سوريه، پس از ۵۳ سال و ۱۱ روز
در سال 1349/1971، حافظ اسد در كودتايي بدون خونريزي و درون‌حزبي، قدرت را در درون حزب بعث به خود انتقال داد. او تا ۱۰ ژوئن سال ۲۰۰۰/ ۲۱ خرداد ۱۳۷۹ در قدرت بود.
وقتي مرگش فرا رسيد، پسر كوچك‌ترش بشار اسد رييس‌جمهور سوريه شد و تا ۸ دسامبر ۲۰۲۴/ ۱۸ آذر ۱۴۰۳ بر اريكه قدرت تكيه داشت. مجموع حكومت پدر و پسر در سوريه ۵۳ سال دوام يافت تا اينكه عقربه‌هاي ساعت، ساعت ۶ صبح روز چهارشنبه ۷ آذر ۱۴۰۳ را نشان داد.
در این زمان كه دو ساعت از اجراي آتس‌بس در لبنان گذشته بود، مخالفان نظام حاكم در قالب تحريرالشام و به رهبري محمد جولاني به شهر حلب، دومين شهر مهم و پايتخت اقتصادي سوريه حمله كردند. يازده روز بعد، يعني در ساعت ۶ بامداد روز يكشنبه ۱۸ آذر در سوريه و دمشق نه از تاك نشان ماند و نه از تاك‌نشان. همه‌چيز پايان يافت و تاريخ جديدي براي سوريه، دمشق، خاورميانه و كشورهاي عرب منطقه رقم خورد.
نظام عقلانيت و تصميم‌گيري اما در ايران، برخلاف رسانه‌ها و تحليلگران، خيلي زود حقيقت ماجرا در سوريه را دريافت. به خواست مردم و ائتلاف مخالفان حكومت ارج و احترام نهاد و از هرگونه مداخله برخلاف خواست ائتلاف خودداري ورزيد. اكنون نيز ايران خود را در كنار ائتلاف پيروز و مردم شادمان سوريه مي‌بيند. سوريه و شام كشوري با تاريخ بلند است كه بي‌گمان مسير ديپلماسي، سياست و صلح را در منطقه خاورميانه در پيش مي‌گيرد. ايران براي سوريه امنيت، آرامش، صلح و همزيستي مسالمت‌آميز با همه همسايگان آرزو مي‌كند. آمين.