تنها صداست كه مي‌ماند

اعتماد|مخاطب‌هاي هنر و ادبيات در ايران با هنرمندان و نويسندگان متعدد يوناني چون نيكوس كازانتزاكيس، يانيس ريتسوس، ميكيس تئودوراكيس و... آشنا هستند، اما دميس روسس، در ميان ايراني‌ها جايگاه ديگري داشت. از سال‌هاي دهه‌ 40 و 50 خورشيدي تا همين سال‌هاي اخير نسل‌هاي متعددي از مخاطب‌هاي موسيقي جهان در ايران پيگير كار‌ها و آثار او بودند. اين هنرمند مطرح ۱۵ ماه ژوئن سال ۱۹۴۶ در اسكندريه مصر از پدر و مادريوناني‌ به دنيا آمد، همان‌جا بزرگ شد.  از 17 ‌سالگي كار نوازندگي و خوانندگي را به‌طور حرفه‌اي دنبال كرد و در طي سال‌هاي فعاليتش 40 آلبوم خلق كرد و ده‌ها ميليون از آلبوم‌هايش در كشور‌هاي مختلف جهان به فروش رفت. همكاري با ونگليس آهنگساز مطرح هموطنش يكي از نقاط عطف و مهم زندگي حرفه‌اي اين هنرمند است. وي با همكاري ونگليس در گروه «آفروديتز چايلد» سه آلبوم موسيقي منتشر كرد. ترانه‌هاي «براي هميشه و ابد»
(Forever and Ever)، «خداحافظ (Goodbye) و قطعه فرانسوي «وقتي تو را دوست دارم» (Quand je t›aime) از جمله ترانه‌هاي بسيار معروف اين هنرمند است.
وي در سال‌هاي فعاليتش با گروه‌هاي مختلف موسيقي در يونان و برخي ديگر از كشور‌ها همكاري كرد و ساز‌هاي متعددي چون گيتار باس و سولو را نواخت. تين هنرمند علاوه بر همكاري با ونگليس و لوكاس سيدراس در گروه «بچه آفروديت»
(Aphrodite›s Child) در سال‌هاي 1967 تا 1972، با گروه موسيقي «ما پنج نفر» (We Five) كار كرد؛ هرچند در اين همكاري كوتاه به توفيق‌هاي فعاليت در گروه «بچه آفروديت» دست پيدا كرد.