نگاهی واقع‌گرا به نتایج کشتی آزاد ایران در المپیک
باید برای کتف حسن یزدانی و فیتیله‌باراندازها فکری می‌شد!
امیررضا احمدی
تیم ملی کشتی آزاد در رقابت‌های المپیک پاریس، در 5 وزن به 3 طلا و يك برنز رسید و برای دومین دوره پیاپی موفق نشد به طلا برسد تا حسرت طلا در کشتی آزاد 8 ساله شود و تحقق این آرزو به 4 سال دیگر در لس‌آنجلس موکول شود. تیم ملی در شرایطی به این نتیجه رسید که اگرچه در نگاه اول کسب 4 مدال در 5 وزن و حضور 3 کشتی‌گیر در فینال اصلا نتیجه بدی نیست اما نگاهی به شرایط ملی‌پوشان نشان می‌دهد، این نتیجه به جای یک نتیجه صرفا خوب، می‌توانست یک نتیجه عالی باشد و حداقل یک تا دو طلا را نصیب آزادکاران کند.
تغییرات آفت کشتی آزاد شد؟!
اولین جرقه مشکلات در تیم ملی کشتی آزاد در فاصله ده ماه تا المپیک و زمانی خورد که فدراسیون کشتی به یکباره تصمیم گرفت تا پژمان درستکار را کنار بگذارد و محسن کاوه را به عنوان سرمربی تیم معرفی کند. در آن بازه زمانی نیز بعید بود کسی جز محسن کاوه این مسوولیت را قبول کند، چون در این فاصله کم، قبول هدایت این تیم ریسک بود و کاوه به نسبت با نفرات تیم آشنایی داشت. کما اینکه حالا هم با پایان بازی‌های المپیک، مشخص نیست باید موفقیت یا شکست را به پای چه کسی نوشت؟ اگر این نتیجه خوب بوده آیا بخش بزرگی از آن را باید مدیون پژمان درستکار دانست که 3 سال با این تیم کار کرد و نقش مهمی داشت؟ یا باید شکست احتمالی را به پای محسن کاوه نوشت؟ مشخصا عدالت حکم می‌کند هیچ کدام از اینها نباشد و دقیقا گره کار اینجاست که دقیقا چه کسی باید پاسخگوی این وضعیت باشد؟
بدشانسی حسن یزدانی یا سهل‌انگاری؟
اتفاقی که برای حسن یزدانی در فینال المپیک پاریس افتاد از آن بدشانسی‌هایی بود که شاید هر سی سال یک‌بار اتفاق بیفتد. با وجود این وقتی حسن یزدانی به مسابقات اعزام شد، می‌شد پیش‌بینی کرد قرار است 4 دور کشتی سنگین بگیرد و می‌شد از همان ابتدا به مثابه مسابقات جهانی 2023، کتف او را با فرآیند تیپنگ فیکس کرد تا دامنه حرکتی کتف محدود شود و از طرفی فشار کمتری وارد شود.
باخت عجیب رحمان و زارع؛ خودمان را گول نزنیم
اگرچه بعد از شکست امیرحسین زارع، فضای مجازی و رسانه‌ای مانند همیشه پر شد از واکنش‌های احساسی و ژست‌های میهن‌پرستی افراطی و اغراق‌شده، اما حقیقتی که بر اهل فن روشن است این است که امیرحسین زارع در فینال سایه‌ای از خودش هم نبود. قهرمان جهان و نفر سوم المپیک توکیو، در شرایطی به مصاف گنو پتریاشویلی رفت که سال گذشته و در فینال جهانی، دمار از روزگار این رقیب درآورده بود اما در پاریس به راحتی اسیر تجربه و رندی او شد. موضوعی که هادی عامل نیز علی‌رغم واکنش‌های اغراق‌آمیزش روی آنتن، در پشت صحنه گزارش به آن اشاره کرد که بدن زارع سر حال نبود. البته نباید از حق گذشت که برخلاف مسابقات پیشین و حتی المپیک 2020 که آزادکاران از نظر تنفسی و استقامتی شرایط خوبی نداشتند، در پاریس هر 5 ملی‌پوش بدن‌های شادابی را روی تشک بردند و از نظر استقامتی پا به پای رقبا پیش رفتند. با وجود این می‌شد پیش‌بینی کرد در کشتی امیرحسین زارع، رقیب با علم به اینکه نمی‌تواند 6 دقیقه کامل بجنگد به دنبال پوئن گرفتن‌های پیاپی است و از طرفی روی ترکیبی از جنگ روانی و استفاده از ضعف قدیمی زارع یعنی بارانداز هم حساب کرده بود که خروجی این معجون، شکست غیرقابل باور زارع بود. اگرچه ضعف زارع همچنان پابرجا بود و او با اتخاذ تاکتیک اشتباه مغلوب سنگین وزن گرجستانی شد اما نمی‌توان نقش کوچینگ ضعیف را نیز نادیده گرفت. در شرایطی که گنو پتریاشویلی مدام به صورت زارع ضربه می‌زد، انگشتش را روی صورت او می‌گذاشت و چندین‌بار بدون اجازه داور از تشک خارج شد یا روی تشک می‌نشست تا نفس بگیرد، مربیان ایران هیچ واکنش اعتراضی و چلنجی نداشتند تا داوری عجیب مسابقه به سود پتریاشویلی باشد. این درحالی است که مربیان ایران می‌توانستند وارد جنگ روانی شوند و به حق به استراحت‌های پیاپی رقیب اعتراض کنند اما این اتفاق نیفتاد.
طلای رحمان مفت پرید؟!
علاوه بر کشتی زارع، نقش ضعیف آنالیز و کوچینگ در کشتی فینال رحمان عموزاد با رقیب ژاپنی هم مشخص بود. در شرایطی که همین کشتی‌گیر چند ماه پیش در مسابقات رنکینگ مجارستان با همین شگرد عباس ابراهیم‌زاده را برده بود، عموزاد تلاشی برای مهار دست راست او نکرد و وقتی زیرکتف زدن‌هایش به در بسته خورد، در یک کش و قوس با زیرگیری کیوکا غافل شد و در ادامه نیز فیتیله باراندازهای پیاپی کارش را تمام کرد. اتفاقی که در کشتی یونس امامی با کایل دیک هم مشخص بود و یونس 5 دقیقه کامل توسط رقیب کیش و مات شد درحالی که 2 سال پیش نفس همین رقیب را درآورده بود.
نتیجه خوب بود اما عالی نه!
نباید گفت نتیجه کشتی آزاد در المپیک عالی بوده؛ همچنین نباید با جمع زدن نتیجه کشتی آزاد و فرنگی و اعلام یک آمار کلی از مدال‌ها، با بازی رسانه‌ای سعی در گول زدن مخاطبان داشت. اگرچه کسب 3 نقره و يك برنز از بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی جهان اصلا نتیجه کمی نیست، اما باتوجه به شرایط آماده‌سازی ملی‌پوشان، امکانات مناسب فدراسیون کشتی، غیبت روس‌ها و شرایط فنی کشتی‌گیران، کشتی آزاد می‌توانست از پاریس حداقل يك تا 2 طلا صید کند اما به دلایلی که گفته شد این اتفاق نیفتاد تا همچنان در دوره ریاست علیرضا دبیر، حسرت طلای کشتی آزاد در بازه المپیک بر دل ورزش اول کشور بماند.