روياهاي فيلمسازان و عكاسان راژيا

با راژيا دوباره به سال‌هايي برگشتم كه با رفقاي جوانم فيلم‌هاي كوتاهي ساخته بوديم و با عكس‌هايي كه گرفته بوديم، در جشنواره‌هاي فيلم و عكس پي روياهاي بزرگي بوديم كه در سر داشتيم؛ روياهايي كه در ذهن همه يكي نبود. يكي پي نشان دادن توانايي‌هاش بود تا بتواند چند صباح ديگر وارد عرصه فيلمسازي حرفه‌اي شود. پوستر فيلم بلندش بر سر در سينما‌ها جلوه‌گرند و نامش به عنوان كارگردان، فيلمبردار، مونتور، فيلمنامه‌نويس و... روي پرده سفيد سينما بيفتد. ديگري مي‌خواست نقشي در بهبود دنيا داشته باشد. 
فيلمي ساخته بود يا عكسي گرفته بود كه در آن معضلات دنياي پيرامونش به تصوير در آمده بود. آن يكي معتقد بود فيلم كوتاه خودش واجد ارج و قرب و ارزش است. 
مي‌خواست كنار كساني بايستد كه قصد بالا بردن پرچم فيلم كوتاه را در هنر داشتند. 
فيلم كوتاه برای‌شان هويت كاملي داشت و آينده سينما از آن اين هويت بود. يكي هم آماده بود تا با فيلمش رفقايي پيدا كند. هفته خوبي را بگذراند و لحظاتي داشته باشد كه دوستي و سينما و شادي دوش به دوش هم پيش مي‌روند. ديگراني هم بودن كه در پي چيزهاي ديگري بودن. نقطه مشترك همه فيلم كوتاه و عكس بود. 
درست مثل فيلمسازان و عكاسان راژيا! اينكه روياپردازان همدوره من به روياهایشان رسيدند يا نه را دقيق نمي‌دانم. البته از ميانگيني كه در جريانش هستم، فهميده‌ام هر كس روياهایش جدي‌تر بود، پيش رفت و به آن رسيد. از ميان اين دست يافتگان به روياها عده‌اي همچون عاشقي شدند كه هنگام وصل احساس رضايت كردند. 
تعدادي هم همانند شخصيت يكي از كارتون‌هاي علي‌اكبر صادقي وقتي به وصال معشوق رسيدند، دانستند روياي معشوق از خود معشوق دوست داشتني‌تر است. عده‌اي هم ميان خوب و بد ماندن. در اينكه در اين رسيدن يا نرسيدن خود عكاسان و فيلمسازان نقش اصلي بازي كردند، شكي نيست. اما هيچ هنرمندي بي‌نياز از حمايت‌هاي بيروني نيست. 
حمايت‌هايي كه خاص يك هنر و مربوط به يك جشنواره نيست، كلي است. به جامعه و خانواده و مسوول و شرايط هم ارتباط دارد. ارتباطي كه مي‌تواند روياهايي را در نطفه خفه كند يا براي رسيدن به آن به هنرمند بال پرواز بدهد. اميدوارم در مورد فيلمسازان و عكاسان راژيا اين‌طور باشد. زودتر از زود به روياهایشان (هر چه هست به شرط خوب بودن براي خودشان و مردم!) برسند. راستي داشت يادم مي‌رفت راژيا نام قديم قزوين است كه براي نام هفتادمين جشنواره منطقه‌اي سينماي جوان انتخاب شده بود و در آن فيلمسازان و عكاساني از 10 استان (گيلان، همدان، يزد، بوشهر، هرمزگان، مركزي، كهگيلويه و بوير احمد، فارس، قزوين و تهران) پي روياهایشان بودند.