قابل شناسايي نيست اما وقتي موسيقي به سوژه يك برنامه رسانه‌اي تبديل مي‌شود، شمايلي فيوگوراتيو به خود مي‌گيرد و به هنري تجسمي شبيه مي‌شود. از اين رو برنامه «كنسرتينو» را مي‌توان مصداقي از فيوگوراتيو كردن موسيقي دانست كه به آن كاركردي بصري و نمايشي مي‌دهد، در عين اينكه درك و دريافت‌هاي انتزاعي و فانتزي از آن در تجربه دروني مخاطب هم اتفاق مي‌افتد. به عبارت ديگر، «كنسرتينو» فرصتي است تا موسيقي در تجربه اجرا به تماشا درآيد و از شنيدني بودن به ديدني شدن هم تبديل شود. اين تماشايي شدن براي مخاطب ايراني جذابيت بيشتري دارد، به اين دليل كه اين بار ابزار و آلات موسيقي را هم دركنار خواندن خواننده مي‌بينند و نمايش سازها ممنوع نيست. شايد گزافه نباشد كه بگوييم بخشي از لذت تماشاي برنامه «كنسرتينو» رويت‌پذير بودن سازها و ادوات موسيقي در آن است. 
مي‌گويند آنجا كه كلام از سخن باز مي‌ايستد، موسيقي آغاز مي‌شود. برنامه «كنسرتينو» اما كلام را با موسيقي ادغام مي‌كند تا آغازگر برنامه‌اي باشد كه هم در آن «موسيقي» مي‌شنويم و هم «از موسيقي» مي‌شنويم. گفت‌وگوي عليرضا عصار با خواننده‌هاي مهمان درباره قطعات اجرا شده، فرصتي را فراهم مي‌كند تا مخاطب نسبت به قطعه‌اي كه شنيده و اجرايش را ديده است، شناخت موسيقايي هم پيدا كند و اين به غني‌تر شدن سواد موسيقي مخاطبان عام كمك مي‌كند.
مجري شدن عليرضا عصار كه خود خواننده و موزيسيني شناخته شده است، او را از يك مجري صرف به مجري كارشناس موسيقي تبديل كرده كه به ويژه در بخش گفت‌وگوي با خوانندگان، شناخت خوبي از توليد يك اثر موسيقايي را در برابر مخاطب قرار دهد و ضمن تخصصي بودن، قابليت فهم عامه پيدا كند. آشنايي او با خوانندگان و دست‌اندركاران موسيقي هم امتياز خوبي است تا اين گفت‌وگوها از صميميت و گرماي بيشتري برخوردار شده و از يك مكالمه خشك و رسمي خارج شود. اگر چه ماهيت و سوژه برنامه خود كاركردي تلطيفي دارد و به واسطه موسيقي، فضايي دلچسب و دلنشين براي بيننده فراهم مي‌سازد. مي‌توان پاي اين برنامه نشست و از شنيدن و تماشاي موسيقي لذت برد. تنوع ژانري هم در ساختار برنامه لحاظ شده تا انواع گونه‌هاي موسيقي در آن اجرا شود. استوديو برنامه چند استيج دارد؛ يكي براي موسيقي پاپ و تلفيقي و ديگري براي موسيقي‌هاي راك و رپ و انواع ديگر. بنابراين مخاطبان با هر سليقه و ذائقه موسيقايي مي‌توانند پاي اين برنامه بنشينند و از تماشاي آن لذت ببرند. برنامه البته سويه رقابتي و مسابقه‌اي ندارد اما در بخش مستقلي كه براي آن طراحي شده به معرفي استعدادهاي ناشناخته در حوزه موسيقي پرداخته و ضمن فرصت دادن براي اجراي موسيقي، با آنها به گفت‌وگو مي‌نشيند. از اين رو يكي از كاركردهاي «كنسرتينو» استعداديابي در حوزه موسيقي است و فرصتي خوب براي آنها كه استعداد دارند و امكان و مجال نمايش و اثبات آن را نداشتند. خوشبختانه اين استعداديابي به جنسيتي خاص محدود نشده و در همان قسمت اول شاهد حضور يك دختر ۱۶ ساله پيانيست بوديم كه با خود عصار همخواني كرد و شايد ويژگي مهم برنامه كه همه اجزا و عناصر آن را به ماهيت خود گره مي‌زند و هويت مي‌بخشد، اجراي زنده موسيقي است. اجرايي كه امكان حضور در كنسرت مجازي با بخش‌هاي متنوع را براي بيننده فراهم مي‌كند تا تجربه يك كنسرت نو و متفاوت را ممكن سازد. شايد عنوان «كنسرتينو» برگرفته از همين تجربه باشد كه تجربه كنسرتي نو است.
هر برنامه هم به يك خواننده معروف تقديم مي‌شود كه برنامه اول به «فرهاد» پيشكش شده بود. برنامه‌اي با حضور و اجراي هنرمندان شاخص موسيقي كه بر سطح و كيفيت برنامه مي‌افزايد. برنامه‌اي كه از موسيقي هم براي سرگرمي بهره مي‌برد و هم بر آگاهي موسيقايي تماشاگر اضافه مي‌كند تا شناخت و شعفي توامان از آن حاصل شود.