به بهانه خداحافظي يكي از بهترين‌هاي تاريخ ورزش
رافائل نادال را اين‌گونه به خاطر خواهيم سپرد: مشتاق، قوي و تسليم‌ناپذير
مرد اسپانيايي، ورزش تنيس را متحول كرد و همراه با رقباي بزرگ خود، قبل از اينكه آسيب ببيند، آن را به ارتفاعات جديدي ارتقا داد.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردين، در روزهاي قبل از شروع مسابقات آزاد فرانسه در سال جاري، به نظر مي‌رسيد كه ديدگاه رافائل نادال در مورد آينده خود تغيير كرده است. اولين ماه‌هاي سال 2024 يكي از سخت‌ترين ماه‌هاي حرفه‌اي او بود، زيرا او سعي كرد پس از چند آسيب‌ديدگي جدي كه در سال گذشته با يك عمل جراحي لگن به اوج رسيد، به ميادين بازگردد.
هنگامي كه پس از شروع اشتباه اوليه، سرانجام در بارسلونا به زمين‌هاي خاك رس بازگشت، نادال بارها تاكيد كرد كه هنوز از نظر بدني با مشكل مواجه است و انگيزه اصلي او براي رقابت صرفا خداحافظي با تماشاگران خانگي‌اش بوده است. او در دور دوم شكست خورد.
اما در رولان گاروس، تنها چند هفته بعد، اين بدبيني جاي خود را به مقدار قابل‌توجهي از اميد داد. نادال درنهايت احساس كرد كه مي‌تواند در سطح بالايي ظاهر شود. بعد از ماه‌ها دوري، به نظر مي‌رسيد كه او فقط از تنيس حرفه‌اي لذت مي‌برد، از جلسات تمريني روزانه گرفته تا سفر با خانواده‌اش.
نادال در پاسخ به اين سوال كه آيا امسال آخرين حضورش در اوپن فرانسه خواهد بود يا خير، با پاسخ غير الزام‌آور خود خنده همگان را برانگيخت: «بياييد ببينيم چه پيش مي‌آيد. من نمي‌خواهم سردرگمي بزرگي ايجاد كنم، اما از كاري كه انجام مي‌دهم لذت مي‌برم. متاسفم.»
آن لحظات اميدواركننده زودگذر بود. چند روز بعد، مرد اسپانيايي تسليم الكساندر زورف شد. درحالي كه در ست نخست بسيار نزديك به هم پيش رفتند در ادامه شرايط خوب پيش نرفت و نادال در سه ست فشرده شكست خورد. نادال ماه‌ها تمام تلاش خود را صرف كرده بود تا براي مسابقات آزاد فرانسه و المپيك آماده شود، اما تنها چند روز قبل از شروع المپيك در رولان گاروس، نادال از ناحيه ران آسيب ديد. او در دور دوم به شدت به نواك جوكوويچ باخت.
اگرچه نادال اصرار داشت كه زمان موردنياز را سپري كند و قبل از تصميم‌گيري نهايي درباره آينده خود مشورت كند، اما نتيجه واضح به نظر مي‌رسيد. در 38 سالگي، پس از اين همه صدمات و مسافت پيموده شده زياد، بدن او به وضوح قادر به تحمل شدت تنيس حرفه‌اي براي مدت طولاني نبود و فرياد مي‌زد كه اين روند بايد متوقف شود.
در سال‌هاي اخير اين آسيب‌ها سبك زندگي او را در خارج از زمين تنيس به طور كلي عوض كرده بود. توانايي او در بازي با پسرش و رقابت تفريحي در ورزش ديگري كه دوست دارد يعني گلف تحت‌الشعاع قرار گرفته بود و حتي براي راه رفتن بدون درد مشكل نداشت، ولي اكنون زمان آن است كه از زندگي‌اي كه موفقيت او براي خودش ساخته است، به‌طور كامل لذت ببرد.
از بسياري جهات اين پاياني نيست كه يكي از بزرگ‌ترين تنيسورهاي تاريخ سزاوار آن است. او سال‌هاي پاياني خود را با درد و رنج گذرانده است. در تمام اين سال‌ها او به ندرت بدون محدوديت رقابت كرد و حتي نتوانست براي آخرين اجراي تك‌نفره هيجان‌انگيز خود فرصت كافي ايجاد كند، اما مانند خروج اندي ماري، به جاي يك افسانه، او كار خود را با چيزي واقعي‌تر و واقعي‌تر به پايان مي‌رساند.
با وجود تمام مبارزات با مصدوميت، انگيزه و اشتياق نادال براي اين ورزش هرگز از بين نرفت. او درحالي وارد مسابقات مي‌شد كه اين شهرت را داشت كه تمام تلاش خود را براي تك‌تك امتيازها تا پايان صرف كرد و اين درسي است كه او براي نسل‌هاي بعدي به‌جا مي‌گذارد. نادال بازي كرد تا جايي كه ديگر نتوانست بازي كند و در نتيجه استعدادهاي خود را بيش از 20 سال به نمايش گذاشت.
در حوالي سال 2002، زماني كه هژموني ايالات‌متحده در تور ATP به پايان رسيد، روايت از برخي جهات اين بود كه تنيس مردان در حال سقوط آزاد است، زيرا ورزش تنيس تحت سلطه بازيكنان بي‌نام اروپايي كه قادر به احضار كاريزماي ستارگان گذشته نبودند، قرار گرفت. در عوض، رقابت‌هاي نادال با راجر فدرر و جوكوويچ تنيس را به اوج جديدي رساند.
در زمين، نادال به شكل غيرقابل انكار بازي را متحول كرد. چرخش‌هاي دست خشن و سنگيني كه او با آن توپ را مي‌زد به خودي خود انقلابي بود. امروزه، با ادامه تكامل تكنولوژي، بازيكنان زيادي تحت تاثير سبك بازي او قرار گرفته‌اند و حتي موفق شده‌اند نرخ چرخش نادال را تكرار كنند، اما فورهندهاي نادال كاملا برتر و منحصر به فرد است.
در همين حال، نادال چهره‌اي بسيار ظريف‌تر از آن چيزي دارد كه شهرت او نشان مي‌دهد. نادال به خاطر اشتياق، آتش و مبارزه‌اش مشهور است، اما هيچ بازيكن ديگري تا اين حد خودكنترلي در زمين نشان نمي‌دهد. زماني كه نادال نتوانست استانداردهاي كمال‌گرايانه‌اش را برآورده كند، در طول جلسات تمريني‌اش، عصباني و نااميد مي‌شد، اما لحظه‌اي كه وارد نبرد مي‌شد، طرز فكرش تغيير مي‌كرد.
مهم نبود كه چقدر عملكرد بدي داشت، او آرام مي‌ماند، با بيشترين شدت روي تك تك نقاط تمركز مي‌كرد و اجازه نمي‌داد احساساتش او را از مسير خارج كنند. فيزيك بدني و قدرت نادال دو ويژگي تعيين‌كننده او بودند، با اين حال او به طور همزمان يكي از باهوش‌ترين بازيكنان تنيس بود كه هميشه در جست‌وجوي راه‌حل‌ها و تنظيم تاكتيك‌هاي خود در جست‌وجوي پيروزي بود. اگرچه استعدادهاي نادال از همان ابتدا بسيار زياد بود، زيرا او در اولين بازي خود در مسابقات رولند گاروس در سال 2005 قهرمان شد، دوران حرفه‌اي او نيز با عزمش براي پيشرفت مداوم در همه زمينه‌ها مشخص شد.
نادال پس از باخت متوالي در فينال‌هاي ويمبلدون به فدرر، مجبور شد سبك و تاكتيك بازي خود را مجددا تجهيز كند تا در فينال ويمبلدون 2008، يكي از بزرگ‌ترين نمايش‌هاي ورزشي تمام دوران، استاد سوييسي را سرنگون كند و درنهايت به روياي خود يعني برنده شدن در كلوپ آل انگليس دست يابد. درحالي كه سرعت او با افزايش سن شروع به كاهش كرد، تسلط او بر روند بازي نقش مهمي در موفقيت‌هاي در اواخر دوران حرفه‌اي‌اش ايفا كرد.
از آنجايي كه نادال در دوران جواني خود از صدمات بي‌شماري رنج مي‌برد، اين باور رايج وجود داشت كه بازي او براي بدنش بيش از حد فيزيكي است و زود خواهد سوخت. او بارها خاطرنشان كرده است كه چنين نظراتي آن‌قدر رايج بود كه در مقطعي حتي شروع به اين باور كرد كه دوران حرفه‌اي‌اش كوتاه خواهد بود.
در عوض، او پس از دو دهه عظمت پايدار كه او را به عنوان بهترين بازيكن زمين‌هاي خاكي و يكي از بهترين تنيس‌بازان تمام ادوار به جهان شناساند، كار خود را به پايان رساند.