جنبش دانشجويي به‌طور عام و انجمن‌اسلامي دانشجويان به‌طورخاص بالذات هميشه مطالبه‌گر بوده‌اند. سربسته مي‌گويم كه هنوز خيلي از انتظارات مردم و دانشجويان از دولت به‌طور كامل مرتفع نشده و اي كاش دولت و مراجع قدرت بارديگر به مطالبات مردم در انتخابات ۹۲ نگاه كنند
در دوره گذشته فعاليت‌هاي دانشجويي به كما رفت، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان هم از اين قاعده مستثني نبود. اگرچه دانشجويان فعال، با انتشار نشريات دانشجويي و تشكيل كانون‌ها سعي در شكستن اين فضا داشتند. كانون‌هايي مثل كانون فرهنگي ادبي صبح و نشريه آن آخرين تريبون دانشجويان منتقد بود
اميد عبدالوهابي/ جنبش دانشجويي ايران بعد از مدت‌ها انتظار روزهاي گرم فعاليت را البته در قالب تشكل‌ها و انجمن‌هاي اسلامي به خود مي‌بيند. روي كارآمدن دولت روحاني در حماسه24 خرداد نويدبخش عمل به مطالبات دانشگاه و پويايي و نشاط فكري، سياسي، علمي و فرهنگي در قشر دانشجو بود. هرچند كه هنوز دانشگاه‌هاي زيادي هستند كه تشكل ندارند يا مطالبات دانشجويي به‌طور كامل پيگيري نشده است اما به نظر مي‌رسد نگاه دانشگاهيان نسبت به عملكرد دولت مثبت باشد. در همين رابطه و البته مسائل مختلف مربوط به تشكل‌هاي اسلامي- سياسي به سراغ يكي از فعالان دانشجويي رفتيم تا نظر او را درباره احوالات دانشجويان در دولت اعتدال جويا شويم. افشين حيدري، دبير انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان ما را در اين گفت‌وگو همراهي مي‌كند.
فعاليت دانشجويي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در گذشته و باتوجه به محدوديت‌ها به چه صورت بوده است؟
در دوره گذشته فعاليت‌هاي دانشجويي به كما رفت، دانشگاه علوم پزشكي اصفهان هم از اين قاعده مستثني نبود. اگرچه دانشجويان فعال، با انتشار نشريات دانشجويي و تشكيل كانون‌ها سعي در شكستن اين فضا داشتند. در سال‌هاي قبل از انتخابات۹۲ فعاليت‌هاي بعضي كانون‌ها، مثل كانون فرهنگي ادبي صبح و نشريه اين كانون به نام «نيمكت» آخرين پناهگاه و تريبون دانشجويان منتقد بود.
وضع كنوني فعاليت‌هاي دانشجويي از نظر صنفي و سياسي به چه صورت است و چه تفاوتي با گذشته دارد؟
بعد از تغيير رياست دانشگاه و روي كار آمدن مديران معتدل و متعهد، تغييرات مثبتي به وجود آمد كه براي همه ملموس است. اگرچه ما انتقاداتي به بعضي عملكردهاي مديران و معاونان جديد - به خصوص در امور صنفي و آموزشي- داريم، ولي شرايط را به‌طور كلي مثبت ارزيابي مي‌كنيم، به خصوص اگر مبناي مقايسه وضع دانشگاه در دو سال پيش باشد.
درباره روند احياي انجمن اسلامي بعد از انتخابات 92 براي‌مان بگوييد و اينكه اين روال از نظر شما چگونه بود؟
مسير احياي انجمن اسلامي دانشجويان بسيار براي ما سخت و ناهموار بود، فرآيندي كه تقريبا يك سال به طول انجاميد و شرح مفصل آن از حوصله اين مصاحبه خارج است. به‌طور خلاصه عرض مي‌كنم، تقريبا همزمان با ما گروه ديگري از دانشجويان اين دانشگاه كه از نظر فكري با تفكر اصيل اصلاح‌طلبانه انجمن‌اسلامي زاويه داشتند، درخواست تاسيس انجمن را دادند. پس از رفت‌وآمدهاي بسيار و بحث‌هاي مفصلي كه با شوراي نظارت دانشگاه داشتيم، در آخر اين شورا اعلام كرد كه هر دو گروه انجمن اسلامي دانشجويان با پسوند تاسيس كنند. ما مستندات برخلاف قانون بودن چنين تصميمي را به دانشگاه ارايه كرديم و طبق آيين‌نامه تشكل‌هاي اسلامي درخواست شكايتي به شوراي نظارت كل در وزارتخانه تقديم كرديم كه حكم نهايي بحمدالله به نفع تشكل ما بود.
مراسم افتتاحيه شما با حواشي همراه بود. چه تحليلي از اين اتفاقاتي كه رخ داد ارايه مي‌كنيد؟
براي تمام بخش‌هاي مراسم افتتاحيه كه طبق آيين‌نامه اجرايي نياز به مجوز داشت، انجمن اسلامي دانشجويان مجوزهاي لازم را از دانشگاه گرفت.
متاسفانه عده‌اي اندك اخلالگر براي دقايقي نظم جلسه را به هم زدند كه انجمن شكايت‌هايي را هم از آنها تقديم شوراي انضباطي كرد كه متاسفانه تا امروز هيچ برخورد جدي با اين اخلالگران صورت نگرفته. اين عده قليل و شناخته‌شده اين رويه خود را در برنامه‌هاي قانوني بعدي انجمن نيز ادامه دادند. جالب آنجاست كه رياست محترم دانشگاه هم در مصاحبه‌اي كه بعد از مراسم با خبرگزاري رسمي جمهوري اسلامي ايران داشتند تاكيد كردند كه اين تشكل مجوزهاي لازم را براي مراسم افتتاحيه گرفته‌بود و پيام كتبي سيدمحمدخاتمي به مناسبت بازگشايي اين انجمن هم با تاييد آن شورا در مراسم قرائت شد.
ازهمه اينها بگذريم به نظر مي‌رسد كه از رويكرد دولت راضي هستيد. شفاف‌تر براي‌مان بگوييد كه ارزيابي شما از عملكرد دولت درقبال دانشگاه و درقبال پياده‌سازي واژه اعتدال چگونه است؟
جنبش دانشجويي به‌طورعام و انجمن‌اسلامي دانشجويان به‌طورخاص بالذات هميشه مطالبه‌گر بوده‌اند. سربسته مي‌گويم كه هنوز خيلي از انتظارات مردم و دانشجويان از دولت به‌طور كامل مرتفع نشده و اي كاش دولت و مراجع قدرت بارديگر به مطالبات مردم در انتخابات ۹۲ نگاه كنند. دولت عملا بايد نشان بدهد كه به وعده‌هاي خود در زمان انتخابات وفادار است. مشي كلي انجمن‌اسلامي دانشجويان حمايت از دولت تدبير و اميد است، ولي همان‌طور كه در بيانيه‌هاي خود نشان داديم، جدي‌ترين انتقادات را هم خود ما از دولت مطرح كرده و مي‌كنيم.
دولت چه بايد مي‌كرده كه نكرده؟
جواب اين سوال را پيش‌تر در سوال قبل گفته‌ام. در سياست داخلي كليد تدبير و اميد هنوز نتوانسته بسياري از قفل‌ها را بگشايد، دولت اگرچه معذورات و محدوديت‌هايي دارد، ولي ما انتظار شفافيت بيشتري در بيان قصه تكراري و تلخ «مي‌خواهيم، نمي‌گذارند»ها داريم.
پيش‌بيني شما درباره روند آتي وزارت علوم-وزارت بهداشت-دانشگاه در نسبت با مولفه‌هاي اصلي جنبش دانشجويي چيست؟
مهم‌ترين مساله به نظر من رسيدگي به وضع نامعلوم اتحاديه‌هاست. بازهم در لفافه مي‌گويم كه بايد همه قانون را فصل‌الخطاب قرار دهند. بايد به گذشته رجوع كنيم و ببينيم كجا و چه‌كساني قانون را دورزده‌اند يا تفسير به راي كرده‌اند و با اقتدار و با شجاعت اينها همه اعلام شود. تشكل‌هاي اصلاح‌طلب هم بايد اختلافات را كنار بگذارند و دور هم جمع بشوند و تصميم‌گيري كنند.
هرچند به اين سوال شما ارتباطي ندارد، پيشنهاد ما تشكيل يك پارلمان تشكل‌هاي اصلاح‌طلب و اعتدال‌گراست. تمام تشكل‌هايي كه خود را اصلاح‌طلب يا همسو با دولت اعتدال مي‌دانند تشكيل جلسه بدهند و با سيستم پارلمانتاريستي يك تصميم قطعي درباره اوضاع اتحاديه‌ها و گروه‌هاي تشكيل‌شده بگيرند تا ان‌شاءالله اين اختلافات حل بشود. مجلس تشكل‌هاي دانشجويي اصلاح‌طلب به نظر ما بهترين راه است و اگر تجربه موفقي از آب دربيايد، مي‌تواند الگويي براي ديگر نهادهاي اصلاح‌طلب باشد.
نگاه‌تان را به عنوان دانشگاه زير‌‌مجموعه وزارت بهداشت، درباره عملكرد معاونت فرهنگي اين وزارتخانه براي‌مان بازگو كنيد؟
درباره معاونت فرهنگي و دانشجويي وزارت بهداشت بايد عرض كنم كه يك جشنواره سراسري وجود دارد كه مختص دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور و پيرامون موضوعاتي نظير نشريات دانشجويي، فعاليت‌هاي هنري و... است. دانشگاه ما امسال در شهريور ماه و در پنجمين دوره اين جشنواره مقام نخست را كسب كرد. در اجراي امسال اين مراسم تفاوت‌ها كاملا مشهود بود. ما نشريه‌اي را به نام «اينجا دانشگاه است» كه نشريه‌اي انتقادي است به اين جشنواره فرستاديم طبيعي بود بابت نوع نوشتار انتقادي بچه‌ها انتظار چنداني نداشته باشيم و با خود گفتيم احتمالا باسلايق فرهنگي و سياسي معاونان و مسوولان هماهنگي نداشته باشد اما توانستيم درهمان تك شماره اول كه در شماره‌هاي بعد كامل‌تر هم شد در سه موضوع: گزارش مصاحبه و سرمقاله مقام اول را كسب كنيم. درحالي كه ما درگذشته نظارت قبل از چاپ داشتيم اين مثال را زدم كه بگويم فضا واقعا تغيير كرده است. در بحث تاسيس انجمن اراده‌اي كه در دانشگاه نبود؛ خواسته ما اجراي آيين‌نامه و برخورد دانشگاه شايد بابت مصلحت‌انديشي يا فشارها عدم همكاري بود و ما بلافاصله به وزارتخانه ارايه كرديم كه مسوولان وزارت بهداشت ايستادگي و از ما حمايت كردند. با اين وصف اما با ايده‌آل‌هاي همين دولت فاصله دارد.