محمدجواد ظريف:
تصويب دو قطعنامه عليه ايران از طنزهاي تلخ روزگار بود
گروه ديپلماسي| «دو قطعنامه‌اي كه روزهاي گذشته صادر شد شايد يكي از طنزهاي تلخ روزگار ما است كه كشورهايي كه نه از قانون اساسي و نه انتخابات خبري دارند از آن صحبت مي‌كنند و آنها كه داعش را پرورش داده‌اند از نحوه مقابله كشورها با آن خرده مي‌گيرند و متاسفانه راي هم مي‌آورند.» اين واكنشي است كه روز گذشته محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه كشورمان در همايش بين‌المللي هفتادمين سالگرد تاسيس سازمان ملل به تصويب دو قطعنامه حقوق بشري عليه ايران از خود نشان داد و با اين بهانه گريزي به شرايط امروز جهاني و نقاط ضعف سازمان ملل پرداخت. مهم‌ترين محور سخنان رييس دستگاه ديپلماسي به شرح زير است:
من تعجب مي‌كنم حاكماني كه در كشورهاي خودشان انتخابات آزاد برگزار نمي‌شود چطور در مورد برگزاري انتخابات در سوريه صحبت مي‌كنند و همين‌طور تعجب مي‌كنم كه سازندگان داعش با مقابله با داعش مخالفت مي‌كنند.
در برخي حوزه‌ها ديدگاه‌هاي سياسي امنيتي بر تلاش‌هاي سازمان ملل اثر مي‌گذارد ولي به‌طور كلي اين سازمان به توفيق‌هاي زيادي دست يافته و با همكاري‌هاي بين‌المللي جهت توسعه حقوق بشر و جلوگيري از جنگ اقدام كرده است.
كاستي‌هايي در عملكرد سازمان ملل وجود دارد و در برخي مواقع ملاحظات سياسي بر تصميم‌گيري‌هاي اين سازمان غلبه مي‌كند مانند قطعنامه‌اي كه اخيرا سازمان ملل متحد در رابطه با حقوق بشر صادر كرده است.
امروز دوران سيال انتقالي را به خوبي مي‌بينيم كه در آن يك سازمان تروريستي مي‌تواند در ابعاد جهاني امنيت‌زدايي كرده و براي بزرگ‌ترين قدرت‌هاي جهاني نگراني‌هاي حياتي امنيتي ايجاد كند. همچنين در شرايط كنوني بازيگران بين‌الملل متكثر شده‌اند و ديگر سازمان ملل نمي‌تواند بدون توجه به كنشگران جديد عمل كند.
مردم فرانسه امروز به خوبي دريافتند كه مبارزه با داعش يك اولويت اساسي است. تفكر تكفيري محدود به يك كشور و آيين نيست بلكه همه دنيا را تهديد مي‌كند.
خطر در دوران انتقالي وجود دارد و خطر اشتباه محاسباتي بايد جدي گرفته شود چرا كه يك اشتباه محاسباتي مي‌تواند باعث نابودي ملت‌ها شود.
در پاسخ به سوالي در رابطه با تصويب پيش‌نويس قطعنامه حقوق بشري عليه فعاليت‌هاي روسيه و ايران در سوريه متاسفانه در سازمان ملل برخي محافظه‌كاري‌هاي سياسي وجود دارد. برخي دولت‌ها به خطر اصلي منطقه كه خطر افراط و حركت‌هاي افراطي است طي اين سال‌ها دامن زده‌اند و همچنين در سال‌هاي اخير فعال‌تر شده‌اند و به خود اجازه مي‌دهند بدون داشتن هيچ مزيتي در زمينه حقوق بشر قطعنامه‌هاي حقوق بشري تدوين كنند كه حتي اين كار آنها دوستان خودشان را نيز نگران كرده است.
بهتر است در حوزه‌هاي حقوق بشري، سازمان ملل خطرات موجود در منطقه و مباحث امنيتي در منطقه را از روبه‌رو درك كرده و با آنها برخورد كند. به هيچ‌وجه نبايد اجازه داده شود اين هدف مقدس بازيچه كارهاي سياسي، اهداف و اغراض كوته‌نظرانه گروه‌هايي قرار گيرد كه با حقوق بشر بيگانه بوده و تاكنون هيچ نقشي در زمينه حقوق بشر ايفا نكرده‌اند.