صاحب منش و مسلك راديويي

صدرالدين شجره دوست و همكار بسيار خوب من بود كه هرگز نمي‌توانم فقدانش را باور كنم. آشنايي ما به اوايل دهه 50 برمي‌گشت. زماني كه هر دو در راديو كار مي‌كرديم و هر دو، نسل بعدي را براي ادامه درست راه راديو پرورش مي‌داديم. او باسواد و بسيار صاحب اطلاعات بود. به نسل جوان بسيار اهميت مي‌‌داد و با عشق و علاقه فراوان ضمن فعاليت حرفه‌اي‌اش در پي آموزش آنها بود. او در آموزش فن بيان و تكنيك گويندگي در راديو بسيار پرتلاش بود و همين ويژگي، صدرالدين را از سايرين متمايز مي‌كرد.

اما مهم‌ترين خصلت شجره، منش والاي راديويي‌اش بود. ما گويندگان نسل دوم راديو نكات مهمي را از پيشكسوتان خود آموختيم كه مهم‌ترين آنها داشتن منش و مسلك راديويي بود. راديو، منش خاص خودش را مي‌طلبد كه صدرالدين شجره صاحب اين كردار و منش بود.