شكل‌گيري آرايش جديد در سپهر سياسي

در سال 92 نوعي همكاري سياسي ميان آقايان هاشمي و خاتمي به وجود آمد كه نهايتا منجر به پيروزي حسن روحاني در انتخابات رياست‌جمهوري شد. اين همكاري سياسي به ائتلاف اصلاح‌طلبان و اعتدالگرايان معروف شد. در انتخابات مجلس شوراي اسلامي در سال 94 اين ائتلاف بزرگ‌تر و طيف علي لاريجاني هم به اين ائتلاف اضافه شد. به نوعي آهنگ حركتي آغاز شد و همكاري سياسي ميان آقايان هاشمي، خاتمي، روحاني، لاريجاني و عارف به وجود آمد. جبهه بزرگي مركب از اصلاح‌طلبان، اعتدالگرايان و حاميان دولت از طيف اصولگرا در برابر اصولگرايان افراطي و محافظه‌كار مخالف دولت و سياست‌هاي دولت قرار گرفتند. بنابراين اگر در مجلس همين دو طيف شكل گيرد، ولو اينكه در داخل آن فراكسيون‌هاي فرعي به وجود آيد، شايد در آينده به آرايش جديد سياسي در سپهر سياست ايران برسيم. در اين صورت رقابت بين تحول‌خواهان و توسعه‌طلبان با محافظه‌كاران خواهد بود. البته ممكن است چندان زود اين اتفاق رخ ندهد. اما اگر با آهنگ حركتي كه در سال 92 آغاز شد، جلو برويم، رسيدن به چنين ساختاري دور از ذهن نخواهد بود. پيش‌بيني مي‌شود كم‌كم از قالب اصلاح‌طلب و اصولگرا خارج شويم و به قالب‌هاي جديد برسيم. اين مساله دو تاثير اساسي دارد. اولا جريان اصلاح‌طلب سابق طيف وسيعي از اعتدالگرايان و اصولگرايان را در كنار خود خواهد داشت. در اين صورت جريان اصلاحات جبهه و حوزه نفوذي به مراتب گسترده‌تر خواهد داشت. در نتيجه جريان اصلاحات تاثير‌گذاري بيشتري در روند تحولات اجتماعي و سياسي كشور خواهد داشت. در چنين حالتي صداي جناح افراطي و محافظه‌كار بسيار كمرنگ مي‌شود و آهنگ ضعيفي پيدا خواهد كرد. در اين صورت جريان مقابل اقليت كوچكي خواهد شد. مجموعه نظرات افكار عمومي نيز هر چه جلوتر مي‌رويم بيشتر به سمت توسعه كشور، تعامل منطقي با دنيا با حفظ عزت و مصلحت و رفاه و معيشت قابل‌قبول مي‌رود. در چنين سازوكاري هويت اصلاح‌طلبانه كمرنگ نخواهد شد. به اين خاطر كه در واقع همان شعارها و گفتمان اصلاح‌طلبان است كه گسترده وسيع‌تري پيدا مي‌كند. ممكن است تحت همان نام باشد يا نباشد اما محتوا همان چيزي است كه اصلاح‌طلبان از سال 76 به دنبال آن بودند.