حجاب نفت
سيد علي ميرفتاح
پول نفت آنقدر زير دندان‌مان مزه كرده كه نگذاشته به ديگر دارايي‌هاي‌مان تفطن پيدا كنيم. به عبارت ديگر نفت در چشم‌مان چنان بزرگ شده كه ما را از ديگر نعمات خدادادي غافل كرده است. به قول امروزي‌ها نفت بقيه امكانات و اموال كشور را تحت‌الشعاع قرار داده است. براي همين نه تنها از ديد خودمان نفت حياتي‌ترين كالاي اقتصادي است بلكه دشمنان نيز هرگاه بخواهند در امور داخلي‌مان ايجاد اخلال كنند، معاملات نفتي را تحريم مي‌كنند. از يك طرف ما سعي مي‌كنيم نفت بفروشيم تا با درآمدش چرخ‌هاي اقتصادي كشور را بچرخانيم، از آن طرف امريكايي‌ها با همه توان وارد بازار نفت مي‌شوند تا جلوي معاملات نفتي ما را بگيرند. در اينكه ما بايد تلاش كنيم و حتي‌المقدور نقشه‌هاي امريكا را نقش برآب كنيم و جلوي ناامن شدن بازار نفت‌مان را بگيريم، شكي نيست. احتمالا همين الان ديپلمات‌ها و كارشناسان وزارت نفت مشغول به كارند و تا آنجا كه تيغ‌شان ببرد درصددند تا حق و حقوق ايران را در آشفته بازار اوپك حفظ و حراست كنند. اما در عين حال فرصت خوبي است تا ما به ديگر دارايي‌ها و امكانات كشور نيز توجه كنيم و براي ترميم اقتصاد و عبور از بحران فعلي به راه‌هاي جديد بينديشيم. يكي از سرمايه‌هاي كشور- همانطوري كه رييس‌جمهور چند شب پيش اشاره كرد- ايرانيان خارج از كشور است. حضور شش ميليون ايراني در خارج از مرزهاي كشور في‌نفسه ارزش بالايي دارد و مي‌تواند بسياري از معادلات امريكا را به هم بزند. البته لازمه‌اش اين است كه مسوولان عاليرتبه كشور براي بهره‌برداري از چنين ذخيره ارزشمندي مناسبات سياسي- اقتصادي جديد تعريف كنند و زمينه را براي تعامل با اين عدد قابل اعتنا فراهم آورند. حتي اگر فرض كنيم از اين عدد حدود يك ميليون ضد انقلاب و وابسته به غربند يا به دلايلي در قوه قضاييه يا نهادهاي امنيتي پرونده دارند، باز ما با پنج ميليون ايراني مواجهيم كه فرزند اين سرزمينند، در اين آب و خاك ريشه دارند، به خانواده‌هاي‌شان در ايران دلبسته‌اند و اگر مجالي بيابند دوست دارند تا دين‌شان را به وطن ادا كنند. در بين آنها تعداد زيادي دانشمند و سرمايه‌دار و پزشك موفق و مهندس كاربلد وجود دارد. همچنان‌كه ما به شخصيتي مثل پروفسور سميعي افتخار مي‌كنيم و از او مي‌خواهيم تا به ايران بيايد و بيماران ايراني را معالجه كند و اجازه مي‌دهيم تا در خاك آبا و اجدادي‌اش بيمارستان فوق‌تخصصي بسازد، مي‌توانيم به همتاهاي او در عرصه اقتصاد و بازار و هنر هم مجال دهيم تا آستين بالا بزنند و براي «ايران» كاري درخور و شايسته كنند. ساده‌ترين خدمتي كه ايراني‌هاي خارج از كشور مي‌توانند به ما بكنند اين است كه سالي يكي، دو بار به ايران سفر كنند و قوم و خويش‌شان ببينند. با ضرب و تقسيم ساده اگر هر كدام از اين پنج ميليون، موقع سفر به ايران حداقل دوهزار دلار هزينه كنند رقمي معادل 10 ميليارد دلار ارز وارد كشور خواهد شد. چه بسا اگر حكومت بتواند امنيت مالي/ اجتماعي/ سياسي آنها تضمين كند امكان سرمايه‌گذاري نيز فراهم شود و ارقام قابل توجهي به دو دوتا چهارتاي فرضي ما اضافه شود. يادمان باشد كه اكثر ايراني‌هاي مهاجر مي‌توانند نقش سفير غيررسمي ايران را به عهده بگيرند و بار سنگيني را از روي دوش وزارت خارجه بردارند. اگر بخواهيم تلاش بي‌وقفه نتانياهو و بن‌سلمان و ترامپ و اعوان و انصارشان را خنثي كنيم و لااقل بر افكار عمومي دنيا تاثير بگذاريم، ساده‌ترين و كم‌هزينه‌ترين راهش همين است كه همه فرزندان ايران را بخواهيم تا سفير صلح و دوستي باشند و صداي مظلوميت ايران را به گوش جهانيان برسانند. البته لازمه‌اش اين است كه در بعضي سياست‌ها تجديدنظر كنيم و نگاه‌هاي بدبينانه‌اي را كه متاسفانه در سال‌هاي اخير تعميم پيدا كرده، اصلاح كنيم. چيزي كه خيلي مهم است مظلوميت ملت ايران است در برابر تحريم‌هاي امريكا. ما متاسفانه نتوانستيم يا نخواستيم از خطاهاي امريكا و متحدانش بهره‌برداري سياسي كنيم. به لحاظ رسانه‌اي هم به‌شدت از قافله عقبيم و بالكل بازي را به حريف باخته‌ايم. درباره كم‌كاري رسانه‌هاي ما همين بس كه امروز ضدانقلاب‌ها دائر مدار شده‌اند و با دست باز هر دروغ و دَوَنگي را با استفاده از هر ابزاري پخش مي‌كنند كسي هم جلودارشان نيست. افكار عمومي دنيا پيشكش، ما حتي در داخل نيز نتوانسته‌ايم با اين همه امكاناتي كه در اختيار داريم جلوي يكه‌تازي شبكه‌هاي معاند را بگيريم. دلسوزان اين كشور از بابت عقب‌ماندگي رسانه‌هاي رسمي و غيررسمي داخلي دل‌شان خون است و دادشان به آسمان بلند است. بعدا به تفصيل درباره فشل بودن رسانه‌ها بحث خواهيم كرد، اما عجالتا عرضم اين است كه ما نبايد در معارضه پيش‌آمده با امريكا دست خودمان را خالي فرض كنيم. گفت عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد. اتفاقا الان فرصت مناسبي است تا به دارايي‌هاي واقعي كشور نگاه كنيم. ايرانيان خارج از كشور يكي از ده‌ها ثروت ملي است كه خداوند ارزاني‌مان داشته. كافي است بعضي مناسبات داخلي تغيير كند و دولت در پوزيشن جديد قرار بگيرد تا سرمايه‌هاي واقعي ايران خودشان را نشان دهند. ثروت ايران نه در طبقات زيرين زمين كه در سطح زمين است. به شعار و تعارف نمي‌گويم بلكه حقيقتا مردم ايران سرمايه بي‌بديل و تحريم نشدني ايرانند و تا ايران آنها را دارد، مي‌تواند سرش را بالا بگيرد و از چيزي غصه نخورد اما به شرطها و شروطها. اولين شرطش اين است كه خردمندان و خيرخواهان پيش قدم شوند و در همه سطوح اصلاح ذات‌البين كنند. مي‌دانم سخت است اما براي مقابله با دشمن سخت بايد راه‌هاي سخت را پيمود.