جاي خالي مردگان
حسن لطفي
مريم بحرالعلومي كارگردان فيلم پاسيو و سيدمجتبي موسوي سازنده فيلم كوتاه آقاي گوزن هنگام دريافت جوايزشان در مراسم اختتاميه جشنواره جهاني فيلم از عزيزان از دست داده‌شان ياد كردند. بحرالعلومي از پدرش ياد كرد كه منتقد و بازيگر بود. راستش رابخواهيد هنگام بالا رفتن او از پله‌هاي سن تالار وحدت من هم دلم مي‌خواست پدرش در ميان زندگان آنجا باشد. درست مثل ساعت شانزده و چهل و پنج دقيقه همان روز كه وقتي هنگام صحبت درباره بازيگران فيلم اميركبير ساخته زنده‌ياد علي حاتمي، ليست بلند بالايي از كساني رديف شد كه عمرشان به‌دنيا نبود اما تا آنجا كه بودم كسي از امير كبير و ناصرالدين شاه سينماي ايران يادي نكرد. منظورم ناصر ملك‌مطيعي و جمشيد مشايخي است كه نفهميدم چرا به تماشاي فيلم مرمت شده ننشستند. خدا كند دليلش مربوط به خودشان باشد و ربطي به مصلحت انديشي‌هاي مرسوم نداشته باشد. خوب است از همين حالا كه سي و هفتمين جشنواره جهاني فجر كليد خورده راهي آغاز شود كه در آن تماميت سينماي ملي ايران از نخستين فيلم تا آخرينش مورد نظر قرار گيرد. البته در اينكه اين اتفاق در جشنواره ملي فجر قابل انتظار‌تر است شكي نيست. اما با آنچه در جشنواره جهاني ديده شد رسيدن به اين همه‌نگري آسانتر است. همه نگريي كه در مورد فيلم‌ها و ميهمانان خارجي هم بايد لحاظ شود. فيلم‌هايي كه در بين آنها فيلم‌هاي متنوع‌تري از سينماي روز دنيا در آن ديده شود. سينمايي كه بينندگان عادي سينما را هم راضي كند. البته خيال نكنيد منظورم فيلم‌هاي نازل و عامه‌پسند است. آثار فيلمسازاني مثل اسپيلبرگ، تارانتينو، جيمز كامرون و... مدنظرم است. درست است ربط چنداني به رسالت و برنامه‌هاي جشنواره جهاني فيلم فجر ندارد. اما زمان برگزاري اين جشنواره تنها زماني است كه فيلم‌هاي خارجي امكان نمايش براي عموم را دارند.